| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Τσαβταντουρί |
|---|---|
27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη |
|
27.322.Α |
— Οι έρευνες και οι αναζητήσεις μου μου έδειξαν επίσης ότι ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, αφού στοχάστηκε στο όρος Βεζινυάμα, κι αφού σχημάτισε νοητικά το τελικό σχέδιο των Αγιότατων κατοπινών Δραστηριοτήτων του, δεν ξαναγύρισε πια στη Βαβυλώνα, αλλά πήγε κατευθείαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας και ονομαζόταν τότε Κουρλαντέχ. |
27.322.Α |
Μόλις έφτασε εκεί, ήρθε σε επαφή με τα μέλη της αδελφότητας «Τσαβταντουρί» που βρισκόταν εκεί κοντά, και που το όνομά της σήμαινε «να-υπάρχω-ή-να-μην-υπάρχω-καθόλου». |
27.322.Α |
Αυτή η αδελφότητα είχε οργανωθεί πέντε δικά τους χρόνια πριν φτάσει εκεί ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, από δύο γήινα όντα, που ήταν πραγματικοί μύστες, σύμφωνα με τις αρχές που υπήρχαν πριν την Ασιατιανή εποχή. |
27.322.Α |
Το ένα απ’ αυτά τα δύο γήινα όντα ονομαζόταν Παουντολίρο και το άλλο Σενσιμιρινίκο. |
27.322-3.Α |
Σύμφωνα με τις μεταγενέστερες εμπεριστατωμένες μου έρευνες, σ’ εκείνα τα δύο τρίμυαλα όντα, τον Παουντολίρο και τον Σενσιμιρινίκο, γεννήθηκε η υποψία, που την ένιωθαν συνέχεια σε όλα τα ξέχωρα και ήδη πνευματοποιημένα μέρη του συνόλου της παρουσίας τους, ότι η συνολική τους οργάνωση είχε αποκτήσει, εξαιτίας ορισμένων αιτίων που ήταν προφανώς έξω από τους νόμους, «κάτι ιδιαίτερα ανεπιθύμητο» γι’ αυτά — και, ενώ γρήγορα αυτή η υποψία γινόταν βεβαιότητα, είδαν ότι, ταυτόχρονα, τους ήταν αδύνατο να απαλλαγούν από εκείνο το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι», που λειτουργούσε μέσα τους, μόνο με τα δικά τους εσωτερικά δεδομένα· αποφάσισαν λοιπόν να αναζητήσουν ανάμεσα στα όμοια τους και άλλα όντα που να πασχίζουν για τον ίδιο σκοπό και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για να απαλλαγούν από αυτό το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι». |
27.323.Α |
Σύντομα ανακάλυψαν τέτοια όντα, ανάμεσα στους λεγόμενους «μοναχούς», που ζουν στα λεγόμενα «μοναστήρια», πολλά από τα οποία υπήρχαν εκείνη την εποχή στα περίχωρα της πόλης Ντζουλφαπάλ. Από αυτούς τους μοναχούς διάλεξαν εκείνους με τους οποίους ίδρυσαν την «αδελφότητα» που ανάφερα. |
27.323.Α |
Αφού λοιπόν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έφτασε στην πόλη Ντζουλφαπάλ και δημιούργησε τις ανάλογες σχέσεις με τους μοναχούς αυτής της αδελφότητας, όσους τότε εργάζονταν εκεί με σκοπό να διαπιστώσουν οι ίδιοι την αφύσικη ψυχική τους λειτουργία, διαφώτισε το νου τους, χρησιμοποιώντας αντικειμενικά αληθινές πληροφορίες, και οδήγησε τις οντικές τους παρορμήσεις με τρόπο ώστε να μπορούν να νιώθουν αυτές τις αλήθειες χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ανώμαλα κρυσταλλωμένων παραγόντων που ήδη βρίσκονταν στην παρουσία τους, ή και καινούργιων παραγόντων που ίσως ξεφύτρωναν πάλι από τα αποτελέσματα των εξωτερικών τους εντυπώσεων, οι οποίες προέρχονταν από την αφύσικα δημιουργημένη εκεί κάτω συνηθισμένη οντική ύπαρξη. |
27.323-4.Α |
Ενώ εδίδασκε τους αδελφούς της παλαιάς κοινότητας «Τσαβταντουρί» με τον τρόπο αυτό, και ενώ συζητούσε μαζί τους τα συμπεράσματα και τους σκοπούς του, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς καταγινόταν ταυτόχρονα με την επεξεργασία των λεγόμενων «κανόνων», ή, όπως μέχρι σήμερα λένε εκεί κάτω, του «καταστατικού» της αδελφότητας την οποία σκόπευε να ιδρύσει με τη βοήθειά τους στην πόλη Ντζουλφαπάλ, και που αργότερα ονομάστηκε «αδελφότητα Ιστβορί» και σήμαινε «Μόνον-εκείνος-που-θα-αποκτήσει-Συνείδηση-μέσα-του-θα-ονομάζεται-και-θα-γίνει-γιός-του-Θεού». |
27.324.Α |
Αργότερα, όταν όλα οργανώθηκαν και τακτοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή των αδελφών της αρχαίας αδελφότητας Τσαβταντουρί, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους αδελφούς σε διάφορα μέρη και τους ανάθεσε να διαδώσουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του, την ιδέα ότι μέσα στο «υποσυνείδητο» των ανθρώπων κρυσταλλώνονται και είναι παρόντα πάντοτε τα δεδομένα, που εκδηλώνονται Άνωθεν, ικανά να προκαλέσουν μέσα τους τη γέννηση της θείας παρόρμησης της πραγματικής ηθικής συνείδησης· και ότι μόνον εκείνος που θα αποκτήσει την «ικανότητα» να αφήνει τη δράση αυτών των δεδομένων να συμμετέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας με την οποία περνάει την καθημερινή του ζωή, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να ονομάζεται, με την αντικειμενική έννοια του όρου, και να είναι πράγματι, αληθινός γιος του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ όλων όσων υπάρχουν. |
27.324.Α |
Οι αδελφοί άρχισαν λοιπόν να κηρύττουν τις αντικειμενικές αλήθειες, πρώτα απ’ όλα στους μοναχούς όλων των μοναστηριών που βρίσκονταν στα περίχωρα της Ντζουλφαπάλ, και έπειτα στα συνηθισμένα όντα της πόλης. |
27.324.Α |
Το αποτέλεσμα των κηρυγμάτων τους ήταν να διαλέξουν αρχικά τριάντα πέντε σοβαρούς και καλά προετοιμασμένους «δοκίμους», αυτούς που θα αποτελούσαν την πρώτη αδελφότητα των Ιστβορί την οποία ίδρυσαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ. |
27.324.Α |
Ύστερα απ’ αυτό, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ενώ φώτιζε τον νου των πρώην αδελφών της αδελφότητας Τσαβταντουρί, ανάλαβε ακόμη, με τη βοήθειά τους, να φωτίσει και το νου των τριάντα πέντε «δοκίμων». |
27.324.Α |
Τα πράγματα συνεχίστηκαν έτσι για έναν ολόκληρο δικό τους χρόνο, και μόνο τότε μερικοί από τους αδελφούς της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και από τους τριάντα πέντε «δοκίμους», αποδείχτηκαν σιγά-σιγά άξιοι να γίνουν, όπως λένε, «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της πρώτης αδελφότητας των Ιστβορί. |
27.325.Α |
Για να καταλάβεις καλύτερα την Αγιότατη Δραστηριότητα του Ασιάτα Σεϊμάς, πρέπει επίσης να μάθεις ότι όταν πια είχαν καταστραφεί όλα τα αποτελέσματα των Άγιων Εργασιών Του, τις λέξεις «ιερέας» και «μυημένος», για τις οποίες σου μίλησα, οι ευνοοούμενοί σου τις χρησιμοποιούσαν, και εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν ως τις μέρες μας, με δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Με την πρώτη — που παλιά τη χρησιμοποιούσαν παντού, αλλά που σήμερα πια δεν τη χρησιμοποιούν παρά σε ορισμένες μόνο περιοχές και για κάποιες μεμονωμένες και ασήμαντες ομάδες — χαρακτηρίζουν εκείνους τους επαγγελματίες που τους λένε τώρα εκεί κάτω «εξομολογητές» ή «παπάδες». |
27.325.Α |
Και με την άλλη έννοια της λέξης «ιερέας» χαρακτήριζαν, και χαρακτηρίζουν ακόμα και σήμερα εκεί κάτω, τα όντα τα οποία, με την ευσεβή τους ύπαρξη και με την αξιοσύνη των πράξεών τους για το καλό όλων των άλλων, ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα συνηθισμένα όντα, ώστε, κάθε φορά που τα άλλα συνηθισμένα όντα τους θυμούνται, αναδύεται και πραγματώνεται στην παρουσία τους η διαδικασία που ονομάζεται «ευγνωμοσύνη». |
27.326.Α |
Την ίδια κιόλας περίοδο που ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς φώτιζε το Νου των αδελφών της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και των τριάντα πέντε νεοεπιλεγμένων «δοκίμων», στα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της άρχισε να εξαπλώνεται η αληθινή ιδέα ότι η συνηθισμένη παρουσία των ανθρώπων-όντων περιέχει όλα τα δεδομένα για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, αλλά ότι αυτή η Θεία παρόρμηση δεν συμμετέχει καθόλου στη συνολική τους συνειδητότητα, γιατί εμποδίζεται από ορισμένες εκδηλώσεις οι οποίες, παρόλο που τους προσφέρουν για μια στιγμή κάποια «ικανοποίηση-που-θα-την-πληρώσουν-αργότερα», καθώς και πολλά υλικά προνόμια, ταυτόχρονα συντελούν στο να ατροφήσουν προοδευτικά τα δεδομένα που εισήχθησαν από τη Φύση στην παρουσία τους, για να προκαλέσουν στα άλλα όντα γύρω τους, αδιακρίτως «μυαλικού συστήματος», την αντικειμενική παρόρμηση της Θείας Αγάπης. |