Study of Beelzebub's Tales

30.69.Β

Με τη προνοητικότητα της Μεγάλης Φύσης, τα «Χλωντιστοματικούλ» χρησιμεύουν αποτελεσματικά, στην παρουσία των όντων, ως παράγοντες που ευνοούν το ξεκίνημα της διαδικασίας των συνειρμών στις στιγμές που απουσιάζουν οι εσωτερικές παρορμήσεις, και δεν φτάνει στα μυαλά τους κανένας ερεθισμός που προέρχεται από έξω.

30.69.Β

Η δεύτερη ιδιαιτερότητα της λειτουργίας του οργάνου αντίληψης της ακοής είναι ότι οι δονήσεις που προέρχονται από τη διαδοχή των ήχων μιας οποιαδήποτε μελωδίας βάζουν γενικά σε κίνηση συνειρμούς σε όποιο από τα τρία μυαλά παρατείνεται με τη μεγαλύτερη ένταση, κατά τη δεδομένη στιγμή, «η αδράνεια αυτού που μόλις βιώθηκε», και στο οποίο, κατά συνέπεια, οι παρορμήσεις που γεννιούνται για εσωτερική βίωση διαδέχονται η Μία την άλλη με αυτοματοποιημένη ακολουθία.

30.70.Β

Οι σοφοί λοιπόν τραγουδιστές και μουσικοί συνθέτανε τις μελωδίες τους με τέτοιο τρόπο, ώστε, αντί να ακολουθούν τη συνηθισμένη αυτόματη σειρά, οι διαδοχικές σειρές των ηχητικών δονήσεων έβαζαν σε κίνηση μια ακολουθία συνειρμών — και συνεπώς μία ακολουθία παρορμήσεων για τις εσωτερικές τους εμπειρίες — με μια διαφορετική σειρά, με τρόπο δηλαδή που όταν εισχωρούσαν στην παρουσία των όντων, οι δονήσεις δεν προκαλούσαν το «Βιμπροηχωνιτάνκο» στα «Χλωντιστοματικούλ» του μυαλού στο οποίο επικρατούσαν κατά τη δεδομένη στιγμή οι συνειρμοί, όπως συνήθως γίνεται, αλλά πότε στο ένα και πότε στο άλλο, και μερικές φορές και στο τρίτο μυαλό. Και επιπλέον, προσδιόριζαν την ποιότητα, ή, όπως λένε εκεί κάτω, τον αριθμό των ηχητικών δονήσεων που θα έπρεπε να επηρεάσουν το ένα ή το άλλο μυαλό.

30.70.Β

Ήξεραν επίσης σε ποιο μυαλό θα έπρεπε να επιδράσουν οι δονήσεις που προορίζονταν για τη συγκρότηση κάποιων δεδομένων, καθώς και ποιες νέες προσλήψεις μπορούσαν να παράγουν αυτά τα «καθοριστικά για νέα αποτελέσματα» δεδομένα.

30.70.Β

Χάρη στις ακολουθίες των ήχων που συνθέτανε, εμφανίζονταν μέσα στην παρουσία των όντων, και μάλιστα ταυτόχρονα, παρορμήσεις διαφορετικής φύσης που προξενούσαν εντελώς αντίθετες αισθήσεις, που κι αυτές με τη σειρά τους προξενούσαν πρωτόγνωρα συναισθήματα και αντανακλαστικές κινήσεις που τους ήταν άγνωστες.

30.70.Β

Και πραγματικά, παιδί μου, οι ακολουθίες των ήχων που συνθέτανε έτσι, είχαν μια δράση τελείως παράξενη σε κάθε ον, στην παρουσία του οποίου εισχωρούσαν.

30.70.Β

Ακόμα και σε μένα, ένα ον «φτιαγμένο από άλλη πάστα», όπως θα λέγαμε, εμφανίζονταν διαφορετικές οντικές παρορμήσεις, οι οποίες διαδέχονταν η μία την άλλη με ασυνήθιστη σειρά.

30.70-1.Β

Κι αυτό γιατί οι ήχοι των μελωδιών τους, που συνδυάζονταν σε μια συγκεκριμένη αλληλοδιαδοχή, καθώς εισχωρούσαν στη συνηθισμένη μου παρουσία υφίσταντο το «Ντζαρτκλόμ», δηλαδή «χωρίζονταν στα τρία», όπως λένε, και επηρέαζαν με όμοιο τρόπο τα τρία διαφορετικής προέλευσης «Χλωντιστοματικούλ» μου· έπειτα, οι συνειρμοί που έρρεαν ταυτόχρονα και με την ίδια ένταση στα τρία ανεξάρτητα μυαλά μου και αναδύονταν από σειρές όμοιων μεν εντυπώσεων αλλά διαφορετικής φύσης, προξενούσαν στην παρουσία μου τρεις παρορμήσεις τελείως διαφορετικής φύσης.

30.71.Β

Αν, για παράδειγμα, η εντόπιση της συνειδητότητας μου, ή το «νοητικό μου κέντρο» — για να μιλήσουμε όπως οι ευνοούμενοί σου — προκαλούσε στη συνολική μου παρουσία μια παρόρμηση χαράς, η δεύτερη εντόπιση, το «συναισθηματικό μου κέντρο» δηλαδή, γεννούσε μέσα μου την παρόρμηση που λέγεται «θλίψη»· και η τρίτη εντόπιση του σώματος μου, το «κινητικό μου κέντρο» δηλαδή, μια παρόρμηση θρησκευτικότητας.