ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ συνεχίζοντας την αφήγησή του εξηγεί στον Χασίν όλα όσα έμαθε στην αρχή της τελευταίας καθόδου του στον πλανήτη Γη για τον Λεγομινισμό με τον τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης, με τον οποίο μεταδίδονταν οι συλλογισμοί του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς. Σύμφωνα με την αφήγηση ο Ασιάτα Σεϊμάς όταν ενηλικιώθηκε και έγινε ένα υπεύθυνο ον, πριν διαλέξει έναν από τους τρεις ιερούς δρόμους για την τελειοποίηση του εαυτού, που προκαθορίστηκαν από τον ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΣ, που βασίζονται στις οντικές παρορμήσεις που λέγονται «Πίστη», «Ελπίδα» και «Αγάπη», αποφάσισε να φέρει το πλανητικό του σώμα στην κατάσταση της “ιερής Κσερκναρά”, δηλαδή στην κατάσταση της “ισόρροπης οντικής αντίληψης όλων των μυαλών”, και μόνο τότε να διαλέξει. Για τον λόγο αυτό ανέβηκε στο όρος “Βεζινυάμα”, όπου έμεινε σαράντα μερόνυχτα γονατιστός, και αφιερώθηκε στην αυτοσυγκέντρωση. «Οι διαλογισμοί του αυτοί του απέδειξαν κατηγορηματικά ότι όλες οι γνήσιες λειτουργίες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι και για τους ανθρώπους όμοιες με των άλλων τρίκεντρων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, είχαν από καιρό εκφυλιστεί στους μακρινούς τους προγόνους σε άλλες λειτουργίες, που ανήκαν στις ιδιότητες του οργάνου Κουνταμπάφερ και έμοιαζαν πάρα πολύ με τις γνήσιες ιερές οντικές λειτουργίες της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. Όταν επέστρεψε από το όρος Βεζινυάμα στην πόλη της Βαβυλώνας, συνέχισε τις παρατηρήσεις του, ώστε να ανακαλύψει κάποιον άλλο τρόπο για να βοηθήσει αυτούς τους δυστυχισμένους. «Αφιέρωσε έναν ολόκληρο χρόνο παρατηρώντας διεξοδικά όλες τις εκδηλώσεις και τις αντιλήψεις τους, και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πείστηκε κατηγορηματικά, ότι ναι μεν οι παράγοντες που θα ’πρεπε να δημιουργούν στην παρουσία τους τις ιερές οντικές παρορμήσεις της Πίστης, της Ελπίδας και της Αγάπης είναι πια τελείως εκφυλισμένοι, ο παράγοντας όμως που θα ‘πρεπε να γεννάει την οντική παρόρμηση πάνω στην οποία στηρίζεται όλος γενικά ο ψυχισμός των όντων με τρίκεντρο οργανισμό – μια παρόρμηση που υπάρχει με τ’ όνομα Αντικειμενική Ηθική Συνείδηση – δεν έχει ακόμα ατροφήσει, αλλά παραμένει στην παρουσία τους στην αρχική σχεδόν κατάστασή του.«Λόγω των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης εξωτερικής τους ύπαρξης, αυτός ο παράγοντας έχει εισχωρήσει βαθμιαία και έχει ενσωματωθεί σ’ αυτή τη συνειδητότητα που ονομάζεται “υποσυνείδητο”, με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει καθόλου στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Ο Βεελζεβούλ αναφέρει στον Χασίν ότι κατά την αρχή της τελευταίας του καθόδου στον πλανήτη Γη, μόλις έμαθε για τον Λεγομινισμό του Ασιάτα Σεϊμάς, αμέσως ενδιαφέρθηκε για τα συμπεράσματα εκείνου του μετέπειτα Ανώτατου και Αγιότατου Γενικού Κοσμικού Ατόμου και αποφάσισε να διενεργήσει συστηματικές έρευνες που θα του αποκάλυπταν ποια μέτρα είχε πάρει και πώς τα είχε πραγματοποιήσει εν συνεχεία, για να βοηθήσει εκείνα τα δυστυχισμένα όντα να απελευθερωθούν από τις ολέθριες γι’ αυτά συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που μεταδίδονται κληρονομικά. Οι μεταγενέστερες έρευνές του, του έδειξαν ότι, αργότερα, όταν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς είχε δημιουργήσει εκεί κάτω τις ειδικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που σκόπευε να καθιερώσει, τοποθετήθηκαν, σύμφωνα με τις προτροπές Του και με δική Του πρωτοβουλία, σε προκαθορισμένα σημεία πολλών μεγάλων πόλεων, αρκετές τέτοιες μαρμάρινες πλάκες, όπου είχαν χαραχτεί διάφορα ρητά και συμβουλές για αντίστοιχη ύπαρξη. Αργότερα όμως, όταν ξανάρχισαν οι μεγάλοι τους πόλεμοι, όλες εκείνες οι μαρμάρινες πλάκες καταστράφηκαν από αυτά τα ίδια τα παράξενα όντα, και μόνο μία, αυτή ακριβώς που σήμερα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αδελφότητα Ολμπογκμέκ, διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας. Όπως αναφέρει στον Χασίν οι έρευνές του για τις δραστηριότητες του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς του έδειξαν τα εξής: Όταν αυτό το Ανώτερο και, ως προς τον Νου, σχεδόν απαράμιλλο Ιερό Άτομο, πείστηκε οριστικά ότι οι συνηθισμένοι ιεροί δρόμοι που υπάρχουν για την τελειοποίηση του εαυτού όλων των τρίμυαλων όντων του Σύμπαντος, δεν ταίριαζαν πια στα όντα του πλανήτη Γη, αποφάσισε, μετά από εκείνη τη χρονιά που αφιέρωσε για να κάνει τις παρατηρήσεις και τις ειδικές έρευνές Του για τον ψυχισμό τους, να ξανανέβει στο όρος Βεζινυάμα, όπου για πολλούς γήινους μήνες, ήταν βυθισμένος σε διαλογισμούς, προσπαθώντας να βρει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το σκοπό Του, δηλαδή να απαλλάξει τα όντα εκείνου του πλανήτη από την κληρονομική τους προδιάθεση να κρυσταλλώνουν τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της θεμελιώδους ιερής οντικής παρόρμησης της «Ηθικής Συνείδησης» που παρέμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους. Οι διαλογισμοί Του Τον έπεισαν, τελικά, ότι πράγματι ήταν δυνατό να τα σώσει, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που παρέμεναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους και που είναι κατάλληλα να προκαλούν αυτή την ιερή οντική παρόρμηση, αλλά με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι εκδηλώσεις των δεδομένων αυτών θα συμμετείχαν πλήρως στη λειτουργία της συνειδητότητας εκείνης υπό τη διεύθυνση της οποίας κυλάει η καθημερινή ξυπνητή τους ύπαρξη, και ότι αυτή η οντική παρόρμηση θα εκδηλωνόταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσα από κάθε όψη της συνειδητότητάς τους. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
26.310.Α |
Ο Βεελζεβούλ συνέχισε: — Ο Λεγομινισμός με τον οποίο μεταδίδονταν οι συλλογισμοί του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς άρχιζε με την ακόλουθη προσευχή: |
26.310.Α |
«Στο όνομα της Αιτίας της έλευσής μου, θα προσπαθώ πάντοτε να είμαι δίκαιος απέναντι σε κάθε πνευματοποιημένη αρχή του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΗ, και απέναντι σε κάθε αρχή των εκδηλώσεών Του που θα πνευματοποιηθούν στο μέλλον. Αμήν. |
26.310.Α |
«Μου δόθηκε η εντολή Άνωθεν, εμένα το απειροελάχιστο σωματίδιο του ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ, να επενδύσω το πλανητικό σώμα ενός τρίκεντρου γήινου όντος, για να βοηθήσω όλα τα άλλα όντα που εμφανίζονται και υπάρχουν σ’ αυτόν τον πλανήτη να απαλλαγούν από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου το οποίο, για ανώτερους και σοβαρούς λόγους, είχε εισαχθεί στις παρουσίες των προγόνων τους. |
26.310.Α |
«Τα ιερά Άτομα τα οποία πριν από μένα πραγματοποιήθηκαν Άνωθεν ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, προσπάθησαν όλα, για να τον επιτύχουν, να εκπληρώσουν το έργο που τους ανατέθηκε χρησιμοποιώντας έναν από τους τρεις ιερούς δρόμους για την τελειοποίηση του εαυτού, που προκαθορίστηκαν από τον ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΣ, δηλαδή μέσα από τους ιερούς δρόμους που βασίζονται στις οντικές παρορμήσεις που λέγονται “Πίστη”, “Ελπίδα” και “Αγάπη”. |
26.310-1.Α |
«Όταν έγινα δεκεπτά χρονών, άρχισα, κατόπιν Άνωθεν Εντολής, να προετοιμάζω το πλανητικό μου σώμα για να μπορώ να είμαι αμερόληπτος κατά τη διάρκεια της υπεύθυνης ύπαρξής μου. |
26.311.Α |
«Με αυτή την προετοιμασία σκόπευα, μόλις θα έφτανα στην υπεύθυνη ηλικία, να εκπληρώσω και εγώ το έργο που μου ανατέθηκε, χρησιμοποιώντας τη μία ή την άλλη από τούτες τις τρεις οντικές παρορμήσεις. |
26.311.Α |
«Όταν όμως μου δόθηκε, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου, η ευκαιρία να συναντήσω στην πόλη της Βαβυλώνας πολλά όντα που ανήκαν σε όλους τους ήδη διαμορφωμένους “τύπους”, και διαπίστωσα με τις αμερόληπτες παρατηρήσεις μου τα διάφορα χαρακτηριστικά των οντικών τους εκδηλώσεων, άρχισε να εισχωρεί και σιγά-σιγά να αυξάνεται στην ουσία μου κάποια αμφιβολία για τη δυνατότητα σωτηρίας των τρίκεντρων όντων αυτού του πλανήτη μέσα από κάποιον από αυτούς τους τρεις ιερούς δρόμους. |
26.311.Α |
«Οι διάφορες εκδηλώσεις των όντων που τότε συναντούσα αύξαναν συνέχεια τις αμφιβολίες μου, και σύντομα πείστηκα πως οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, καθώς μεταδίδονταν κληρονομικά επί σειρά γενεών και για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχαν κρυσταλλωθεί τόσο καλά στην παρουσία τους, ώστε να αποτελούν πια στα σύγχρονα όντα ένα γνήσιο μέρος της ουσίας τους, έτσι που σήμερα οι κρυσταλλωμένες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ να είναι για τη συνολική τους παρουσία κάτι σαν “δεύτερη φύση”. |
26.311.Α |
«Γι’ αυτό, όταν τελικά έγινα υπεύθυνο ον, αποφάσισα, πριν διαλέξω έναν από τους τρεις ιερούς δρόμους για τη μετέπειτα δραστηριότητά μου, να φέρω το πλανητικό μου σώμα στην κατάσταση της “ιερής Κσερκναρά”, δηλαδή στην κατάσταση της “ισόρροπης οντικής αντίληψης όλων των μυαλών”, και μόνο τότε να διαλέξω. |
26.311.Α |
«Γι’ αυτό, λοιπόν, ανέβηκα στο όρος “Βεζινυάμα”, όπου έμεινα σαράντα μερόνυχτα γονατιστός, και αφιερώθηκα στην αυτοσυγκέντρωση. |
26.311.Α |
«Για άλλες σαράντα μέρες, ούτε έφαγα ούτε ήπια. Ξαναθυμόμουν όμως και ανέλυα όλες τις εντυπώσεις που είχαν σχηματιστεί μέσα μου από όλα όσα είχα αντιληφθεί σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της ύπαρξής μου. |
26.311-2.Α |
«Τις σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες που ακολούθησαν, έμεινα γονατιστός πάλι, χωρίς να τρώω και να πίνω, και κάθε μισή ώρα ξερίζωνα δύο από τις τρίχες του στήθους μου. |
26.312.Α |
«Τότε μόνο, αφού κατάφερα τελικά να απελευθερωθώ τελείως από την επίδραση όλων των σωματικών και πνευματικών συνειρμών που συνδέονται με εντυπώσεις της συνηθισμένης ζωής, άρχισα να διαλογίζομαι το πώς να ΕΙΜΑΙ. |
26.312.Α |
«Οι διαλογισμοί του εξαγνισμένου μου Νου με οδήγησαν τότε στο κατηγορηματικό συμπέρασμα ότι ήταν πια πολύ αργά να σωθούν τα σημερινά όντα με κάποιον από αυτούς τους τρεις δρόμους. |
26.312.Α |
«Οι διαλογισμοί μου αυτοί μου απέδειξαν κατηγορηματικά ότι όλες οι γνήσιες λειτουργίες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι και για τους ανθρώπους όμοιες με των άλλων τρίκεντρων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, είχαν από καιρό εκφυλιστεί στους μακρινούς τους προγόνους σε άλλες λειτουργίες, που ανήκαν στις ιδιότητες του οργάνου Κουνταμπάφερ και έμοιαζαν πάρα πολύ με τις γνήσιες ιερές οντικές λειτουργίες της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. |
26.312.Α |
«Αυτός ο εκφυλισμός οφειλόταν πιθανότατα στο γεγονός, ότι, όταν πια καταστράφηκε το όργανο Κουνταμπάφερ στους προγόνους τους, κι όταν πια απέκτησαν κι εκείνοι παράγοντες αληθινών ιερών οντικών παρορμήσεων, τότε, καθώς τους έμεινε ακόμη η γεύση πολλών ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που έμοιαζαν με τις τρεις ιερές παρορμήσεις, αυτές ανακατεύτηκαν σιγά-σιγά με τις γνήσιες, έτσι που στον ψυχισμό τους κρυσταλλώθηκαν παράγοντες παρορμήσεων κάποιας Πίστης, Αγάπης και Ελπίδας, που έμοιαζαν βέβαια με τις αληθινές, αλλά που ταυτόχρονα είχαν και κάτι το τελείως ξεχωριστό. |
26.312.Α |
«Τα σημερινά τρίκεντρα όντα, πράγματι ορισμένες φορές πιστεύουν, αγαπούν και ελπίζουν, τόσο με το Νου τους όσο και με το συναίσθημά τους. Το ζήτημα όμως είναι πώς πιστεύουν, πώς αγαπούν, και πώς ελπίζουν. Εδώ ακριβώς βρίσκεται όλη η ιδιαιτερότητα αυτών των τριών οντικών ιδιοτήτων. |
26.312-3.Α |
«Κι αυτά επίσης πιστεύουν, η ιερή όμως αυτή παρόρμηση μέσα τους δεν λειτουργεί με ανεξάρτητο τρόπο, όπως σε όλα γενικά τα τρίκεντρα όντα τα προικισμένα με τις ίδιες δυνατότητες που υπάρχουν στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος· στα γήινα όντα η παρόρμηση αυτή αναδύεται εξαρτημένη από κάποιους παράγοντες που σχηματίζονται στη συνολική τους παρουσία από τις ίδιες όπως πάντα συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ — όπως για παράδειγμα οι χαρακτηριστικές ιδιότητες που γεννιούνται μέσα τους και τις ονομάζουν “κενοδοξία”, “φιλαυτία”, “υπερηφάνεια”, “κομπασμό”, “φαντασία”, “υπεροψία” και ούτω καθεξής. |
26.313.Α |
«Το αποτέλεσμα είναι ότι τα τρίκεντρα όντα της Γης έχουν την τάση να αντιλαμβάνονται και να παγιώνουν στην παρουσία τους κάθε είδους “σινκρπουσαράμ”, ή, όπως λέμε εδώ, να “πιστεύουν κάθε παραμύθι”. |
26.313.Α |
«Είναι πανεύκολο να πείσεις κάποιο ον από τον πλανήτη αυτό να πιστέψει οτιδήποτε, αρκεί τη στιγμή που θα αντιλαμβάνεται αυτό το “παραμύθι”, να έχει προκληθεί συνειδητά απ’ έξω ή από μόνη της, αυτόματα, και να λειτουργεί μέσα του κάποια από τις αντίστοιχες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που είναι κρυσταλλωμένες σ’ αυτόν, και που αποτελούν τη λεγόμενη “υποκειμενικότητά” του, όπως, λόγου χάρη, η “φιλαυτία”, η “υπερηφάνεια”, η “κενοδοξία”, η “υπεροψία”, ο “κομπασμός”, η “αλαζονεία”, και άλλα τέτοια. |
26.313.Α |
«Όταν μια τέτοια ενέργεια την υφίσταται ο εκφυλισμένος τους νους και οι εξίσου εκφυλισμένοι μέσα στις εντοπίσεις τους παράγοντες που πραγματοποιούν τις οντικές τους αισθήσεις, δεν κρυσταλλώνεται απλώς μέσα τους μια λανθασμένη πεποίθηση που αφορά τα εν λόγω “παραμύθια”, αλλά προσπαθούν, από κει και πέρα, γεμάτα ειλικρίνεια και πίστη, να αποδείξουν με πάθος στους γύρω τους, ότι τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς και ότι δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. |
26.313.Α |
«Με έναν εξίσου αφύσικο τρόπο σχηματίστηκαν μέσα τους και τα δεδομένα που προκαλούν την ιερή παρόρμηση της Αγάπης. |
26.313-4.Α |
«Στις παρουσίες των σημερινών όντων, η παράξενη παρόρμηση που κι εκείνα ονομάζουν “αγάπη”, παραμένει αστείρευτη πηγή — αλλά ακόμα κι αυτή η παράξενη “αγάπη” είναι αποτέλεσμα ορισμένων από τις κρυσταλλωμένες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, κι έτσι αυτή η παρόρμηση εμφανίζεται και εκδηλώνεται, στη παρουσία του καθενός τους, με τρόπο εντελώς υποκειμενικό. «Τόσο υποκειμενικό και τόσο διαφορετικό, που αν ρωτούσαμε καμιά δεκαριά από αυτά τα όντα να μας πουν πώς τη νιώθουν αυτή την εσωτερική παρόρμηση — κι αν παραδεχτούμε φυσικά ότι κατ’ εξαίρεση θα απαντούσαν ειλικρινά και θα έδιναν μια γνήσια περιγραφή των αληθινών τους συναισθημάτων, και όχι περιγραφή που διάβασαν ή που άκουσαν κάπου — και τα δέκα θα απαντούσαν διαφορετικά, μιλώντας για δέκα τελείως ξεχωριστά συναισθήματα. |
26.314.Α |
«Κάποιο θα ερμήνευε αυτή την παρόρμηση από τη σεξουαλική της πλευρά, ένα άλλο θα περιοριζόταν στην ευσπλαχνία, ένα τρίτο στην επιθυμία υποταγής, ένα τέταρτο σε μια κοινή επιθυμία για εξωτερικά πράγματα, και πάει λέγοντας… αλλά κανένα τους δε θα μπορούσε να περιγράψει, έστω και κατά προσέγγιση, το συναίσθημα της πραγματικής Αγάπης. |
26.314.Α |
«Και κανένα δεν θα μπορούσε να την περιγράψει, γιατί κανένα από τα κοινά ανθρώπινα όντα εδώ πέρα δεν μπορεί πια να νιώσει, εδώ και πολλά χρόνια, το συναίσθημα της ιερής οντικής παρόρμησης της πραγματικής Αγάπης. Καθώς λοιπόν αγνοούν αυτή τη “γεύση”, δεν μπορούν ούτε κατά προσέγγιση να περιγράψουν την ιερή οντική παρόρμηση που φέρνει το υπέρτατο κάλλος στην παρουσία όλων των τρίκεντρων όντων του Σύμπαντος, και η οποία, σύμφωνα με τη Θεία προνοητικότητα της Μεγάλης Φύσης, σχηματίζει τέτοια δεδομένα μέσα μας, ώστε, νιώθοντας τα αποτελέσματά τους, μπορούμε ευδαίμονες να ξεκουραστούμε από τις αξιέπαινες προσπάθειες που κάνουμε για να τελειοποιήσουμε τον εαυτό μας. |
26.314.Α |
«Στις μέρες μας, όταν ένα τρίμυαλο ον αγαπάει κάποιον, τον “αγαπάει” ή επειδή αυτός το κολακεύει χωρίς λόγο και συνεχώς το εγκωμιάζει, ή επειδή η μύτη του μοιάζει τόσο πολύ με τη μύτη του αρσενικού ή του θηλυκού με το οποίο, χάρη στους κοσμικούς νόμους του “τύπου” και της “πολικότητας”, δημιουργήθηκε μια επαφή που δεν διαλύθηκε ακόμα, είτε τέλος, το “αγαπάει” μόνο και μόνο γιατί ο θείος του άλλου είναι μεγάλος επιχειρηματίας και θα μπορούσε ίσως, κάποια μέρα, να το βοηθήσει οικονομικά. Και άλλα πολλά τέτοια… |
26.315.Α |
«Όμως ποτέ πια τα σημερινά ανθρώπινα όντα δεν αγαπούν με αληθινή, αμερόληπτη και μη εγωιστική αγάπη. |
26.315.Α |
«Έτσι, χάρη σ’ αυτό το είδος αγάπης των σύγχρονων όντων, οι κληρονομικές προδιαθέσεις για κρυστάλλωση των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ εκδηλώνονται σήμερα ανεμπόδιστα, προσαρτώνται οριστικά στη φύση τους, και γίνονται αναπόσπαστο μέρος της. |
26.315.Α |
«Σε ότι αφορά την τρίτη οντική παρόρμηση, την “Ελπίδα της ουσίας”, η μοίρα της, στην παρουσία των τρίκεντρων όντων που ζουν εδώ πέρα, είναι ακόμα χειρότερη από αυτή των δύο προηγουμένων. |
26.315.Α |
«Η οντική αυτή παρόρμηση όχι μόνο προσαρμόστηκε στο σύνολο της παρουσίας τους με παραμορφωμένο τρόπο, αλλά αυτή η παράδοξη και ολέθρια νεοσχηματισμένη μέσα τους “ελπίδα”, που αντικατέστησε την οντική παρόρμηση της ιερής Ελπίδας, είναι σήμερα το κυριότερο εμπόδιο που δεν τα αφήνει να αποκτήσουν παράγοντες για τη λειτουργία των αληθινών οντικών παρορμήσεων της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. |
26.315.Α |
«Αποτέλεσμα αυτής της νεοσχηματισμένης και αφύσικης ελπίδας τους είναι ότι υπάρχει κάτι στο οποίο πάντοτε ελπίζουν, γεγονός που παραλύει συνέχεια όλες τις δυνατότητες που τους παρουσιάζονται, είτε αυτές προέρχονται σκόπιμα απ’ έξω, είτε εμφανίζονται τυχαία μόνες τους, και οι οποίες θα μπορούσαν ίσως να καταστρέψουν την κληρονομική προδιάθεση της παρουσίας τους να κρυσταλλώνει τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ. |
26.315.Α |
«Όταν επέστρεψα από το όρος Βεζινυάμα στην πόλη της Βαβυλώνας, συνέχισα τις παρατηρήσεις μου, ώστε να ανακαλύψω κάποιον άλλο τρόπο για να βοηθήσω αυτούς τους δυστυχισμένους. |
26.315-6.Α |
«Αφιέρωσα έναν ολόκληρο χρόνο παρατηρώντας διεξοδικά όλες τις εκδηλώσεις και τις αντιλήψεις τους, και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πείστηκα κατηγορηματικά, ότι ναι μεν οι παράγοντες που θα ’πρεπε να δημιουργούν στην παρουσία τους τις ιερές οντικές παρορμήσεις της Πίστης, της Ελπίδας και της Αγάπης είναι πια τελείως εκφυλισμένοι, ο παράγοντας όμως που θα ’πρεπε να γεννάει την οντική παρόρμηση πάνω στην οποία στηρίζεται όλος γενικά ο ψυχισμός των όντων με τρίκεντρο οργανισμό — μια παρόρμηση που υπάρχει με τ’ όνομα Αντικειμενική Ηθική Συνείδηση — δεν έχει ακόμα ατροφήσει, αλλά παραμένει στην παρουσία τους στην αρχική σχεδόν κατάστασή του. |
26.316.Α |
«Λόγω των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης εξωτερικής τους ύπαρξης, αυτός ο παράγοντας έχει εισχωρήσει βαθμιαία και έχει ενσωματωθεί σ’ αυτή τη συνειδητότητα που εδώ ονομάζεται “υποσυνείδητο”, με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει καθόλου στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. |
26.316.Α |
«Τότε ακριβώς κατάλαβα πέρα από κάθε αμφιβολία, με όλα τα ξεχωριστά μου μέρη που σκέπτονται και που αποτελούν το σύνολο του “Εγώ” μου, ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να σώσει τα εδώ τρίμυαλα όντα από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου που σκόπιμα φυτεύτηκε στους πρώτους προγόνους τους, θα ήταν η συμμετοχή αυτού του οντικού παράγοντα, που είναι ακόμα ανέπαφος στις παρουσίες τους, στη συνολική λειτουργία της συνειδητότητας εκείνης, μέσα στην οποία περνούν καθημερινά την “ξυπνητή τους ύπαρξη”, όπως την ονομάζουν εδώ. |
26.316.Α |
«Οι παραπέρα συλλογισμοί μου μου επιβεβαίωσαν ότι αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί παρά μόνο αν η συνηθισμένη οντική τους ύπαρξη κυλούσε για πολύν καιρό κάτω από συνθήκες που θα μπορούσαν να προβλεφθούν με ικανοποιητικό τρόπο. |
26.316.Α |
«Όταν όλα αυτά μεταστοιχειώθηκαν τελείως μέσα μου, αποφάσισα από εκείνη τη στιγμή να αφιερωθώ, με όλο μου το είναι, στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών, έτσι ώστε η λειτουργία της “ιερής ηθικής συνείδησης”, που έμενε ανέπαφη στο υποσυνείδητο των όντων, να μπορέσει σταδιακά να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. |
26.316.Α |
«Είθε η ευλογία του ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ, ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ, ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΟΝΟ-ΟΝΤΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ να υποστηρίξει την απόφασή μου. Αμήν». |
26.316.Α |
Έτσι τελείωνε ο Λεγομινισμός που αναφερόταν στους συλλογισμούς του Αγιότατου και Ασύγκριτου Ασιάτα Σεϊμάς, με τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης». |
26.317.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, όταν, στην αρχή της τελευταίας καθόδου μου στον πλανήτη σου, περιήλθε στη γνώση μου για πρώτη φορά και σε όλες του τις λεπτομέρειες ο Λεγομινισμός τον οποίο σου επανέλαβα, αμέσως ενδιαφέρθηκα για τα συμπεράσματα εκείνου του μετέπειτα Ανώτατου και Αγιότατου Γενικού Κοσμικού Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς λοιπόν οι ευνοούμενοί σου εκεί κάτω δεν είχαν άλλους Λεγομινισμούς και άλλες πηγές πληροφοριών για τις μεταγενέστερες Αγιότατες Δραστηριότητές Του, αποφάσισα να διενεργήσω συστηματικές έρευνες που θα μου αποκάλυπταν ποια μέτρα είχε πάρει και πώς τα είχε πραγματοποιήσει εν συνεχεία, για να βοηθήσει εκείνα τα δυστυχισμένα όντα να απελευθερωθούν από τις ολέθριες γι’ αυτά συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που μεταδίδονται κληρονομικά. |
26.317.Α |
Έτσι, κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, σκοπός των κυριότερων ενεργειών μου ήταν να ερευνήσω με κάθε λεπτομέρεια και να διαφωτίσω όλες τις μετέπειτα Αγιότατες Δραστηριότητες εκείνου του Εραστή της Ουσίας, του Μεγάλου, και σήμερα Ανώτατου και Αγιότατου Γενικού Κοσμικού Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς. |
26.317.Α |
Όσο για εκείνη τη «μαρμάρινη πλάκα» που κατά τύχη έμεινε ανέπαφη από τον καιρό των Αγιότατων Δραστηριοτήτων του Μεγάλου Ασιάτα Σεϊμάς, και η οποία είναι ακόμα και σήμερα το κυριότερο ιερό κειμήλιο της αδελφότητας των μυημένων όντων εκεί κάτω που ονομάζεται «Αδελφότητα Ολμπογκμέκ», κατά τη διάρκεια της τελευταίας παραμονής μου εκεί κάτω είχα την ευκαιρία να την δω και να διαβάσω το κείμενο που είναι χαραγμένο επάνω της. |
26.317.Α |
Οι μεταγενέστερες έρευνές μου μου έδειξαν ότι, αργότερα, όταν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς είχε δημιουργήσει εκεί κάτω τις ειδικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που σκόπευε να καθιερώσει, τοποθετήθηκαν, σύμφωνα με τις προτροπές Του και με δική Του πρωτοβουλία, σε προκαθορισμένα σημεία πολλών μεγάλων πόλεων, αρκετές τέτοιες μαρμάρινες πλάκες, όπου είχαν χαραχτεί διάφορα ρητά και συμβουλές για αντίστοιχη ύπαρξη. |
26.317-8.Α |
Αργότερα όμως, όταν ξανάρχισαν οι μεγάλοι τους πόλεμοι, όλες εκείνες οι μαρμάρινες πλάκες καταστράφηκαν από αυτά τα ίδια τα παράξενα όντα, και μόνο μία, αυτή ακριβώς που σήμερα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει εκείνη η Αδελφότητα, διατηρήθηκε, όπως είπα, μέχρι τις μέρες μας. |
26.318.Α |
Πάνω στο μάρμαρο ήταν χαραγμένες φράσεις που αφορούσαν τις ιερές οντικές παρορμήσεις που ονομάζονται Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα. Το κείμενο ήταν: «Πίστη», «Αγάπη» και «Ελπίδα» |
26.318.Α |
Πριν σου πω κι άλλα γύρω από τις δραστηριότητες που είχε αναλάβει ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για το καλό των ευνοουμένων σου, νομίζω ότι πρέπει να σου μιλήσω με περισσότερες λεπτομέρειες για την εσωτερική εκείνη παρόρμηση που ονομάζουν Ελπίδα, γιατί η μοίρα της, όπως είχε διαπιστώσει ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ήταν ακόμα χειρότερη από τη μοίρα των δύο πρώτων. |
26.318.Α |
Όλες οι προσωπικές μου έρευνες και παρατηρήσεις, όσες έγιναν γι’ αυτήν ειδικά την παράξενη παρόρμησή τους, μου έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι συντελεστές που γεννούν μέσα στην παρουσία τους μια τέτοια αφύσικη παρόρμηση είναι πραγματικά ολέθριοι. |
26.318.Α |
Εξαιτίας της αφύσικης ελπίδας τους, εμφανίστηκε εκεί κάτω μια πολύ παράδοξη και εξαιρετικά ασυνήθιστη ασθένεια που τα παιδεύει ακόμα και σήμερα, και η οποία ονομάζεται «αύριο». |
26.318-9.Α |
Αυτή η παράδοξη ασθένεια του «αύριο» έχει τρομερά επακόλουθα, κυρίως για τα δύστυχα εκείνα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, τα οποία αφού κατά τύχη μάθουν και βεβαιωθούν κατηγορηματικά, με όλη τους την παρουσία, ότι έχουν μέσα τους κάποιες ανεπιθύμητες συνέπειες και ότι για να απαλλαγούν από αυτές θα πρέπει να κάνουν ορισμένες προσπάθειες — προσπάθειες που γνωρίζουν πώς ακριβώς γίνονται — δεν καταφέρνουν ποτέ να τις κάνουν. |
26.319.Α |
Κι αυτή ακριβώς είναι η ολέθρια πλευρά αυτού του τεράστιου και τρομερού κακού, που για διάφορους σοβαρούς ή ασήμαντους λόγους συγκεντρώνεται στη διαδικασία της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης εκείνων των κακόμοιρων τρίμυαλων όντων· έτσι αυτά τα δυστυχισμένα όντα, που τυχαίνει να πληροφορηθούν όλα όσα σου είπα, δεν καταφέρνουν ποτέ να κάνουν τις απαιτούμενες προσπάθειες και, με το να αναβάλλουν από «αύριο» σε «αύριο», χάνουν κι αυτά τη δυνατότητα να αποκτήσουν ποτέ κάτι πραγματικό. |
26.319.Α |
Αυτή η παράξενη και τόσο ολέθρια για τους ευνοουμένους σου ασθένεια του «αύριο» έχει πια γίνει εμπόδιο για τα σημερινά όντα, όχι μόνο γιατί τους αποστερεί για πάντα από κάθε δυνατότητα να αποβάλλουν από την παρουσία τους τις κρυσταλλωμένες συνέπειες του οργάνου Κουνταμπάφερ, αλλά και γιατί αποτρέπει τους περισσότερους από το να εκπληρώνουν έντιμα εκείνες τουλάχιστο τις οντικές τους υποχρεώσεις που είναι εντελώς απαραίτητες μέσα στις ήδη καθιερωμένες συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης. |
26.319.Α |
Εξαιτίας της ασθένειας του «αύριο», τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, και προπάντων τα σύγχρονα, αναβάλλουν σχεδόν πάντα για «αργότερα» αυτό που πρέπει να γίνει εκείνη τη στιγμή, με τη βεβαιότητα ότι «αργότερα» θα μπορέσουν να το κάνουν καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα. |
26.319-20.Α |
Ακόμα κι εκείνα τα όντα που αναγνωρίζουν κατά τύχη, είτε με το δικό τους νου είτε σα συνέπεια μιας συνειδητής εξωτερικής επίδρασης, την πλήρη μηδαμινότητά τους και αρχίζουν να τη νιώθουν με όλα τα διακεκριμένα μέρη τους τα πνευματοποιημένα, και τα οποία τυχαίνει επίσης να μάθουν ποιες οντικές προσπάθειες πρέπει να κάνουν και πώς να τις κάνουν, για να γίνουν όπως αρμόζει σε τρίμυαλα όντα — ακόμα και αυτά τα όντα, πηγαίνοντας από «αύριο» σε «αύριο», φθάνουν σχεδόν όλα σ’ εκείνη την θλιβερή ημέρα, όπου εμφανίζονται κι αρχίζουν να εκδηλώνονται πάνω τους οι προάγγελοι των γηρατειών, που ονομάζονται «ανικανότητα» και «αδυναμία», και που αποτελούν την αναπόφευκτη μοίρα όλων των κοσμικών σχηματισμών, μεγάλων και μικρών, προς το τέλος της ύπαρξής τους. |
26.320.Α |
Εδώ πρέπει οπωσδήποτε να σου μιλήσω για ένα παράξενο φαινόμενο που πρόσεξα εκεί κάτω κατά τη διάρκεια των παρατηρήσεων και των ερευνών μου σχετικά με την σχεδόν ολοκληρωτικά εκφυλισμένη παρουσία των ευνοουμένων σου. Διαπίστωσα λοιπόν χωρίς αμφιβολία ότι, σε πολλούς από αυτούς, προς το τέλος της πλανητικής τους ύπαρξης, οι περισσότερες από τις κρυσταλλωμένες στη συνολική παρουσία τους συνέπειες των ιδιοτήτων εκείνου του οργάνου αρχίζουν να αδυνατίζουν μέσα τους, και ορισμένες μάλιστα εξαφανίζονται σχεδόν ολοκληρωτικά, γι’ αυτό και μπορούν τότε να δουν και να νιώσουν καλύτερα την πραγματικότητα. |
26.320.Α |
Τότε εμφανίζεται στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου μία έντονη επιθυμία να εργαστούν πάνω στον εαυτό τους, να εργαστούν, όπως λένε, για να «σώσουν τις ψυχές τους». |
26.320.Α |
Περιττό όμως να σου πω ότι αυτή η επιθυμία δεν τους χρησιμεύει πια σε τίποτα, απλώς και μόνο γιατί είναι πια πολύ αργά γι’ αυτούς· ο χρόνος που τους δόθηκε για το σκοπό αυτό από τη Μεγάλη Φύση τέλειωσε, και παρόλο που βλέπουν και νιώθουν την υποχρέωση να κάνουν τις αναγκαίες οντικές προσπάθειες… δεν τους μένουν πια, για να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους, παρά μόνο «ανώφελες νοσταλγίες» και η γνωστή «γεροντική ανικανότητα». |
26.320.Α |
Έτσι λοιπόν, παιδί μου, οι μετέπειτα αναζητήσεις και έρευνές μου για τις δραστηριότητες του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που ήθελε να βοηθήσει τα τρίμυαλα όντα τα οποία γεννιούνται και κατοικούν στον πλανήτη σου, μου έδειξαν τα εξής: |
26.320-1.Α |
Όταν αυτό το Ανώτερο και, ως προς τον Νου, σχεδόν απαράμιλλο Ιερό Άτομο, πείστηκε οριστικά ότι οι συνηθισμένοι ιεροί δρόμοι που υπάρχουν για την τελειοποίηση του εαυτού όλων των τρίμυαλων όντων του Σύμπαντος, δεν ταίριαζαν πια στα όντα του πλανήτη Γη, αποφάσισε, μετά από εκείνη τη χρονιά που αφιέρωσε για να κάνει τις παρατηρήσεις και τις ειδικές έρευνές Του για τον ψυχισμό τους, να ξανανέβει στο όρος Βεζινυάμα, όπου για πολλούς γήινους μήνες, ήταν βυθισμένος σε διαλογισμούς, προσπαθώντας να βρει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το σκοπό Του, δηλαδή να απαλλάξει τα όντα εκείνου του πλανήτη από την κληρονομική τους προδιάθεση να κρυσταλλώνουν τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της θεμελιώδους ιερής οντικής παρόρμησης της «Ηθικής Συνείδησης» που παρέμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους. |
26.321.Α |
Οι διαλογισμοί Του Τον έπεισαν, τελικά, ότι πράγματι ήταν δυνατό να τα σώσει, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που παρέμεναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους και που είναι κατάλληλα να προκαλούν αυτή την ιερή οντική παρόρμηση, αλλά με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι εκδηλώσεις των δεδομένων αυτών θα συμμετείχαν πλήρως στη λειτουργία της συνειδητότητας εκείνης υπό τη διεύθυνση της οποίας κυλάει η καθημερινή ξυπνητή τους ύπαρξη, και ότι αυτή η οντική παρόρμηση θα εκδηλωνόταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσα από κάθε όψη της συνειδητότητάς τους. |