Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Ο Βεελζεβoύλ, κατά την συνομιλία του με τον Κυβερνήτη, του είπε ότι το σύστημα με το οποίο λειτουργούσαν τα διαστημικά σκάφη του Αρχαγγέλου Χαρίτωνα δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό που στον πλανήτη Γη ονόμασαν «αεικίνητο».

Μετά άρχισε να διηγείται πως εμφανίστηκε στον πλανήτη Γη αυτή η ιδέα, ότι δηλαδή μια μέρα κάποιου του πέρασε από το νου, η «παράλογη» ιδέα, ότι μπορούσε να φτιάξει ένα «μηχανισμό», που θα δούλευε συνέχεια, χωρίς να χρειάζεται κανένα υλικό απ’ έξω και ότι αυτή η ιδέα είχε τόση επιτυχία, που όλοι σχεδόν οι ιδιόρρυθμοι κάτοικοι εκείνου του περίεργου πλανήτη άρχισαν να τη σκέφτονται και να προσπαθούν να καταφέρουν αυτό το «θαύμα» και ότι η εφεύρεση του «αεικίνητου» ήταν, όπως λένε, της «μόδας».

Ο Βεελζεβούλ ανέφερε ότι είχε βρεθεί ο ίδιος σε μία από τις πόλεις τους όπου γινόταν κάποια έκθεση με κάθε είδους «μοντέλα» και αναρίθμητα «σχέδια» για μηχανισμούς του «αεικίνητου» και του έκανε εντύπωση το γεγονός ότι σ’όποιον μηχανισμό έπεφτε το μάτι του υπήρχαν περισσότερες ιδέες και σοφιστείες απ΄ότι μέσα σ’ όλους τους νόμους της Δημιουργίας και της Υπαρξης του Κόσμου.

Ότι κατάλαβε ο ίδιος πολύ καλά πώς λειτουργεί ο «κύλινδρος» του συστήματος του Αρχαγγέλου Χαρίτωνα, μετά από τις εξηγήσεις του Κυβερνήτη και ότι είναι αυτό ακριβώς που ονειρεύτηκαν εκείνοι οι δύστυχοι.

Ότι τελικά μπορεί κανείς να βεβαιώσει ότι αυτός ο κύλινδρος, με την παρουσία και μόνο της ατμόσφαιρας, θα λειτουργεί αδιάκοπα και χωρίς να έχει ανάγκη από άλλα υλικά απ’ έξω. Κι αφού χωρίς πλανήτες, και κατά συνέπεια χωρίς ατμόσφαιρα, ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει, έπεται ότι, όσο θα υπάρχει ο κόσμος και η ατμόσφαιρα, ο κύλινδρος-βαρέλι που εφευρέθηκε από τον Μέγα Αρχάγγελο Χαρίτωνα θα λειτουργεί κι αυτός για πάντα.

Στη συνέχεια ζήτησε από τον Κυβερνήτη να του δώσει μερικές διευκρινίσεις για τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένος, και πόσον καιρό μπορούν ν’ αντέξουν.

Σε όλο το σκάφος, αντήχησε ένας παρατεταμένος ήχος που θύμιζε τις δονήσεις μιας συγχορδίας ελάσσονας από μια μακρινή ορχήστρα πνευστών οργάνων.

Ζητώντας συγνώμη, ο Κυβερνήτης σηκώθηκε και εξήγησε φεύγοντας ότι οπωσδήποτε θα τον χρειάζονταν για κάποια πολύ σοβαρή υπόθεση, αφού όλοι ήξεραν ότι βρισκόταν με την Αυτού Σεβασμιότητα, της οποίας κανείς δε θα τολμούσε να ενοχλήσει την ακοή για κάποιον ασήμαντο λόγο.

6.64.Α

— Μια στιγμή! μια στιγμή!… διέκοψε ο Βεελζεβούλ. Αυτό που μας είπατε μόλις τώρα, δεν είναι τίποτε άλλο από τη χίμαιρα την οποία τα παράξενα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη Γη ονόμασαν «αεικίνητο», και που εξαιτίας της, κάποια περίοδο, πολλά απ’ αυτά «τρελάθηκαν» και άλλα βρήκαν το θάνατο.

6.64.Α

Μια μέρα κάποιου του πέρασε από το νου, σ’ εκείνο το δύστυχο πλανήτη, η «παράλογη», όπως τη λένε, ιδέα, ότι μπορούσε να φτιάξει ένα «μηχανισμό», που θα δούλευε συνέχεια, χωρίς να χρειάζεται κανένα υλικό απ’ έξω.

6.64.Α

Κι αυτή η ιδέα είχε τόση επιτυχία, που όλοι σχεδόν οι ιδιόρρυθμοι κάτοικοι εκείνου του περίεργου πλανήτη άρχισαν να τη σκέφτονται και να προσπαθούν να καταφέρουν αυτό το «θαύμα».

Πόσοι και πόσοι δεν θυσίασαν τότε σ’ αυτή τη χίμαιρα όλα τα πνευματικά και υλικά αγαθά που είχαν αποκτήσει στο παρελθόν με κόπο και μόχθο!

6.64.Α

Καθένας τους, για κάποιο λόγο, με επιμονή προσπαθούσε να εφεύρει αυτό που πίστευε πως δεν ήταν παρά κάτι «ασήμαντο».

6.64.Α

Πολλοί απ’ αυτούς, αν οι συνθήκες τους το επέτρεπαν, αφιερώνονταν αποκλειστικά στην ανακάλυψη εκείνου του «αεικίνητου», χωρίς να έχουν γι’ αυτή τη δουλειά κανένα εσωτερικό δεδομένο· μερικοί βασίζονταν στη «γνώση» τους, άλλοι στην τύχη τους, αλλά τους περισσότερους τους έσπρωχνε μια καθαρή ψυχοπάθεια.

6.64.Α

Με λίγα λόγια, η εφεύρεση του «αεικίνητου» ήταν, όπως λένε, της «μόδας», και κάθε ψώνιο αισθανόταν υποχρεωμένο να ενδιαφερθεί για το θέμα.

6.65.Α

Μια μέρα βρέθηκα σε μία από τις πόλεις τους όπου γινόταν κάποια έκθεση με κάθε είδους «μοντέλα» και αναρίθμητα «σχέδια» για μηχανισμούς του «αεικίνητου».

6.65.Α

Και τι δεν εύρισκε κανείς εκεί!… Τι διεστραμμένα και περίπλοκα πράγματα κι αν δεν είδα! σ’ οποιονδήποτε μηχανισμό έβλεπα, υπήρχαν περισσότερες ιδέες και σοφιστείες απ’ ό,τι μέσα σε όλους τους νόμους της Δημιουργίας και Ύπαρξης του Κόσμου.

6.65.Α

Όπως παρατήρησα τότε σε όλα εκείνα τα αναρίθμητα μοντέλα και σχέδια για μηχανισμούς, κυριαρχούσε η σκέψη να χρησιμοποιηθεί η «δύναμη του βάρους». Η ιδέα τους ήταν η εξής: Ένας μηχανισμός, πολύ περίπλοκος, έπρεπε να σηκώνει ένα «ορισμένο βάρος», το οποίο έπρεπε να πέφτει για να ξαναβάλει σε κίνηση, με την πτώση του, όλο το μηχανισμό, που με τη σειρά του θα ξανασήκωνε το βάρος, και ούτω καθεξής…

6.65.Α

Το αποτέλεσμα ήταν να κλείσουνε χιλιάδες απ’ αυτούς στα «τρελοκομεία», ενώ άλλοι τόσοι, απορροφημένοι μέσα στα όνειρά τους, παραμελούσαν τελείως τις οντικές υποχρεώσεις που στο πέρασμα των χρόνων, κατά κάποιο τρόπο, δημιουργήθηκαν εκεί, ή τις εκπλήρωναν με τον πιο αξιοθρήνητο τρόπο.

6.65.Α

Δεν ξέρω πώς θα τέλειωναν όλα αυτά, αν κάποιος εντελώς αποβλακωμένος, που είχε πάρει πια την κάτω βόλτα, ένας απ’ αυτούς που αποκαλούν «ξεμωραμένους γέρους» και που είχε αποκτήσει με διάφορα κόλπα ένα κάποιο κύρος, δεν αποδείκνυε με «υπολογισμούς», που μόνο ο ίδιος γνώριζε, ότι ήταν τελείως αδύνατο να εφεύρει κανείς το αεικίνητο.

6.65.Α

Τώρα, χάρη στις εξηγήσεις σας, καταλαβαίνω πολύ καλά πώς λειτουργεί ο «κύλινδρος» του συστήματος του Αρχαγγέλου Χαρίτωνα: είναι αυτό ακριβώς που ονειρεύτηκαν εκείνοι οι δύστυχοι.

6.65.Α

Τελικά, μπορεί κανείς να βεβαιώσει ότι αυτός ο κύλινδρος, με την παρουσία και μόνο της ατμόσφαιρας, θα λειτουργεί αδιάκοπα και χωρίς να έχει ανάγκη από άλλα υλικά απ’ έξω.

6.65.Α

Κι αφού χωρίς πλανήτες, και κατά συνέπεια χωρίς ατμόσφαιρα, ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει, έπεται ότι, όσο θα υπάρχει ο κόσμος και η ατμόσφαιρα, ο κύλινδρος-βαρέλι που εφευρέθηκε από τον Μέγα Αρχάγγελο Χαρίτωνα θα λειτουργεί κι αυτός για πάντα.

6.66.Α

Η μόνη ερώτηση που μου έρχεται τώρα είναι η εξής: από ποιο υλικό άραγε είναι φτιαγμένος αυτός ο κύλινδρος-βαρέλι;

Θα ήθελα πάρα πολύ, αγαπητέ μου κυβερνήτη, να μου δώσετε μερικές διευκρινίσεις για τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένος, και πόσον καιρό μπορούν ν’ αντέξουν.

6.66.Α

Στην ερώτηση του Βεελζεβούλ, ο Κυβερνήτης απάντησε ως εξής:

6.66.Α

— Παρόλο που αυτός ο κύλινδρος-βαρέλι δεν είναι αιώνιος, μπορεί ωστόσο ν’ αντέξει για πολύν καιρό.

6.66.Α

Το κύριο μέρος του είναι φτιαγμένο από «ήλεκτρο» και περιβάλλεται από «πλατίνη»· τα εσωτερικά τοιχώματα των πλευρών του είναι φτιαγμένα από «γαιάνθρακα», «χαλκό» και «ελεφαντόδοντο» και από μια πολύ στερεή «μαστίχη» που δεν επηρεάζεται ούτε από το «Πεϊσακίρ»¹, ούτε από το «Ταϊνολαίρ»², ούτε από τη «Σαλιακουριάπα»³, ούτε κι από αυτές ακόμη τις ακτινοβολίες των κοσμικών συγκεντρώσεων.

6.66.Α

Ωστόσο, συνέχισε ο Κυβερνήτης, τα άλλα τμήματα — οι εξωτερικοί μοχλοί και τα γρανάζια του — πρέπει να ανανεώνονται κάθε τόσο, γιατί, ενώ είναι φτιαγμένα από το πιο σκληρό «μέταλλο», μπορεί να φθαρούν από τη μακρόχρονη χρήση.

6.66.Α

Όσο για το ίδιο το σκαρί του σκάφους, δεν μπορεί κανείς να απαντήσει με ακρίβεια για τη διάρκεια της ύπαρξής του.

6.66.Α

Ο Κυβερνήτης ήθελε να πει κάτι ακόμη όταν, σε όλο το σκάφος, αντήχησε ένας παρατεταμένος ήχος που θύμιζε τις δονήσεις μιας συγχορδίας ελάσσονος από μια μακρινή ορχήστρα πνευστών οργάνων.

6.66.Α

Ζητώντας συγνώμη, ο Κυβερνήτης σηκώθηκε και εξήγησε φεύγοντας ότι οπωσδήποτε θα τον χρειάζονταν για κάποια πολύ σοβαρή υπόθεση, αφού όλοι ήξεραν ότι βρισκόταν με την Αυτού Σεβασμιότητα, της οποίας κανείς δε θα τολμούσε να ενοχλήσει την ακοή για κάποιον ασήμαντο λόγο.

6.66.Α

¹ «Πεϊσακίρ»: το κρύο.

² «Ταϊνολαίρ»: η ζέστη.

³ «Σαλιακουριάπα»: το νερό.