Study of Beelzebub's Tales

3.56.Α

Αλλά όταν φύγατε από αυτά τα μέρη, εκείνα τα σκάφη δεν έμειναν σε χρήση για πολύ, επειδή σύντομα τα αντικατέστησαν με τα σκάφη του συστήματος του «Αγίου Βενόμα».

4.57.Α

— Αυτό, σύμφωνα με τον αντικειμενικό υπολογισμό του χρόνου, έγινε το έτος 185.

4.57.Α

Ο Άγιος Βενόμα, λόγω των αρετών του, είχε ανακληθεί από τον πλανήτη «Σουρτ» και στάλθηκε στον ιερό πλανήτη του «Καθαρτηρίου», όπου, μόλις προσαρμόσθηκε στο περιβάλλον και στις νέες του υποχρεώσεις, αφιέρωσε όλο τον ελεύθερο χρόνο του στην αγαπημένη του ασχολία.

4.57.Α

Και η αγαπημένη του ασχολία ήταν να αναζητά ποια νέα φαινόμενα θα μπορούσαν να παραχθούν από τους διάφορους συνδυασμούς των φαινομένων που υφίστανται σύμφωνα με τους νόμους που υπάρχουν σήμερα.

4.57.Α

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Άγιος Βενόμα, μελετώντας τους κοσμικούς νόμους, έκανε μία διαπίστωση η οποία έγινε η αφετηρία μιας ξακουστής ανακάλυψης· και αυτή την ανακάλυψη ήταν ο πρώτος που την ονόμασε «νόμο της πτώσης».

4.57.Α

Ο Άγιος Βενόμα διατύπωσε αυτό το νόμο με τον ακόλουθο τρόπο:

4.57.Α

«Όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο “πέφτουν προς τα κάτω”. Και “κάτω”, για κάθε μέρος του Σύμπαντος, είναι η πιο κοντινή “σταθερότητα”, κι αυτή η σταθερότητα είναι το σημείο προς το οποίο συγκλίνουν οι γραμμές των δυνάμεων που φθάνουν από κάθε κατεύθυνση.

4.57-8.Α

«Τα κέντρα όλων των ήλιων και όλων των πλανητών του Σύμπαντός μας είναι ακριβώς τέτοια σημεία “σταθερότητας”. Είναι τα κατώτατα σημεία εκείνων των περιοχών του χώρου, όπου δυνάμεις από όλες τις κατευθύνσεις του δεδομένου μέρους του σύμπαντος τείνουν συγκεκριμένα και όπου συγκεντρώνονται. Στα σημεία αυτά συμπυκνώνεται επίσης και η βαρύτητα που επιτρέπει στους ήλιους και στους πλανήτες να διατηρούν τις θέσεις τους».

4.58.Α

Ο Άγιος Βενόμα εξήγησε στην συνέχεια ότι κάθε σώμα, όπου κι αν βρίσκεται, αν αποδεσμευθεί μέσα στο διάστημα, τείνει να πέσει επάνω στον ένα ή τον άλλο ήλιο ή στον ένα ή τον άλλο πλανήτη, ανάλογα με την περιοχή του διαστήματος στην οποία ανήκει το τμήμα του χώρου όπου αποδεσμεύεται το σώμα· διότι κάθε ήλιος και κάθε πλανήτης είναι η «σταθερότητα», ή το «κάτω», της δεδομένης σφαίρας.

4.58.Α

Αρχίζοντας από εκεί, ο Άγιος Βενόμα, εξακολουθώντας τις έρευνες του, σκέφθηκε:

«Αφού είναι έτσι, δεν θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από αυτή την κοσμική ιδιότητα για να βοηθήσουμε τις μετακινήσεις που χρειαζόμαστε στα μεσοδιαστήματα του Σύμπαντος;»

Και από τότε εργάσθηκε προς αυτή την κατεύθυνση.

4.58.Α

Στη συνέχεια, οι άγιες εργασίες Του έδειξαν ότι παρόλο που θεωρητικά κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν, εντούτοις δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί ο «νόμος της πτώσης» που είχε ανακαλύψει, γι’ αυτό το σκοπό, για τον απλούστατο λόγο ότι οι ατμόσφαιρες που περιβάλλουν όλες σχεδόν τις κοσμικές συγκεντρώσεις θα εμπόδιζαν την πτώση σε ευθεία γραμμή του σώματος που αποδεσμεύεται στο διάστημα.

4.58.Α

Αφού έκανε αυτή τη διαπίστωση, ο Άγιος Βενόμα έστρεψε όλη του την προσοχή να βρει τον τρόπο για να υπερνικήσει την ατμοσφαιρική αντίσταση στα σκάφη που θα έφτιαχνε με βάση την αρχή της πτώσης.

4.58.Α

Τρία «Λουνιάσια» αργότερα, ο Άγιος Βενόμα βρήκε τον τρόπο. Και μόλις ολοκλήρωσαν κάτω από την καθοδήγηση του μια κατάλληλη κατασκευή, προχώρησε σε πρακτικά πειράματα.

4.58-9.Α

Αυτή η ειδική κατασκευή είχε την όψη ενός μεγάλου κλειστού χώρου, του οποίου τα τοιχώματα ήταν φτιαγμένα από ένα ειδικό υλικό, κάτι σαν γυαλί.

Σε κάθε πλευρά αυτού του μεγάλου χώρου ήταν προσαρμοσμένα κάτι σαν «φύλλα» που ήταν φτιαγμένα από μία ύλη αδιαπέραστη από τις ακτίνες της κοσμική ουσίας «Ελεκιλπομαγτίστζεν». Αυτά τα φύλλα, ενώ ήταν καλά προσαρμοσμένα στα τοιχώματα, μπορούσαν να σύρονται ελεύθερα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Μέσα σ’ εκείνο το χώρο ήταν τοποθετημένη μια ειδική «μπαταρία», η οποία παρήγε και έδινε την ουσία «Ελεκιλπομαγτίστζεν».

4.59.Α

Κι εγώ ο ίδιος βοήθησα, Σεβασμιότατε στις πρώτες δοκιμές που έκανε ο Άγιος Βενόμα, σύμφωνα με την αρχή που είχε ανακαλύψει.

4.59.Α

Όλο το μυστικό στηριζόταν στο εξής: με την κίνηση των φύλλων, περνούσαν μέσα από το ειδικό γυαλί οι ακτίνες του «Ελεκιλπομαγτίστζεν» κι αυτές κατέστρεφαν, σε κάθε σημείο που έφταναν, οτιδήποτε συνήθως συγκροτεί «αέρια» κάθε είδους, την «ομίχλη» κ.λπ… Εκείνο το μέρος του χώρου γινόταν πράγματι απόλυτα κενό και δεν παρουσίαζε πλέον καμιά αντίσταση· σε τέτοιο σημείο που ακόμα κι αν ένα νεογέννητο ον έσπρωχνε αυτή την πελώρια κατασκευή, τούτη θα μπορούσε να μετακινηθεί σαν να ήταν φτερό.

4.59.Α

Στην εξωτερική πλευρά αυτής της περίεργης κατασκευής ήταν στερεωμένα κάτι εξαρτήματα όμοια με φτερά, που τα κινούσε αυτή η ίδια ουσία Ελεκιλπομαγτίστζεν, και έτσι έδιναν ώθηση στο τεράστιο οικοδόμημα, για να το κινούν προς την επιθυμητή κατεύθυνση.

4.60.Α

Τα σκάφη του συστήματος του Αγίου Βενόμα βρίσκονταν ήδη είκοσι τρία χρόνια σε χρήση όταν μαθεύτηκε ξαφνικά ότι ο Μέγας Άγγελος Χαρίτωνας είχε εφεύρει ένα σκάφος νέου τύπου για τις διαπλανητικές επικοινωνίες.