Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Συνεχίζοντας ο Β. την διήγησή του για τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την έκτη του παραμονή στον πλανήτη Γη λέει στον Χασίν ότι μετά την Αγία Πετρούπολη πήγε στις σκανδιναβικές χώρες· και τελικά εγκαταστάθηκε στο κυριότερο κέντρο της σημαντικής ομάδας των όντων της σημερινής Ευρώπης, που λέγεται «Γερμανία». Θέλοντας να μεταδώσει στον Χασίν ορισμένες απόψεις του αλλόκοτου ψυχισμού των τρίμυαλων όντων της ευρωπαϊκής αυτής ομάδας, του θέτει ένα «πρόβλημα» και του λέει ότι προσπαθώντας να το λύσει θα κατανοήσει σε βάθος το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ψυχισμού των όντων εκείνης της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ομάδας.

Το πρωτότυπο πρόβλημα που σκέφτηκε γι’ αυτόν είναι να συλλογιστεί από μόνος του με ενεργητικό διαλογισμό, τα λογικά δεδομένα που το σύνολό τους θα του αποκαλύψει την ίδια την ουσία της αιτίας για την οποία εκείνα τα όντα, έχουν το αθώο έθιμο, μόλις συγκεντρωθούν κάπου πολλά μαζί για να γιορτάσουν κάποια «επέτειο», ή απλώς για να γλεντήσουν, να τραγουδούν μία τελείως πρωτότυπη επωδό που συνέθεσαν μόνα τους.

Για να τον βοηθήσει να βρει την λύση του παραθέτει δύο άλλα στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι ορισμένες λέξεις αυτού του τραγουδιού είναι αδύνατον να μεταφραστούν σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα του πλανήτη Γη και το δεύτερο είναι ότι επινόησαν έναν «γραμματικό κανόνα» σύμφωνα με τον οποίο, κατά την διάρκεια των «ανταλλαγών των απόψεών» τους, βάζουν πάντοτε την άρνηση μετά την κατάφαση. Για παράδειγμα, αντί να πούνε «δεν το θέλω αυτό», λένε πάντοτε «θέλω αυτό…όχι». Έτσι κάποιος που τα ακούει αναγκάζεται αρχικά να θεωρεί κάθε τους πρόταση σαν να είναι πιθανόν να πραγματοποιηθεί, πράγμα που προξενεί μέσα του τη γέννηση ενός συγκεκριμένου «οντικού Ντιαρντουκίνο» ή, όπως θα έλεγαν τα ίδια, μιας ορισμένης «εμπειρίας». και μόνο αργότερα, όταν το ον που μιλάει σύμφωνα με τον γραμματικό τους κανόνα προφέρει τελικά το περίφημο «νιχτ», προκύπτει κάθε φορά στη συνολική τους παρουσία, κάτι που τα οδηγεί αργά αλλά σταθερά προς το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ψυχισμού τους, η ανακάλυψη του οποίου αποτελεί και το πρωτότυπο πρόβλημα που του έθεσε.

36.217.Β

ΜΕΤΑ την Αγία Πετρούπολη, είπε ο Βεελζεβούλ, πήγα στις σκανδιναβικές χώρες· και τελικά εγκαταστάθηκα στο κυριότερο κέντρο της σημαντικής ομάδας των όντων της σημερινής Ευρώπης, που λέγεται «Γερμανία».

36.217.Β

Λέγοντας αυτά, ο Βεελζεβούλ χάιδεψε το σγουρομάλλα κεφάλι του Χασίν, κι έπειτα, μ’ ένα καλόκαρδο χαμόγελο, γεμάτο όμως πονηριά, συνέχισε:

36.217.Β

— Τούτη τη φορά, παιδί μου, επειδή θέλω να σου μεταδώσω ορισμένες απόψεις του αλλόκοτου ψυχισμού των τρίμυαλων όντων της ευρωπαϊκής αυτής ομάδας, θα σου τα πω αλλιώτικα, δηλαδή δεν θα σου εξηγήσω τις πληροφορίες μου με κάθε λεπτομέρεια, αλλά θα σου θέσω ένα «πρόβλημα». Προσπαθώντας να το λύσεις, θα κατανοήσεις σε βάθος το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ψυχισμού των όντων εκείνης της σύγχρονης ευρωπαϊκής ομάδας, κάτι που θα είναι για την ενεργητική σου σκέψη μια πρώτης τάξεως άσκηση.

36.217.Β

Το πρωτότυπο πρόβλημα που σκέφτηκα για σένα είναι να συλλογιστείς μόνος σου, με ενεργητικό διαλογισμό, τα λογικά δεδομένα που το σύνολό τους θα σου αποκαλύψει την ίδια την ουσία της αιτίας για την οποία εκείνα τα όντα, σε οποιαδήποτε περιοχή της «Φάτερλάντ» τους κι αν βρίσκονται, έχουν το αθώο έθιμο, μόλις συγκεντρωθούν κάπου πολλά μαζί για να γιορτάσουν κάποια «επέτειο» ή απλώς για να «γλεντήσουν», να τραγουδούν μια τελείως πρωτότυπη επωδό που συνέθεσαν μόνα τους, και τα λόγια της οποίας είναι τα ακόλουθα:

36.217.Β

Blödsinn, Blödsinn,
Du mein Vergnügen,
Stumpfsinn, Stumpfsinn,
Du meine Lust…

36.218.Β

Λοιπόν, παιδί μου, αν καταφέρεις να εξηγήσεις αυτό το αίνιγμα, η συνολική σου παρουσία θα γνωρίσει πέρα για πέρα την πραγμάτωση ενός σοφού ρητού του αγαπημένου μας διδάσκαλου, του Ναστραντίν Χότζα, που λέει:

«Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να συνδυάζεις το τερπνόν μετά του ωφελίμου».

36.218.Β

Για σένα θα είναι ωφέλιμο, γιατί θα είναι μια ιδανική άσκηση για την ενεργητική σου σκέψη — και τερπνό διότι έτσι θα ικανοποιήσεις την περιέργεια σου, κατανοώντας σε βάθος το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων τα οποία ανήκουν σ’ εκείνη τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα.

36.218.Β

Έχοντας υπόψη σου το γεγονός ότι τα όντα αυτής της ομάδας είναι άμεσα υποκατάστατα των αρχαίων Ελλήνων σε ό,τι αφορά την «επινόηση» κάθε είδους «επιστήμης», όπως σου έχω ήδη πει, και καθώς η λύση του προβλήματος που σου έβαλα μπορεί να σε οδηγήσει, αντίθετα προς κάθε δυνατότητα λογικής αντιπαράθεσης, σε συμπεράσματα τελείως αντιφατικά μεταξύ τους, το βρίσκω αναγκαίο να σε βοηθήσω λίγο και να σου παραθέσω δύο άλλα στοιχεία.

36.218.Β

Το πρώτο είναι ότι ορισμένες λέξεις αυτού του τραγουδιού είναι αδύνατο να μεταφραστούν σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα του πλανήτη σου — παρόλο που υπάρχουν αμέτρητες γλώσσες σ’ εκείνη τη «μυριόγλωσση Λερναία Ύδρα»· το δεύτερο στοιχείο είναι ότι, αφότου τους έγινε τελικά έμφυτη, όπως και στους αρχαίους Έλληνες, η παρόρμηση να επινοούν κάθε είδους ολέθρια μέσα για την «αποσύνθεση» της «λογικής οντικής σκέψης» τους, που είναι ήδη αρκετά αξιολύπητη και χωρίς αυτό, επινόησαν έναν «γραμματικό κανόνα» σύμφωνα με τον οποίο, κατά τη διάρκεια των «ανταλλαγών των απόψεων» τους, βάζουν πάντοτε την άρνηση μετά την κατάφαση· για παράδειγμα, αντί να πούνε «δεν το θέλω αυτό», λένε πάντοτε «θέλω αυτό… όχι».

36.218-9.Β

Εξαιτίας αυτού του «γραμματικού κανόνα», κάποιος που τα ακούει αναγκάζεται αρχικά να θεωρεί κάθε τους πρόταση σαν να είναι πιθανόν να πραγματοποιηθεί, πράγμα που προξενεί μέσα του τη γέννηση ενός συγκεκριμένου «οντικού Ντιαρντουκίνο» ή, όπως θα έλεγαν τα ίδια, μιας ορισμένης «εμπειρίας»· και μόνον αργότερα, όταν το ον που μιλάει σύμφωνα με το γραμματικό τους κανόνα προφέρει τελικά το περίφημο «νιχτ», προκύπτει κάθε φορά στη συνολική τους παρουσία κάτι που τα οδηγεί αργά αλλά σταθερά προς το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ψυχισμού τους, η ανακάλυψη του οποίου αποτελεί και το πρωτότυπο πρόβλημα που σου έθεσα».