ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ για να φωτίσει περισσότερο χαρακτηριστικά του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, αφηγείται στον Χασίν την ιστορία ενός συνηθισμένου όντος που ασκούσε το επάγγελμα του «συγγραφέα». Σύμφωνα με την αφήγησή του, κάποια μέρα έπεσε στα χέρια εκείνου του συγγραφέα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ευαγγέλιο» και από εκείνη την ημέρα του μπήκε η ιδέα να γράψει και ο ίδιος ένα νέο «Ευαγγέλιο» για τους συγχρόνους του και μάλιστα πολύ καλύτερο, όπως πίστευε. Την εποχή που κυκλοφόρησε το «Ευαγγέλιο» εκείνου του συγγραφέα η οικονομική κατάσταση στην μεγάλη κοινότητα στην οποία ζούσε δεν ήταν καλή και οι απαιτήσεις των όντων που κατείχαν την εξουσία προς τα συνηθισμένα όντα ήταν υπερβολικές, με αποτέλεσμα αυτά ν αρχίσουν να ξεσηκώνονται. Βλέποντας αυτήν την κατάσταση τα όντα που κατείχαν την εξουσία θορυβήθηκαν και πήραν τα «κατάλληλα μέτρα», ένα από τα οποία ήταν να καταστρέψουν όλες τις πρόσφατες εκδόσεις που θα μπορούσαν ίσως να εμποδίσουν τα συνηθισμένα όντα να πέσουν στον λήθαργο. Κάποιοι από αυτούς βρήκαν στο κείμενο του νέου «Ευαγγελίου» ορισμένα πράγματα, που κατά την άποψή τους θα μπορούσαν να «εμποδίσουν τα συνηθισμένα όντα να ξαναπέσουν στη νάρκη τους»· και γι αυτό αποφάσισαν να «ξεφορτωθούν» αμέσως αυτόν τον συγγραφέα και το «Ευαγγέλιό» του. Το γεγονός του δημόσιου «αναθεματισμού» που έκαναν σ αυτόν και στο «Ευαγγέλιο» του, ήταν για το συγγραφέα «σκέτη ευλογία». Τα συνηθισμένα όντα εκείνης της κοινότητας, μόλις είδαν ότι οι «κάτοχοι εξουσίας» έδωσαν τόση σημασία σ αυτόν τον συγγραφέα, άρχισαν να ενδιαφέρονται έντονα για το πρόσωπό του. Προμηθεύονταν και διάβαζαν αχόρταγα, μαζί με το νέο του «Ευαγγέλιο», και όλα τα άλλα βιβλία που είχε γράψει ως τότε. Εξαιτίας της παραξενιάς του ψυχισμού των σημερινών τρίμυαλων όντων εκείνου του παράδοξου πλανήτη, παρόλο που αυτό το «Ευαγγέλιο» έχει σήμερα ξεχαστεί προ πολλού, το όνομα εκείνου που το έγραψε αντιπροσωπεύει, σχεδόν σε κάθε τόπο, έναν «μεγάλο συγγραφέα». |
|
Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
---|---|
12.87.Α |
Αφού πέρασαν μερικές στιγμές, ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε: |
12.87.Α |
— Αυτή η ιστορία του αναθέματος μου θυμίζει μιαν άλλη, που κατά τη γνώμη μου θα φωτίσει απόλυτα την ιδιοτροπία του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που σ ενδιαφέρουν· εξάλλου, η φύση της είναι τέτοια που θα σε καθησυχάσει λιγάκι, δίνοντάς σου την ελπίδα μιας «καλής ανταμοιβής», αν κάποτε εκείνα τα ανεπανάληπτα γήινα όντα μάθαιναν πώς τα χαρακτήρισες και σου έριχναν το περίφημο «ανάθεμά» τους. |
12.87.Α |
Η ιστορία που θα σου αφηγηθώ, συνέβηκε πριν λίγο καιρό στα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω· είχε δε σαν αφετηρία τα παρακάτω γεγονότα: |
12.87.Α |
Σε μια από τις μεγάλες «κοινότητές» τους, ζούσε φιλήσυχα ένα συνηθισμένο ον που ασκούσε το επάγγελμα του «συγγραφέα». |
12.87.Α |
Μάθε, με την ευκαιρία αυτή, ότι τα πολύ παλιά χρόνια συναντούσε κανείς ορισμένες φορές όντα αυτού του επαγγέλματος, που επινοούσαν και έγραφαν ορισμένα πράγματα από μόνα τους· οι συγγραφείς όμως των τελευταίων αιώνων, και ιδιαίτερα της σημερινής εποχής, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αντιγράφουν κάθε λογής φράσεις, τις οποίες έχουν κατά προτίμηση πάρει από πανάρχαια βιβλία, και να τις συνδυάζουν μεταξύ τους, συνθέτοντας μ αυτό τον τρόπο ένα «καινούργιο» βιβλίο. |
12.87.Α |
Πρέπει να παρατηρήσω ότι τα βιβλία που σκαρώνανε έτσι οι συγγραφείς τους, κατέληξαν να προσδώσουν σήμερα στο νου όλων των τρίμυαλων όντων την ελαφρότητα του αιθέρα. |
12.87.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, ο σύγχρονος συγγραφέας για τον οποίο άρχισα να σου μιλάω, ήταν ένας «συγγραφέας» όπως όλοι οι άλλοι εκεί κάτω — δεν παρουσίαζε τίποτα το εξαιρετικό. |
12.87-8.Α |
Μια μέρα που είχε τελειώσει ένα από τα βιβλία του, άρχισε να σκέφτεται τι άλλο θα μπορούσε ακόμα να γράψει και αποφάσισε να ανακαλύψει κάποια καινούργια «ιδέα» μέσα στα έργα που πλημμύριζαν τη «βιβλιοθήκη» του — μιας και κάθε συγγραφέας που σέβεται τον εαυτό του το θεωρεί υποχρέωσή του να έχει μια τέτοια στην κατοχή του. |
12.88.Α |
Καθώς λοιπόν έψαχνε, έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ευαγγέλιο». |
12.88.Α |
Ονομάζουν εκεί «Ευαγγέλιο» ένα βιβλίο που κάποτε έγραψαν ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης για τον Ιησού Χριστό, έναν Αγγελιοφόρο της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας σ εκείνο τον πλανήτη. |
12.88.Α |
Αυτό το βιβλίο διαδόθηκε ευρύτατα εκεί κάτω σε όλα τα τρίκεντρα όντα που, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, ακολουθούν τις εντολές αυτού του Αγγελιοφόρου. |
12.88.Α |
Μόλις ο «συγγραφέας» μας έπεσε τυχαία πάνω σ εκείνο το βιβλίο, του ρθε ξαφνικά η ιδέα: «Γιατί να μη φτιάξω κι εγώ ένα Ευαγγέλιο;» |
12.88.Α |
Κάποιες έρευνες που έκανα, για έναν εντελώς διαφορετικό σκοπό, μου έδειξαν ότι συλλογίστηκε κάπως έτσι: |
12.88.Α |
«Μήπως είμαι κατώτερος από τους αρχαίους εκείνους βαρβάρους, το Ματθαίο, το Μάρκο, το Λουκά και τον Ιωάννη; |
12.88.Α |
«Δεν είμαι τάχατε πιο “πολιτισμένος” από αυτούς; Σίγουρα θα μπορούσα να γράψω ένα Ευαγγέλιο για τους συγχρόνους μου, πολύ καλύτερο. |
12.88.Α |
«Είναι μάλιστα απαραίτητο να γραφτεί ένα Ευαγγέλιο, επειδή οι “Άγγλοι” και οι “Αμερικάνοι” έχουν σήμερα αδυναμία σ αυτό το βιβλίο, και οι στερλίνες και τα δολάριά τους δεν τα πάνε καθόλου άσχημα στο Χρηματιστήριο». |
12.88.Α |
Αμ έπος αμ έργον. |
12.88.Α |
Από εκείνη την ημέρα, βάλθηκε να «μαγειρέψει» ένα νέο «Ευαγγέλιο». Όμως δεν πρόλαβε καλά-καλά να το τελειώσει και να το εκδόσει, και άρχισαν να του τυχαίνουν κάθε λογής αναποδιές. |
12.88.Α |
Σε άλλους καιρούς, ίσως να μη συνέβαινε τίποτα, και το νέο «Ευαγγέλιο» να είχε πάρει απλώς τη θέση του στις συλλογές των βιβλιομανών, ανάμεσα σε τόσα άλλα βιβλία που παρουσίαζαν τέτοιου είδους «αλήθειες». |
12.89.Α |
Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς γι αυτόν το συγγραφέα, κάποια όντα, που «κατείχαν την εξουσία» στη μεγάλη κοινότητα στην οποία ζούσε, είχαν πέσει θύματα της γκίνιας τους στη «ρουλέτα» και στο «μπακαρά» που έπαιζαν στις ξένες λουτροπόλεις, πράγμα που τα ανάγκασε να απαιτούν όλο και περισσότερα χρήματα από τα συνηθισμένα όντα της κοινότητάς τους. Αυτές όμως οι απαιτήσεις τους ήταν υπερβολικές και τελικά τα όντα της κοινότητάς τους βγήκαν από τον συνηθισμένο τους «λήθαργο» και άρχισαν να ξεσηκώνονται. |
12.89.Α |
Βλέποντας αυτή την κατάσταση τα υπόλοιπα όντα που «κατείχαν την εξουσία», όσα δεν είχαν φύγει από τη χώρα τους, θορυβήθηκαν και πήραν τα «κατάλληλα μέτρα». |
12.89.Α |
Ανάμεσα στα μέτρα τους ήταν η άμεση και ολοκληρωτική καταστροφή όλων των πρόσφατων εκδόσεων που θα μπορούσαν ίσως να εμποδίσουν τα συνηθισμένα όντα να ξαναπέσουν σε λήθαργο. |
12.89.Α |
Αυτή ακριβώς την περίοδο, έτυχε να εμφανιστεί και το «Ευαγγέλιο» εκείνου του συγγραφέα. |
12.89.Α |
Τα όντα «κάτοχοι εξουσίας» βρήκαν στο κείμενο του νέου «Ευαγγελίου» ορισμένα πράγματα, που κατά την άποψή τους θα μπορούσαν να «εμποδίσουν τα συνηθισμένα όντα να ξαναπέσουν στη νάρκη τους»· και γι αυτό αποφάσισαν να «ξεφορτωθούν» αμέσως αυτόν τον συγγραφέα και το «Ευαγγέλιό» του, καθώς εκείνα τα χρόνια είχαν εξασκηθεί στην τέχνη να απαλλάσσουν την πατρίδα τους από όλους τους «τυχάρπαστους» που ανακατεύονταν σε όσα δεν τους αφορούσαν. |
12.89.Α |
Αλλά ύστερα από σκέψη, είδαν ότι δεν ήταν πολύ εύκολο να κινηθούν εναντίον του· έτσι ήταν πολύ στενοχωρημένα και δεν έπαυαν να αναρωτιούνται και να συζητούν τι θα έπρεπε να κάνουν. |
12.89.Α |
Μερικά πρότειναν να τον κλείσουν απλούστατα σ ένα από τα κτίρια όπου αφθονούν οι «ποντικοί» και οι «κοριοί»· άλλοι να τον στείλουν «εκεί όπου οι Μάκαρες δεν βόσκησαν ποτέ τα βόδια τους», κ.λπ., κ.λπ. Τελικά, αποφάσισαν να παραδώσουν δημόσια το συγγραφέα και το «Ευαγγέλιό» του, με όλους τους τύπους και με μεγάλη λαμπρότητα, στο «ανάθεμα» στο οποίο ασφαλώς θα παρέδιδαν κι εσένα αν μάθαιναν πώς τους χαρακτήρισες. |
12.90.Α |
Και να, παιδί μου, πώς εκδηλώθηκε τότε στην πράξη η παραξενιά του ψυχισμού των σημερινών τρίμυαλων όντων εκείνου του παράδοξου πλανήτη: το γεγονός του δημόσιου «αναθεματισμού» που έκαναν σ αυτόν και στο «Ευαγγέλιό» του, ήταν για το συγγραφέα μας, όπως λέει και ο σεβάσμιος Ναστραντίν Χότζας, «σκέτη ευλογία». |
12.90.Α |
Ορίστε πώς έγιναν τα πράγματα: |
12.90.Α |
Τα συνηθισμένα όντα εκείνης της κοινότητας, μόλις είδαν ότι οι «κάτοχοι εξουσίας» έδωσαν τόση σημασία σ αυτόν τον συγγραφέα, άρχισαν να ενδιαφέρονται έντονα για το πρόσωπό του. Προμηθεύονταν και διάβαζαν αχόρταγα, μαζί με το νέο του «Ευαγγέλιο», και όλα τα άλλα βιβλία που είχε γράψει ως τότε. |
12.90.Α |
Κι αμέσως, όπως συνηθίζουν τα τρίκεντρα όντα που κατοικούν σ εκείνον τον παράδοξο πλανήτη, ξέχασαν σιγά-σιγά όλα τα άλλα ενδιαφέροντά τους και δεν ασχολιόντουσαν πια παρά μονάχα μ αυτόν. |
12.90.Α |
Και όπως συμβαίνει πάντοτε εκεί κάτω, μόλις μερικοί τον γέμισαν επαίνους, οι άλλοι άρχισαν να τον κακολογούν, έτσι ώστε όλες αυτές οι αντιπαραθέσεις αύξαιναν τον αριθμό όσων ενδιαφέρονταν για το άτομο του, όχι μόνο μέσα στη δική του κοινότητα, αλλά και σε άλλες. |
12.90.Α |
Κι αυτό έγινε επειδή οι «κάτοχοι εξουσίας» εξακολουθούσαν να πηγαίνουν, με τις τσέπες γεμάτες, στις χώρες όπου έπαιζαν «ρουλέτα» και «μπακαρά»· κι εκεί, εξακολουθώντας να συζητούν γι αυτόν το συγγραφέα, κατάφεραν να μολύνουν και τα όντα εκείνων των κοινοτήτων. |
12.90.Α |
Για να μην πολυλογώ, εξαιτίας της παραξενιάς του ψυχισμού τους, παρόλο που αυτό το «Ευαγγέλιο» έχει σήμερα ξεχαστεί προ πολλού, το όνομα εκείνου που το έγραψε αντιπροσωπεύει, σχεδόν σε κάθε τόπο, έναν «μεγάλο συγγραφέα». |
12.90.Α |
Και τώρα, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται, χυμούν πάνω στα έργα του, θεωρώντας τα αδιαμφισβήτητα μηνύματα αλήθειας. |
12.90.Α |
Υποδέχονται τα γραφτά του με τον ίδιο σεβασμό που οι αρχαίοι Κολχιδιανοί άκουγαν τις προφητείες των ιερών «Πυθιών» τους. |
12.90-1.Α |
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν σήμερα μιλήσει κανείς γι αυτόν το συγγραφέα, δεν υπάρχει ούτε ένας από εκείνους τους ανεκδιήγητους που να μην τον ξέρει και που να μην τον θεωρεί ένα εξαιρετικό πλάσμα. |
12.91.Α |
Αν όμως τους ρωτήσεις τι έχει γράψει, οι περισσότεροι, αν είναι ειλικρινείς, θα ομολογήσουν πως δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα από τα έργα του. Πράγμα που δεν θα τους εμποδίσει να φλυαρήσουν και να επιχειρηματολογήσουν, με αφρούς στο στόμα, για να επιβεβαιώσουν ότι αυτός ο συγγραφέας είναι ένα ον με απίστευτη ευφυΐα και πως έχει μια θαυμαστή γνώση του ψυχισμού των όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη. |