Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Ο Χασίν, μετά από την συνομιλία που είχε με τον Κυβερνήτη, βρίσκεται σε μία ασυνήθιστη γι’ αυτόν κατάσταση και εκμυστηρεύεται στον Βελζεβούλ ότι μόλις τώρα κατάλαβε ξεκάθαρα ότι όλα όσα έχουν σήμερα και όλα αυτά που απολαμβάνουν, όλες οι σύγχρονες ευκολίες και όλα όσα είναι απαραίτητα για την άνεση και για το καλό τους, δεν υπήρχαν από πάντα και δεν έγιναν τόσο απλά. Ότι μετά από τη συζήτηση με τον κυβερνήτη συνειδητοποίησε ότι ορισμένα όντα, στο παρελθόν, εργάστηκαν και υπέφεραν πολύ γι’ αυτό, και υπέστησαν πολλά και ότι αισθάνεται την ανάγκη να καταλάβει για ποιο λόγο, αυτός προσωπικά, έχει όλες τις ανέσεις που απολαμβάνει σήμερα και τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται.

Όλα αυτά, δημιούργησαν μέσα του τη «διαδικασία των τύψεων».

Ο Βεελζεβούλ, τον συμβουλεύει, να μη θέτει ακόμη τέτοια ερωτήματα στον εαυτό του. Μόνον όταν φτάσει ο καιρός κατάλληλος για να αποκτήσει επίγνωση τέτοιων ουσιαστικών ερωτημάτων και στοχαστεί ενεργητικά, θα καταλάβει τι είναι αυτό που πρέπει να ανταποδώσει και ότι ηλικία του δεν είναι ακόμα υποχρεωμένος να ξεπληρώσει την ύπαρξή του αλλά να προετοιμαστεί για το μέλλον, για τις υποχρεώσεις που αρμόζουν σ’ ένα τρίμυαλο ον.

Ένα πράγμα μόνο να μη ξεχνά: στην ηλικία του είναι απαραίτητο, κάθε πρωί, με την ανατολή του ήλιου, καθώς κοιτά την αντανάκλαση του μεγαλείου του, να επιδιώκει μια επαφή ανάμεσα στη συνειδητότητά του και τα διάφορα ασυνείδητα μέρη ολόκληρης της παρουσίας του. Να προσπαθεί να παρατείνει τη διάρκεια αυτής της κατάστασης, και να πείσει τα ασυνείδητα μέρη του — σαν να ήτανε συνειδητά — ότι αν συνεχίσουν να παρεμποδίζουν τη συνολική ισορροπία των λειτουργιών του στη διαδικασία της συνηθισμένης του ύπαρξης, τότε, κατά την περίοδο της υπεύθυνης ηλικίας του, όχι μόνο δε θα μπορέσουν να απολαύσουν τα αγαθά που προορίζονται γι’ αυτά, αλλά και ολόκληρη η παρουσία του, της οποίας αποτελούν μέρος, δε θα είναι σε θέση να υπηρετήσει σωστά τον ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, και δε θα αξιωθεί να ξεπληρώσει την εμφάνιση και την ύπαρξή της.

7.67.Α

Μόλις έφυγε ο κυβερνήτης, ο Βεελζεβούλ κοίταξε τον εγγονό του και, βλέποντας την ασυνήθιστη κατάσταση του, τον ρώτησε με ενδιαφέρον και ανησυχία.

7.67.Α

— Τι έχεις, καλό μου παιδί; Τι σε απασχολεί τόσο πολύ;

7.67.Α

Τότε ο Χασίν, κοιτάζοντας τον παππού του με βλέμμα γεμάτο μελαγχολία και θλίψη, απάντησε σκεφτικός:

7.67.Α

— Δεν ξέρω τι έχω, παππού, αλλά η συζήτηση σου με τον πλοίαρχο οδήγησε τη σκέψη μου σε πολύ θλιβερούς συλλογισμούς.

Στο νου μου έρχονται πράγματα τα οποία ποτέ δεν είχα σκεφτεί μέχρι τώρα.

7.67.Α

Η συνομιλία σας ξεκαθάρισε λίγο-λίγο στη συνειδητότητά μου ότι στο Σύμπαν της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως τα βλέπω και όπως τα καταλαβαίνω σήμερα.

7.67.Α

Άλλοτε, για παράδειγμα, ποτέ δε θα μπορούσαν να μου έρθουν συνειρμικά τέτοιες σκέψεις, ότι δηλαδή αυτό το σκάφος, με το οποίο τώρα πετάμε, δεν ήταν πάντα το ίδιο όπως είναι αυτή τη στιγμή.

7.67.Α

Μόλις τώρα κατάλαβα ξεκάθαρα ότι όλα όσα έχουμε σήμερα και όλα αυτά που απολαμβάνουμε, όλες οι σύγχρονες ευκολίες και όλα όσα είναι απαραίτητα για την άνεση και για το καλό μας, δεν υπήρχαν από πάντα και δεν έγιναν τόσο απλά.

7.67.Α

Φαίνεται πως ορισμένα όντα, στο παρελθόν, εργάστηκαν και υπέφεραν πολύ γι’ αυτό, και υπέστησαν πολλά που ίσως δεν υπήρχε ανάγκη να υποστούν.

Εργάστηκαν και υπέφεραν μόνο και μόνο για να μπορούμε σήμερα εμείς να έχουμε όλα τα καλά και να τα χρησιμοποιούμε για την άνεσή μας.

7.68.Α

Κι όλα αυτά τα έκαναν, συνειδητά ή ασυνείδητα, μόνο για μας, για όντα δηλαδή που τους ήταν τελείως άγνωστα και εντελώς αδιάφορα.

7.68.Α

Και τώρα εμείς, όχι μόνο δεν τους ευγνωμονούμε, αλλά ούτε καν γνωρίζουμε το παραμικρό γι’ αυτούς, και τα δεχόμαστε όλα σαν φυσικά, χωρίς να αναρωτιόμαστε και χωρίς να μας προβληματίζει καθόλου το ζήτημα.

7.68.Α

Εγώ, για παράδειγμα, υπάρχω ήδη τόσον καιρό στο Σύμπαν, κι όμως ποτέ μου δε μου πέρασε η ιδέα πως ίσως κάποτε, όλα αυτά που βλέπω δεν υπήρχαν, και ότι δεν γεννήθηκαν μαζί μ’ εμένα όπως η μύτη μου.

7.68.Α

Τώρα λοιπόν, πολυαγαπημένε μου παππού, που, εξαιτίας της συζήτησής σου με τον κυβερνήτη, απέκτησα σιγά-σιγά την επίγνωση όλων αυτών με όλη μου την παρουσία, αισθάνομαι την ανάγκη να καταλάβω για ποιο λόγο, εγώ προσωπικά, έχω όλες τις ανέσεις που απολαμβάνω σήμερα και τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται.

7.68.Α

Όλα αυτά, καλέ μου παππού, δημιουργούν μέσα μου τη «διαδικασία των τύψεων».

7.68.Α

Έπειτα ο Χασίν, σκύβοντας το κεφάλι, έμεινε σιωπηλός.

Ο Βεελζεβούλ, κοιτάζοντας τον στοργικά, του απάντησε:

7.68.Α

— Σε συμβουλεύω, αγαπημένε μου Χασίν, να μη θέτεις ακόμη τέτοια ερωτήματα στον εαυτό σου. Κάνε υπομονή. Μόνον όταν φτάσει ο καιρός κατάλληλος για να αποκτήσεις επίγνωση τέτοιων ουσιαστικών ερωτημάτων και στοχαστείς ενεργητικά, θα καταλάβεις τι είναι αυτό που πρέπει να ανταποδώσεις.

7.68.Α

Στην ηλικία σου δεν είσαι ακόμα υποχρεωμένος να ξεπληρώσεις την ύπαρξή σου.

7.68.Α

Δεν είναι ακόμα καιρός να ξεπληρώσεις την ύπαρξη σου, αλλά να προετοιμαστείς για το μέλλον, για τις υποχρεώσεις που αρμόζουν σ’ ένα τρίμυαλο ον.

7.68-9.Α

Στο μεταξύ, άσε τον εαυτό σου όπως είναι.

Ένα πράγμα μόνο μην ξεχνάς: στην ηλικία σου είναι απαραίτητο, κάθε πρωί, με την ανατολή του ήλιου, καθώς κοιτάς την αντανάκλαση του μεγαλείου του, να επιδιώκεις μια επαφή ανάμεσα στη συνειδητότητά σου και τα διάφορα ασυνείδητα μέρη ολόκληρης της παρουσίας σου. Προσπάθησε να παρατείνεις τη διάρκεια αυτής της κατάστασης, και να πείσεις τα ασυνείδητα μέρη σου — σαν να ήτανε συνειδητά — ότι αν συνεχίσουν να παρεμποδίζουν τη συνολική ισορροπία των λειτουργιών σου στη διαδικασία της συνηθισμένης σου ύπαρξης, τότε, κατά την περίοδο της υπεύθυνης ηλικίας σου, όχι μόνο δε θα μπορέσουν να απολαύσουν τα αγαθά που προορίζονται γι’ αυτά, αλλά και ολόκληρη η παρουσία σου, της οποίας αποτελούν μέρος, δε θα είναι σε θέση να υπηρετήσει σωστά τον ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, και δε θα αξιωθεί να ξεπληρώσει την εμφάνιση και την ύπαρξή της.

7.69.Α

Στο επαναλαμβάνω, αγαπητό μου παιδί, στο μεταξύ προσπάθησε να μη σκέφτεσαι ερωτήματα που είναι πρόωρα για την ηλικία σου.

7.69.Α

Κάθε πράγμα στον καιρό του!

7.69.Α

Τώρα θα σου πω ό,τι θελήσεις· μια και, όπως φαίνεται, ο καπετάνιος θ’ αργήσει να γυρίσει, καθώς πρέπει να ασχολείται με τα καθήκοντά του.