ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ μιλά στον εγγονό του τον Χασίν για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, τα οποία ο Χασίν αποκάλεσε «γλίτσηδες». Του εξηγεί ότι αν γνώριζαν τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη ότι τους αποκάλεσε «γλίτσηδες» και παρόλο που βρίσκεται πολύ μακριά τους και δεν είναι σε θέση να τον πιάσουν για να τον τιμωρήσουν άμεσα που τους πρόσβαλε μ’ αυτόν τον τρόπο, δε θα γλίτωνε από το αυθεντικό τους «ανάθεμα». Περιγράφει τον τρόπο που θα συμπεριφερόταν σε μία τέτοια περίσταση τα όντα της Γης, για να ρίξει άπλετο φως σ’ αυτήν την ιδιομορφία του ψυχισμού τους. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
11.84.Α |
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, εκείνα που τόσο πολύ σ’ ενδιαφέρουν και τα οποία ονόμασες «γλίτσηδες». |
11.84.Α |
Εκφράζω πρώτα απ’ όλα τη χαρά μου που βρίσκεσαι τόσο μακριά από τούτα τα τρίμυαλα όντα, γιατί όταν τα χαρακτήρισες μ’ ένα τέτοιο επίθετο που προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους… ευτυχώς δεν μπόρεσαν να σ’ ακούσουν! |
11.84.Α |
Αν ήξερες, κακόμοιρο παιδί που δεν έχεις ακόμη συνειδητοποιήσει τον εαυτό σου, τι θα σου έκαναν εκείνα τα όντα, και μάλιστα στις μέρες, μας, αν είχαν ακούσει πώς τα έχεις αποκαλέσει! |
11.84.Α |
Και τι δε θα σου έκαναν αν βρισκόσουν εκεί κάτω κι έπεφτες στα χέρια τους! Με πιάνει σύγκρυο και μόνο που σου το λέω. |
11.84.Α |
Στην καλύτερη περίπτωση, θα είχες φάει τέτοιο ξύλο που, όπως λέει και ο δικός μας ο Ναστραντίν Χότζας, «δε θα συνερχόσουν παρά μόνον όταν θα έφερναν τις βίτσες της νέας σοδειάς». |
11.84.Α |
Σίγουρα, πάντως, σε συμβουλεύω να δοξάζεις πάντα τη Μοίρα προτού επιχειρήσεις οτιδήποτε καινούργιο, και να επικαλείσαι τη χάρη της να σε φυλάει ξάγρυπνη, τα όντα του πλανήτη Γη να μη μαντέψουν ποτέ ότι εσύ, ο μονάκριβος και πολυαγαπημένος μου εγγονός, τόλμησες να τα ονομάσεις «γλίτσηδες». |
11.84.Α |
Όπως ξέρεις, έχω μελετήσει σε βάθος τον ψυχισμό αυτών των παράξενων τρίμυαλων όντων, είτε παρατηρώντας τα από τον πλανήτη Άρη είτε τις περιόδους που παρέμεινα μαζί τους, και ξέρω λοιπόν πολύ καλά τι θα έκαναν σε όποιον θα τολμούσε να τους δώσει ένα τέτοιο παρατσούκλι. |
11.84-5.Α |
Παρόλο που οπωσδήποτε το είπες με παιδική αφέλεια, τα τρίμυαλα όντα εκείνου του παράδοξου πλανήτη δεν θα σκόνταφταν σε τέτοιες λεπτομέρειες, ιδιαίτερα στις μέρες μας. |
11.85.Α |
Ποιος ήταν αυτός που τους αποκάλεσε έτσι; Γιατί και σε ποιες περιστάσεις; Το ίδιο τους κάνει! Τους έδωσες ένα όνομα που το θεωρούν προσβλητικό — αυτό τους φτάνει. |
11.85.Α |
Το να ασχολείται κανείς με τέτοια θέματα είναι, στα μάτια των περισσότερων από αυτά, σα να «αδειάζει από το άδειο στο κενό». |
11.85.Α |
Όπως και να ’χει το πράγμα, κολλώντας στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη ένα τόσο προσβλητικό επίθετο, φέρθηκες πολύ, μα πολύ απερίσκεπτα — πρώτα απ’ όλα με κάνεις να ανησυχώ για σένα, κι έπειτα δημιουργείς μια απειλή για το μέλλον. |
11.85.Α |
Παρόλο που βρίσκεσαι πολύ μακριά τους και δεν είναι σε θέση να σε πιάσουν για να σε τιμωρήσουν άμεσα, έτσι και παρ’ ελπίδα μάθαιναν, έστω και από εικοστό χέρι, με ποιον τρόπο τους πρόσβαλες, δε θα γλίτωνες από το αυθεντικό τους «ανάθεμα»· Όσο για την έκταση του «αναθέματος», αυτή θα εξαρτιόταν από τα ενδιαφέροντά τους εκείνη τη στιγμή. |
11.85.Α |
Αξίζει να σου περιγράψω τον τρόπο με τον οποίο θα συμπεριφέρονταν σε μια τέτοια περίπτωση τα όντα της Γης· η περιγραφή αυτή μπορεί να ρίξει άπλετο φως στην ιδιομορφία του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που σ’ ενδιαφέρουν. |
11.85.Α |
Εξοργισμένοι από την προσβλητική αυτή συμπεριφορά σου απέναντί τους, και αν θα τους επέτρεπαν να ανασάνουν τα καθημερινά παράλογα ενδιαφέροντά τους, θα οργάνωναν αμέσως κάπου, σ’ ένα μέρος διαλεγμένο από πριν, όπου βέβαια όλοι οι προσκαλεσμένοι θα έρχονταν ντυμένοι με τα κατάλληλα για μια τέτοια περίπτωση κουστούμια, κάτι που λέγεται «βαρυσήμαντο συμβούλιο». |
11.85.Α |
Πρώτα απ’ όλα, θα όριζαν κάποιον από το σινάφι τους, αυτό που λένε, «πρόεδρο» εκείνου του «βαρυσήμαντου συμβουλίου»· και τότε, θα άρχιζαν τις ανακρίσεις τους. |
11.85.Α |
Αρχικά θα σε «περνούσαν από ψιλό κόσκινο», και όχι μονάχα εσένα, αλλά και τον πατέρα σου και τον παππού σου… και ίσως μάλιστα έφταναν μέχρι και τον Αδάμ. |
11.85-6.Α |
Στη συνέχεια, αν αποφαίνονταν — εννοείται «κατά πλειοψηφία» — ότι είσαι ένοχος, θα σε καταδίκαζαν σύμφωνα μ’ έναν κώδικα νόμων που είναι ένα συνονθύλευμα βασισμένο σε αρχαίες παραστάσεις κουκλοθέατρου, γραμμένου από όντα που λέγονται «γηραλέα απολιθώματα». |
11.86.Α |
Αν όμως κατά τύχη αποφάσιζαν «κατά πλειοψηφία» ότι η πράξη σου δεν έχει τίποτα το εγκληματικό — κάτι που τους συμβαίνει εξάλλου σπανιότατα — μήπως νομίζεις ότι τις ανακρίσεις τους, τις καθαρογραμμένες λεπτομερώς σε χαρτί, τις χαρτοσημασμένες και τις υπογραμμένες από όλους, θα… τις πέταγαν στη φωτιά; Α όχι!… θα τις στέλνανε σε αρμόδιους ειδικούς — στην προκειμένη περίπτωση σ’ εκείνο που εκεί κάτω ονομάζουν «Ιερά Σύνοδο». Εκεί, γίνεται η ίδια διαδικασία· αυτή τη φορά όμως η υπόθεση σου θα εξεταζόταν από «σπουδαία» όντα. |
11.86.Α |
Και μόνο αφού θα περνούσαν πολύν καιρό «αδειάζοντας από το άδειο στο κενό» θα αντιλαμβάνονταν κάποτε το ουσιώδες, ότι δηλαδή δεν μπορούν να πιάσουν τον κατηγορούμενο. Και ίσως εδώ βρίσκεται για σένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Πραγματικά, μόλις βεβαιώνονταν, «πέραν πάσης αμφιβολίας», ότι αληθινά δεν μπορούν να σε πιάσουν, θα αποφάσιζαν, αυτή τη φορά ομόφωνα, ούτε λίγο ούτε πολύ, να σε «αναθεματίσουν», όπως σου είπα. |
11.86.Α |
Ξέρεις όμως τι είναι αυτό και πώς το κάνουν; Όχι;… Άκου τότε και τρέμε… |
11.86.Α |
Τα πιο «σπουδαία» όντα θα κοινοποιούσαν σε όλα τα άλλα ότι θα έπρεπε, σε κατάλληλες τελετές που θα γίνονται σε ειδικές περιπτώσεις από ειδικούς αξιωματούχους, μέσα σε όλα τα κατάλληλα προς αυτό κτίρια, όπως σε «εκκλησίες», «παρεκκλήσια», «συναγωγές», «δημαρχεία» κ.λπ…, να σου εύχονται με τη σκέψη τους κάτι τέτοιο: |
11.86.Α |
Είθε να σου πέσουν τα κέρατα, να σου ασπρίσουν τα μαλλιά πριν την ώρα τους, ό,τι τρως να γίνεται καρφιά μέσα στο στομάχι σου, η γλώσσα της μελλοντικής συζύγου σου να γίνει τρεις φορές μεγαλύτερη, ή ακόμη, είθε το αγαπημένο σου γλυκό μόλις το βάζεις στο στόμα σου να γίνεται τσιμέντο, και ούτω καθεξής. |
11.86.Α |
Καταλαβαίνεις τώρα, νομίζω, σε τι κίνδυνο έχεις εκτεθεί αποκαλώντας εκείνους τους απόμακρους τρίμυαλους κατεργάρηδες «γλίτσηδες»! |
11.86.Α |
Μ’ αυτά τα λόγια, ο Βεελζεβούλ κοίταξε τον χαϊδεμένο του χαμογελώντας. |