| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Οτεντότων |
|---|---|
1 Η αφύπνιση της σκέψης |
|
1.25.Α |
Μια μέρα, με τη βοήθεια μερικών νεαρών κατεργαρέων σαν κι εμένα, έστηνα θηλιές στη σκεπή του γειτονικού σπιτιού για να τσακώσω περιστέρια. Κάποιο παιδί, που στεκόταν από πάνω μου και με παρατηρούσε προσεκτικά, είπε: |
1.25.Α |
«Εγώ στη θέση σου θα έδενα την αλογότριχα έτσι που να μην μπορεί το περιστέρι να πιαστεί απ’ το μεγάλο δάχτυλο, γιατί ο καθηγητής της ζωολογίας μας είπε πως στο μεγάλο δάχτυλο του περιστεριού συγκεντρώνεται, όταν τινάζεται, όλη η δύναμή του, κι έτσι, αν πιαστεί στη θηλιά από κει, μπορεί να τη σπάσει πολύ εύκολα». |
1.25.Α |
Ενός άλλου, που ήταν σκυμμένος απέναντί μου, και δεν μπορούσε να μιλήσει χωρίς να εκτοξεύσει χείμαρρο τα σάλια σε κάθε κατεύθυνση, δεν του άρεσε αυτή η ιδέα και άρχισε να μας καταβρέχει με τα σάλια του λέγοντας: |
1.25.Α |
— Βούλωσε το βρωμομπάσταρδε, γέννημα των Οτεντότων! Τι έκτρωμα που είσαι, εσύ κι ο καθηγητής σου! Ακόμα κι αν όλη η δύναμη του περιστεριού είναι μαζεμένη στο μεγάλο του δάχτυλο, ένας λόγος παραπάνω, εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κανονίσουμε να πιαστεί μέσα στη θηλιά αυτό ακριβώς το δάχτυλο. Μόνο τότε θα αποκτήσει νόημα γι’ αυτό που πάμε να κάνουμε — να πιάσουμε αυτά τα δύστυχα πλάσματα, τα περιστέρια — μια κάποια ιδιομορφία έμφυτη σε κάθε ον που έχει εκείνο το μαλακό και γλοιώδες «κάτι», το μυαλό, και να πώς: όταν, εξαιτίας νέων επιρροών από τις οποίες εξαρτάται η ασήμαντη δύναμη εκδήλωσης αυτού του μυαλού, πραγματώνεται σύμφωνα προς τους νόμους μία περιοδικά αναγκαία αλλαγή παρουσίας, τότε η κάποια αταξία που προκύπτει — και της οποίας ο λόγος ύπαρξης είναι να εντείνει άλλες εκδηλώσεις της συνολικής λειτουργίας — προσδιορίζει αμέσως μία πρόσκαιρη μετατόπιση του κέντρου βάρους όλου του οργανισμού, μέσα στον οποίο εκείνο το γλοιώδες «κάτι» έχει πολύ μικρό ρόλο, και σαν αποτέλεσμα έχουμε, συχνά, για το σύνολο αυτής της λειτουργίας, απρόβλεπτα αποτελέσματα που είναι γελοία μέχρι σημείου παραλογισμού…» |