| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Σολτζινόχες |
|---|---|
30 Η Τέχνη |
|
30.44.Β |
«Εγώ λοιπόν σας προτείνω, για την πραγματοποίηση της μετάδοσης γνώσεων στην επόμενη γενιά, να χρησιμοποιήσουμε αφενός μεν ανθρώπινα “Αφαλκάλνα”, τα διάφορα δηλαδή ανθρώπινα χειροτεχνήματα, ιδιαίτερα αυτά που σήμερα είναι καθημερινής χρήσης, και αφετέρου τις ανθρώπινες “Σολτζινόχες”, δηλαδή τα διάφορα έθιμα και τις τελετές που καθιερώθηκαν από αιώνες στην οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων και μεταδίδονται αυτόματα από γενιά σε γενιά. |
30.44.Β |
«Ορισμένα ανθρώπινα “Αφαλκάλνα”, ιδίως αυτά που είναι φτιαγμένα από πολύ ανθεκτικά υλικά, μπορούν να διατηρούνται ανέπαφα και να φτάνουν έτσι στους ανθρώπους μακρινών γενεών· ή πάλι τα αντίγραφα τους μπορούν να μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά, σύμφωνα με τη ριζωμένη στην ουσία των ανθρώπων ιδιότητα να θεωρούν δικά τους τα έργα που προέρχονται από πανάρχαιες εποχές και στα οποία δεν έκαναν παρά ελάχιστες ασήμαντες τροποποιήσεις. |
30.44.Β |
«Όσο για τις ανθρώπινες “Σολτζινόχες”, όπως τα διάφορα “μυστήρια”, οι “θρησκευτικές τελετουργίες”, τα “οικογενειακά και κοινωνικά έθιμα”, οι “θρησκευτικοί και λαϊκοί χοροί” και λοιπά, παρόλο που αλλάζουν συχνά την εξωτερική τους μορφή με το πέρασμα των αιώνων, οι παρορμήσεις που προξενούν στους ανθρώπους και οι εκδηλώσεις που πηγάζουν από αυτές παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες. «Κατά συνέπεια, αν στους εσωτερικούς παράγοντες που προξενούν τις παρορμήσεις αυτές, καθώς και στα χειροτεχνήματα που ανέφερα, εισαγάγουμε χρήσιμες πληροφορίες, καθώς και την αληθινή γνώση που ήδη αποκτήσαμε, μπορούμε κάλλιστα να προεξοφλήσουμε ότι όλο τούτο το υλικό θα φτάσει στους πιο μακρινούς απογόνους μας, ότι κάποιος θα το αποκρυπτογραφήσει, και ότι οι υπόλοιποι θα έχουν έτσι τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσουν για το καλό τους. |
30.44-5.Β |
«Το ερώτημα στο οποίο πρέπει τώρα να απαντήσουμε είναι τούτο: πώς άραγε θα πραγματοποιήσουμε αυτή τη μετάδοση μέσα από τα διάφορα ανθρώπινα “Αφαλκάλνα” και τις “Σολτζινόχες” που επισήμανα; |
30.45.Β |
«Προτείνω λοιπόν, οι σημερινές γνώσεις, όσες αποκτήσαμε προσωπικά, καθώς και όσες έφτασαν σε μας από παλαιότερες εποχές, και εφόσον αναγνωρίσουμε ομόφωνα ότι θα είναι χρήσιμες στους μακρινούς απογόνους μας, να καταγραφούν μέσα στα “Αφαλκάλνα” και στις “Σολτζινόχες”, έτσι ώστε να γίνονται αντιληπτές από τον καθαρό Νου τους μέσω αυτού του μεγάλου Παγκόσμιου Νόμου. |
30.93-4.Β |
Οι πληροφορίες που προσαρτήθηκαν με τον τρόπο που σου περιέγραψα, μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά μόνο για μερικούς αιώνες. Λίγο μετά την περίοδο του «βαβυλωνιακού μεγαλείου», και πάλι λόγω της κυριότερης ιδιαιτερότητα τους, δηλαδή της «περιοδικής-διαδικασίας-της-αμοιβαίας-καταστροφής», τα εκεί κάτω συνηθισμένα όντα κατέληξαν σιγά-σιγά να ξεχάσουν όλο σχεδόν τον Λεγομινισμό που περιέχει τα κλειδιά των νομοτελειακών ανακριβειών του Νόμου του Επτά, όπως αυτοί μπήκαν σε όλους τους κλάδους των ανθρώπινων «Αφαλκάλνα» και σε όλες τις ανθρώπινες «Σολτζινόχες»· και δεν έφτανε αυτό, αλλά με τον καιρό χάθηκε γι’ αυτά, όπως ήδη σου είπα, η σημασία η ίδια του συμπαντικού νόμου του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ, τον οποίο ονόμαζαν τότε στην Βαβυλώνα «Νόμο του Επτά». |
30.95.Β |
Άκουσε τώρα προσεκτικά για να καταλάβεις γιατί χρησιμοποίησα την έκφραση «σχεδόν», όταν είπα ότι, τρεις από τους αιώνες τους μετά τη βαβυλωνιακή περίοδο, έπαψε «σχεδόν» να υπάρχει κάθε συνειδητή ή αυτόματη αναπαραγωγή για τα «Αφαλκάλνα» και τις «Σολτζινόχες» των ανθρώπων. |