| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Ουισσαπαγκαουμνιανών |
|---|---|
30 Η Τέχνη |
|
30.40.Β |
Όλοι τούτοι οι σοφοί, όλοι χωρίς εξαίρεση, είχαν οδηγηθεί με τη βία στην πόλη της Βαβυλώνας· οι περισσότεροι ανήκαν σ’ εκείνους που τους έφερε ο Πέρσης μονάρχης από την Αίγυπτο. |
30.40.Β |
Όπως έμαθα αργότερα, η πρωτοβουλία της συνένωσης τους οφειλόταν σε δύο σοφούς που ήταν «μυημένοι πρώτου βαθμού». |
30.40.Β |
Ο ένας από εκείνους τους δύο γήινους μυημένους ανήκε σε μια φυλή όντων που ονομάζονταν «Μαυριτανοί» και λεγόταν Κανίλ-ελ-Νορκέλ. Ο άλλος μυημένος λεγόταν Πυθαγόρας· είδε το φως της ημέρας εν μέσω των Ελλήνων, των μετέπειτα «Γραικών». |
30.40.Β |
Αυτοί οι δύο σοφοί, όπως κατάλαβα μετά, συναντήθηκαν τυχαία στην πόλη της Βαβυλώνας, και κατά τη διάρκεια μιας «ανταλλαγής Ουισσαπαγκαουμνιανών απόψεων», δηλαδή κατά τη διάρκεια μιας από τις συνομιλίες τους, που το θέμα της ήταν «πώς να καθιερωθούν στα όντα των σημερινών εποχών μορφές οντικής ύπαρξης που να μπορούν να χρησιμέψουν για το καλό των όντων του μέλλοντος», διαπίστωσαν ξεκάθαρα ότι από χρόνο σε χρόνο, καθώς η μία γενιά των ανθρώπων διαδεχόταν την άλλη πάνω στη Γη, συνέβαινε ένα από τα πιο λυπηρά φαινόμενα, δηλαδή ότι οι διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής, που ονομάζονται «πόλεμοι» και «λαϊκές εξεγέρσεις», κατέληγαν πάντα στην καταστροφή, για διάφορους λόγους, πολυάριθμων μυημένων όντων όλων των βαθμίδων, και, μαζί τους καταστρέφονταν οριστικά πολλοί Λεγομινισμοί, οι οποίοι αποτελούσαν, τότε όπως και σήμερα, το μοναδικό μέσο μετάδοσης διαφόρων πληροφοριών από γενιά σε γενιά για τα πραγματικά γεγονότα των αρχαίων χρόνων. |