| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | ορφίστ |
|---|---|
30 Η Τέχνη |
|
30.74.Β |
Πράγματι, εκείνα τα χρόνια στα μέλη της λέσχης των Οπαδών του Λεγομινισμού οι άλλοι σοφοί της εποχής, όσοι τους έβλεπαν με καλό μάτι, τους έβγαλαν ένα όνομα που αργότερα το υιοθέτησαν και οι ίδιοι, και το οποίο οι σημερινοί ευνοούμενοί σου θα το έγραφαν: «ορφιστ[ής]». |
30.75.Β |
Τότε λοιπόν δημιούργησαν τη λέξη «αρτίστ[ας]» για να αντικαταστήσουν την έκφραση «ορφιστ[ής], λέξη που θα ’πρεπε να σημαίνει «αυτόν που ασχολείται με την τέχνη». |
30.76.Β |
Την εποχή που επινοήθηκε ο «γραπτός συμβιβασμός», τα ύποπτα γράμματα ήταν είκοσι πέντε, αλλά, με τον καιρό, παράλληλα με την εξασθένιση της δυνατότητας προφοράς και την αύξηση των σοφιστειών τους, ο αριθμός των πλαστών γραμμάτων που επινόησαν για την άσκηση της «οντικής ικανότητας» τους άρχισε να μειώνεται· την εποχή μάλιστα που δημιουργήθηκε η λέξη «αρτίστ» δεν είχαν απομείνει παρά οκτώ από εκείνα τα γράμματα, και μπροστά από το περιβόητο τους «h» πρότασσαν γράμματα αρχαϊκής προέλευσης, τόσο ελληνικά όσο και λατινικά, πράγμα που έδινε τις εξής γραφές: «th»-«ph»-«gh»-«ch»-«sch»-«kh»-«dh» και «oh». |
30.76.Β |
Ο λόγος της παρεξήγησης για την οποία μιλήσαμε ήταν το συμβατικό σημείο «ph». |
30.76.Β |
Κι αυτό, επειδή το σημείο εκείνο βρισκόταν τόσο στη λέξη με την οποία προσδιορίζονταν οι μυστηριακοί σοφοί, όσο και στο όνομα κάποιας προσωπικότητας που είχαν επινοήσει οι αρχαίοι Έλληνες. Και καθώς με το όνομα αυτό συνδεόταν, όπως σου είπα ήδη, μια «σχολή τέχνης» εκείνης της εποχής, οι αντιπρόσωποι της γήινης τέχνης σκέφτηκαν τότε, με τον «σπιθαμιαίο» νου τους, ότι η πρώτη λέξη δεν μπορούσε να έχει άλλη σημασία από τη λέξη που χαρακτήριζε τους οπαδούς εκείνης της «μυθολογικής προσωπικότητας» του Ορφέα· καθώς λοιπόν πολλοί απ’ αυτούς δεν θεωρούσαν τον εαυτό τους οπαδό του, σκέφτηκαν, στη θέση αυτής της λέξης, να βάλουν τη λέξη «αρτίστ». |
30.76-7.Β |
Όπως βλέπεις, το κάθε κληροδότημα των αρχαίων Ρωμαίων δεν ήταν και τελείως ολέθριο για τα όντα των επόμενων γενεών· στην προκειμένη περίπτωση, αυτό το γραμματάκι, το «h», έγινε ίσως παράγοντας έμπνευσης, ικανός να προκαλέσει στην παρουσία ορισμένων όντων των μεταγενέστερων γενεών, που ωστόσο στερούνται πια κάθε πρωτοβουλίας και αυτόνομης θέλησης, αρκετή «οντική δύναμη» για να αντικαταστήσουν την πανάρχαια και πολύ συγκεκριμένη έκφραση «ορφίστ» με τη νέα λέξη «αρτίστ». |