Study of Beelzebub's Tales

15.99.Α

Η Σάμλιος ήταν εκείνα τα χρόνια μια σπουδαιότατη πόλη· ήταν εξάλλου η πρωτεύουσα της μεγαλύτερης κοινότητας του πλανήτη Γη.

15.99.Α

Εδώ κατοικούσε και ο αρχηγός εκείνης της μεγάλης κοινότητας, ο οποίος ονομαζόταν «αυτοκράτορας Άπολης».

Και ακριβώς με αυτόν τον αυτοκράτορα Άπολη είχε τις διαφορές του ο νεαρός και άπειρος συμπατριώτης μας.

15.100.Α

Μια μέρα, που ο νεαρός μας συμπατριώτης είχε επισκεφτεί τον αυτοκράτορα, κατά τη διάρκεια κάποιας συζήτησης έβαλαν ένα στοίχημα. Και μ’ αυτό το στοίχημα άρχισε όλη η ιστορία.

15.100.Α

Σου θυμίζω ότι η κοινότητα στην οποία βασίλευε ο αυτοκράτορας Άπολης ήταν, εκείνη την εποχή, η μεγαλύτερη και πλουσιότερη απ’ όλες τις κοινότητες, και η πόλη στην οποία κατοικούσε, η μεγαλύτερη και πλουσιότερη από όλες τις πόλεις που υπήρχαν τότε πάνω στη Γη.

15.100.Α

Για να συντηρηθεί όλος αυτός ο πλούτος και όλο αυτό το μεγαλείο, ο Αυτοκράτορας Άπολης χρειαζόταν φυσικά πολύ «χρήμα», και ταυτόχρονα τα συνηθισμένα όντα της κοινότητας του έπρεπε να μοχθούν πολύ.

15.100.Α

Άλλωστε αυτή ακριβώς η φριχτή συνέπεια, που είχε πια κρυσταλλωθεί σε ορισμένα όντα εκείνης της περιόδου, ήταν και η βασική αιτία όλης αυτής της υπόθεσης.

15.100.Α

Με λίγα λόγια, παιδί μου, ορίστε τι έγινε:

Ο αυτοκράτορας Άπολης, έχοντας ο ίδιος πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων που έπρεπε να εκπληρώσει για να εξασφαλίσει το μεγαλείο της κοινότητας της οποίας είχε την ευθύνη, δεν τσιγκουνευόταν ούτε τους κόπους του ούτε τα αγαθά του — αλλά απαιτούσε τα ανάλογα και από τους υπηκόους του.

15.100-1.Α

Όμως επειδή, όπως σου είπα, εκείνη η συνέπεια των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ είχε πια εντελώς κρυσταλλωθεί σε ορισμένους υπηκόους του, έπρεπε να καταφεύγει σε κάθε είδους «φοβέρες» και «απειλές» για να αποκομίσει από τον καθένα τους αυτά που απαιτούσε το μεγαλείο της κοινότητας που είχε στη φροντίδα του.

15.101.Α

Χρησιμοποιούσε τόσο ποικίλα και, ταυτόχρονα, τόσο φρόνιμα μέσα, που ακόμη και οι υπήκοοι του στους οποίους οι συνέπειες που ανέφερα ήταν πια κρυσταλλωμένες, δεν μπορούσαν να μην τον εκτιμούν, αν και του είχαν κολλήσει, εν αγνοία του φυσικά, το παρατσούκλι ο «Αρχι-παμπόνηρος».

15.101.Α

Όμως, παιδί μου, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσε ο αυτοκράτορας Άπολης για να παίρνει από τους υπηκόους του όλα όσα ήταν αναγκαία για το μεγαλείο της κοινότητας για την οποία ήταν υπεύθυνος, φάνηκαν άδικες στο νεαρό και αφελή συμπατριώτη μας, ο οποίος αγανακτούσε και «έβγαινε από τα ρούχα» του, κάθε φορά που γινόταν συζήτηση για ένα νέο παρόμοιο μέτρο.

15.101.Α

Τόσο που μια ωραία πρωία, όταν συζητούσε με τον αυτοκράτορα, μη μπορώντας πια να συγκρατηθεί, του εξέφρασε κατά πρόσωπο την αγανάκτηση που του προξενούσε η «αχαρακτήριστη» συμπεριφορά του απέναντι στους υπηκόους του.

15.101.Α

Ο αυτοκράτορας Άπολης δεν εξοργίστηκε, όπως γίνεται συνήθως στον πλανήτη Γη όταν κάποιος ανακατεύεται στις δουλειές των άλλων· και όχι μόνο δεν τον πέταξε έξω, αλλά επιχείρησε να συζητήσει μαζί του τους λόγους της αυστηρότητας του.

15.101.Α

Τα είπαν για πολλή ώρα, και η συζήτησή τους τελείωσε μ’ ένα «στοίχημα». Έθεσε ο καθένας τους όρους του, τους επιβεβαίωσαν και γραπτά, και έπειτα τους υπέγραψαν και οι δύο με το αίμα τους.

15.101.Α

Ανάμεσα σε άλλους όρους, ο αυτοκράτορας Άπολης από εκείνη την ημέρα δεσμεύτηκε με την υποχρέωση να χρησιμοποιεί, για να παίρνει από τους υπηκόους του όσα του χρειαζόντουσαν, αποκλειστικά και μόνο τα μέτρα και τις μεθόδους που θα του υποδείκνυε ο συμπατριώτης μας.

15.101-2.Α

Και σε περίπτωση που οι υπήκοοί του δεν πλήρωναν πια, όπως συνήθως, τα χρέη τους, ο νεαρός ιδεαλιστής μας θα ανταποκρινόταν αυτός σε όλα, και δεσμευόταν να καταθέτει ο ίδιος στο θησαυροφυλάκιο του αυτοκράτορα Άπολη τα αναγκαία ποσά για τη διατήρηση και τη μελλοντική ευημερία τόσο της πρωτεύουσας όσο και όλης της κοινότητας.

15.102.Α

Λοιπόν, παιδί μου, από την επόμενη μέρα, ο αυτοκράτορας Άπολης άρχισε να εκπληρώνει πολύ σχολαστικά, σύμφωνα με τους όρους που έβαλαν, όλες τις υποχρεώσεις που είχε αποδεχτεί, και κυβερνούσε την κοινότητά του ακολουθώντας μονάχα τις υποδείξεις του συμπατριώτη μας.

15.102.Α

Τα αποτελέσματα όμως μιας τέτοιας διοίκησης πολύ γρήγορα αποδείχτηκαν πως ήταν τελείως αντίθετα απ’ αυτά που περίμενε ο αγαθούλης μας.

Οι υπήκοοι της κοινότητας — και κυρίως, εννοείται, αυτοί που μέσα τους είχαν ήδη κρυσταλλωθεί οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ — όχι μόνο έπαψαν να καταβάλλουν την εισφορά τους στο θησαυροφυλάκιο του αυτοκράτορα Άπολη, αλλά άρχισαν να κλέβουν κιόλας λίγο-λίγο αυτά που μέχρι τότε είχαν καταθέσει.

15.102.Α

Και καθώς ο συμπατριώτης μας είχε αναλάβει την υποχρέωση να δίνει οτιδήποτε θα χρειαζόταν, υποχρέωση που είχε επιπλέον υπογράψει με το αίμα του — και ξέρεις δα τι σημαίνει για κάποιον από μας μια θεληματικά ανειλημμένη υποχρέωση, και ιδιαίτερα αν είναι επικυρωμένη με αίμα — έπρεπε αμέσως να αναπληρώσει όλες τις ανάγκες του θησαυροφυλακίου.

15.102.Α

Πρώτα έδωσε όσα είχε και δεν είχε, και έπειτα όλα όσα κατάφερε να πάρει από τους συγγενείς του που κατοικούσαν στον πλανήτη Γη.

Κι όταν κι εκείνοι δεν είχαν πια χρήματα, απευθύνθηκε στους συγγενείς του που βρισκόντουσαν στο δικό μας πλανήτη, τον Άρη.

15.102.Α

Όμως και στον Άρη, σύντομα εξαντλήθηκαν τα πάντα. Το θησαυροφυλάκιο της πόλης Σάμλιος απαιτούσε και απαιτούσε όλο και περισσότερα, και δε φαινόταν στον ορίζοντα κανένα όριο στις απαιτήσεις του.

15.102.Α

Τότε ακριβώς, όλοι οι συγγενείς του συμπατριώτη μας τρομοκρατήθηκαν και αποφάσισαν να απευθυνθούν σε μένα, παρακαλώντας με να τους γλιτώσω απ’ αυτό το πρόβλημα.

15.102-3.Α

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, όταν έφτασα σ’ εκείνη την πόλη, με υποδέχτηκαν όλα τα όντα της φυλής μας που έμεναν στον πλανήτη, από το πιο ηλικιωμένο ως το πιο νεαρό.

15.103.Α

Το ίδιο βράδυ κάναμε συμβούλιο για να βρούμε μαζί μια διέξοδο από την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

15.103.Α

Στο πρώτο μας συμβούλιο καλέσαμε και τον αυτοκράτορα Άπολη, με τον οποίο οι ηλικιωμένοι συμπατριώτες μας συζητούσαν συχνά για τούτο το ζήτημα.

15.103.Α

Εκείνο το βράδυ, ο αυτοκράτορας Άπολης μιλώντας μπροστά σε όλους μας, είπε τα εξής:

15.103.Α

«Ακριβοδίκαιοι φίλοι μου,

«Λυπάμαι βαθύτατα γι’ αυτό που συνέβηκε, και στενοχωριέμαι με όλο μου το είναι που δεν μπορώ να απαλλάξω όλους όσους μαζεύτηκαν εδώ από τις δυσκολίες που τους περιμένουν.

15.103.Α

«Είναι αλήθεια», συνέχισε ο αυτοκράτορας, «ότι ο διοικητικός μηχανισμός της κοινότητας μου, ο οποίος δημιουργήθηκε εδώ και πολλούς αιώνες, τροποποιήθηκε πριν λίγο ριζικά, και τώρα είναι αδύνατο να ξαναγυρίσουμε πίσω χωρίς να προκαλέσουμε την άμεση εξέγερση των περισσότερων υπηκόων μου. Εκεί που φτάσανε σήμερα τα πράγματα, δεν είμαι σε θέση να επαναφέρω την τάξη μοναχός μου, χωρίς αυτό να επιφέρει τις βαρύτατες συνέπειες που σας είπα, και γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους, στο όνομα της δικαιοσύνης, να με υποστηρίξετε».

15.103.Α

Έπειτα πρόσθεσε:

«Μετανοιώνω πικρά εδώ μπροστά σας, γιατί θεωρώ και τον εαυτό μου πολύ ένοχο για τη συμφορά που σας βρήκε.

15.103.Α

«Είμαι ένοχος, επειδή έπρεπε να προβλέψω αυτό που συνέβηκε, καθώς έχω ζήσει μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πολύ περισσότερο από τον νεαρό μου αντίπαλο με τον οποίο έκανα τη συμφωνία που ξέρετε.

15.103.Α

«Μα την αλήθεια, είμαι ασυγχώρητος που τόλμησα να μπλέξω σ’ αυτή την περιπέτεια μ’ ένα ον που, παρόλο που έχει ανώτερο Νου από το δικό μου, έχει οπωσδήποτε λιγότερη πρακτική πείρα σε παρόμοιες υποθέσεις.

15.103.Α

«Σας εκλιπαρώ λοιπόν όλους σας, γι’ ακόμη μια φορά, και ιδιαίτερα Εσάς Σεβασμιότατε, να ευαρεστηθείτε να με συγχωρέσετε, και να με βοηθήσετε να τελειώνω μ’ αυτή την οδυνηρή υπόθεση.

15.104.Α

«Εδώ που φτάσανε τα πράγματα, δεν μπορώ πια παρά να κάνω αυτό που θα μου υποδείξετε».

15.104.Α

Μόλις αποχώρησε ο αυτοκράτορας Άπολης, αποφασίσαμε να εκλέξουμε από ανάμεσά μας πολλά ηλικιωμένα και έμπειρα όντα τα οποία θα εξέταζαν εκείνη τη νύχτα όλα τα δεδομένα του προβλήματος, για να επεξεργαστούν ένα σχέδιο δράσης.

15.104.Α

Μετά από αυτό χωρίσαμε, αφού αποφασίσαμε να ξανασυναντηθούμε το επόμενο βράδυ στο ίδιο μέρος· αλλά στη δεύτερή μας γενική συνέλευση δεν προσκαλέσαμε τον αυτοκράτορα Άπολη.

15.104.Α

Όταν συγκεντρωθήκαμε, ένα από τα σεβάσμια όντα που είχαμε εκλέξει την προηγούμενη μέρα έκανε την παρακάτω αναφορά:

15.104.Α

«Αναλύσαμε και συλλογιστήκαμε όλη τη νύχτα τούτη τη θλιβερή ιστορία, εξετάσαμε όλες της τις λεπτομέρειες και καταλήξαμε στο ομόφωνο συμπέρασμα ότι η μόνη διέξοδος είναι να επιστρέψουμε στις παλιές συνθήκες διακυβέρνησης.

15.104.Α

«Στη συνέχεια συμφωνήσαμε, και πάλι ομόφωνα, ότι μία επιστροφή στην παλιά τάξη πραγμάτων θα προκαλούσε σίγουρα εξέγερση των υπηκόων αυτής της κοινότητας, και ότι μετά από αυτή την εξέγερση θα ακολουθούσαν οπωσδήποτε όλες οι συνέπειες που συμβαίνουν αναπόφευκτα σε παρόμοιες περιπτώσεις εδώ στη Γη.

15.104.Α

«Είναι βέβαιο ότι πολλά όντα, από όσα λέγονται “κάτοχοι εξουσίας” τούτης της κοινότητας, θα υπέφεραν υπερβολικά, και ίσως ακόμη και να καταστρέφονταν — και βέβαια, ούτε ο αυτοκράτορας Άπολης δεν θα ξέφευγε από αυτή τη μοίρα.

15.104.Α

«Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε έναν τρόπο για να απαλλάξουμε τουλάχιστο τον αυτοκράτορα Άπολη από τέτοιες θλιβερές συνέπειες.

15.104.Α

«Και επιθυμούσαμε ολόψυχα να βρούμε έναν τέτοιον τρόπο, γιατί χθες, στη γενική μας συνέλευση, ο αυτοκράτορας μας έδωσε δείγματα, κατά την άποψή μας, μιας γνήσιας ειλικρίνειας και μιας πραγματικής καλοσύνης, και όλοι μας θα στενοχωριόμασταν πολύ αν τύχαινε να υποφέρει ο ίδιος.

15.104-5.Α

«Μετά από ώριμες σκέψεις, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος να σώσουμε τον Αυτοκράτορα Άπολη ήταν να φροντίσουμε, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, οι οργισμένες εκδηλώσεις των επαναστατημένων υπηκόων του να μην κατευθύνονται ενάντια στον ίδιο τον αυτοκράτορα, αλλά ενάντια σε όλους όσους είναι γύρω του, δηλαδή ενάντια σ’ αυτούς που εδώ ονομάζονται η “κυβέρνηση” του.

15.105.Α

«Τώρα όμως προέκυψε το ερώτημα: θα δεχόντουσαν άραγε οι αυλικοί του αυτοκράτορα να επωμιστούν όλες τις συνέπειες;

«Και το δικό μας κατηγορηματικό συμπέρασμα ήταν ότι δεν θα δεχόντουσαν, επειδή σίγουρα θα επέμεναν ότι ο μόνος ένοχος σ’ αυτή την υπόθεση ήταν ο αυτοκράτορας, και ότι όφειλε να πληρώσει ο ίδιος για όλα αυτά.

15.105.Α

«Γι’ αυτό υιοθετήσαμε, πάντοτε ομόφωνα, την ακόλουθη λύση:

15.105.Α

«Για να γλιτώσουμε τουλάχιστο τον αυτοκράτορα Άπολη από την αναπόφευκτη απειλή, τα όντα της φυλής μας όφειλαν, με τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα, να αντικαταστήσουν όλα τα πρόσωπα που είχαν υπεύθυνες θέσεις στην κοινότητα του, κι έτσι, όταν η “ψύχωση” των μαζών θα έφτανε στον παροξυσμό της, το καθένα τους θα υπέφερε το μερίδιο του από τις αναμενόμενες συνέπειες».

15.105.Α

Όταν ο ομιλητής τελείωσε την αναφορά του, αποφασίσαμε όλοι, μετά από μια σύντομη ανταλλαγή απόψεων, να ενεργήσουμε όπως ακριβώς μας πρότειναν τα σεβάσμια όντα της φυλής μας.

15.105.Α

Ύστερα στείλαμε ένα από αυτά τα σεβάσμια όντα να υποβάλλει το σχέδιο μας στον αυτοκράτορα Άπολη· κι εκείνος έδωσε αμέσως τη συγκατάθεση του, ανανεώνοντας την υπόσχεση του να συμμορφωθεί με όλες μας τις υποδείξεις.

15.105.Α

Αποφασίσαμε λοιπόν να αρχίσουμε από την επόμενη κιόλας μέρα την αντικατάσταση όλων των αξιωματούχων με δικούς μας.

15.105.Α

Μετά όμως από δυο μέρες αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχαν αρκετά όντα της φυλής μας στον πλανήτη Γη για να αντικαταστήσουν όλους τους αξιωματούχους εκείνης της κοινότητας, και έτσι στείλαμε αμέσως το σκάφος Ευκαιρία στον πλανήτη Άρη για να μας φέρει κι άλλους συμπατριώτες μας.

15.105.Α

Στο μεταξύ, ο αυτοκράτορας Άπολης, με τις οδηγίες δύο σεβάσμιων όντων της φυλής μας, άρχισε να αντικαθιστά, με διάφορα προσχήματα, τους αξιωματούχους της Σάμλιος με τους δικούς μας.

15.105-6.Α

Έπειτα από μερικές μέρες, όταν επέστρεψε από τον πλανήτη Άρη το σκάφος Ευκαιρία με τα όντα της φυλής μας, προχώρησε στην αντικατάσταση και στις επαρχίες, και σε λίγο οι δικοί μας είχανε καταλάβει όλες τις «εμπιστευτικές θέσεις» εκείνης της κοινότητας.

15.106.Α

Όταν ολοκληρώθηκε έτσι η τροποποίηση, ο αυτοκράτορας Άπολης, πάντοτε κάτω από την εποπτεία των πιο σεβάσμιων από τα όντα μας, επιχείρησε να αποκαταστήσει τον παλιό τρόπο διακυβέρνησης της κοινότητας του.

15.106.Α

Από τις πρώτες σχεδόν μέρες η αποκατάσταση της παλιάς τάξης πραγμάτων άρχισε, όπως αναμενόταν, να επιφέρει τα αποτελέσματα της στο συνολικό ψυχισμό των όντων εκείνης της κοινότητας, στα οποία, όπως είπα, είχαν ήδη κρυσταλλωθεί πλήρως οι διάφορες συνέπειες των ιδιοτήτων του κακοήθους οργάνου Κουνταμπάφερ.

15.106.Α

Και η δυσαρέσκειά τους ολοένα αυξανόταν με τέτοιο ρυθμό, ώστε σύντομα ξεπήδησε μέσα τους η παρόρμηση, που χαρακτηρίζει την παρουσία των τρίμυαλων όντων όλων των μετέπειτα περιόδων εκεί κάτω, η οποία τα σπρώχνει από καιρό σε καιρό να προκαλούν τη διαδικασία που σήμερα τη λένε «επανάσταση».

15.106.Α

Σ’ εκείνη την «επανάστασή» τους εκμηδένισαν — όπως από τότε έγινε χαρακτηριστικό γι’ αυτά τα τρίμυαλα φαινόμενα του Μεγάλου μας Σύμπαντος — πάρα πολλά από τα αγαθά που συσσωρεύτηκαν στο πέρασμα των αιώνων, χωρίς να μιλήσουμε για τις αμέτρητες «γνώσεις» που χάθηκαν τότε για πάντα· με τον ίδιο τρόπο κατέστρεψαν την ύπαρξη πολλών άλλων όντων, όμοιών τους, τα οποία ήταν ήδη έτοιμα να ελευθερωθούν από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ.

15.106.Α

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσω εδώ ένα γεγονός από τα πιο εκπληκτικά και τα πιο ακατανόητα.

Κατά τη διάρκεια των επαναστάσεων που ακολούθησαν, τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω — καθώς παρασυρόντουσαν σχεδόν όλα, ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειοψηφία τους, από αυτή την «ψύχωση» — κατέστρεψαν κυρίως όσους ομοίους τους βρισκόντουσαν ήδη στο δρόμο προς την απελευθέρωση από τις συνέπειες, που ήταν κρυσταλλωμένες μέσα τους, των ιδιοτήτων εκείνου του ολέθριου οργάνου Κουνταμπάφερ, από το οποίο τυραννιόντουσαν οι πρόγονοί τους.

15.106-7.Α

Λοιπόν, παιδί μου, όσο διαρκούσε η διαδικασία της επανάστασής τους, ο αυτοκράτορας Άπολης αποσύρθηκε σε κάποιο από τα «θερινά του ανάκτορα» στα περίχωρα της Σάμλιος.

15.107.Α

Κανένας δεν τον άγγιξε, γιατί οι δικοί μας προετοίμασαν τα πράγματα με την προπαγάνδα τους, με τρόπο που όλο το φταίξιμο να μην πέσει πάνω στον αυτοκράτορα, αλλά πάνω σ’ αυτούς που τον περιτριγύριζαν, μόνο δηλαδή στα μέλη της διοίκησης του.

15.107.Α

Τόσο το καλύτερο… Τα όντα που καταλήφθηκαν από εκείνη την ψύχωση άρχισαν να νιώθουν «πραγματική συμπάθεια» για το μονάρχη τους, λέγοντας ότι ο λόγος που εκδηλώθηκε αυτή η δυσάρεστη επανάσταση ήταν επειδή ο «καημένος ο αυτοκράτοράς» τους περιτριγυριζόταν μέχρι τότε από τόσο αχάριστους και δόλιους αξιωματούχους.

15.107.Α

Όταν πια η επαναστατική ψύχωση καταλάγιασε για τα καλά, ο αυτοκράτορας Άπολης ξαναγύρισε στην πόλη Σάμλιος, και, πάντοτε με τη συμπαράσταση των πιο σεβάσμιων όντων μας, αντικατέστησε ξανά, λίγο-λίγο, τους συμπατριώτες μας με όσους από τους παλιούς αξιωματούχους επιζούσαν, ή με καινούργιους τους οποίους στρατολόγησε μέσα από τους υπηκόους του.

15.107.Α

Κι όταν ο αυτοκράτορας Άπολης ξαναθέσπισε τις παλιότερες μορφές σχέσεων με τους υπηκόους του, εκείνοι ξανάρχισαν να γεμίζουν το θησαυροφυλάκιο του με «χρήματα» και να εκτελούν τις διαταγές του, κι έτσι οι υποθέσεις της κοινότητας του ξαναβρήκαν το συνηθισμένο ρυθμό τους.

15.107.Α

Κι όσο για τον κακότυχο και αφελή συμπατριώτη μας, ο οποίος ήταν η αιτία για όλα αυτά τα γεγονότα, υπέφερε τόσο πολύ, που δεν ήθελε πια να παραμείνει άλλο σ’ εκείνο τον πλανήτη που του προξένησε τόσα μαρτύρια· έτσι ξαναγύρισε μαζί μας στον πλανήτη Άρη.