ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ εξηγεί στον Χασίν πώς τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη υπολογίζουν το Χρόνο, και πώς η «οντική αίσθηση» αυτού που λέγεται «διαδικασία-ροής-του-Χρόνου» τροποποιήθηκε βαθμιαία στην παρουσία τους. Επειδή ο Χασίν δεν γνωρίζει τις εξαιρετικές ιδιαιτερότητες του κοσμικού φαινομένου του Χρόνου του αναφέρει τον ορισμό που η αληθινή Αντικειμενική Επιστήμη δίνει για τον Χρόνο: «Ο χρόνος, καθ’ εαυτός, δεν υπάρχει, ο χρόνος δεν είναι παρά ένα σύνολο αποτελεσμάτων που προέρχονται από όλα τα κοσμικά φαινόμενα τα οποία είναι παρόντα σ’ ένα δεδομένο τόπο». Τον Χρόνο, καθ’ εαυτόν, κανένα ον δεν μπορεί να τον κατανοήσει με το νου, ούτε και να τον νιώσει με οποιαδήποτε εξωτερική ή εσωτερική οντική λειτουργία. Ούτε πάλι μπορεί να γίνει αισθητός με το ένστικτο. Ο Χρόνος, ο οποίος ονομάζεται και «Ηρωπάς», είναι το μόνο φαινόμενο που η εμφάνισή του δεν εξαρτάται από καμιά πηγή. μόνο αυτός, κατ’ εικόνα της «Θεϊκής Αγάπης», απορρέει ανεξάρτητα, πάντα από τον εαυτό του, και ταυτίζεται, δημιουργώντας συγκεκριμένες σχέσεις με όλα τα φαινόμενα τα οποία υπάρχουν μέσα σε κάθε έκφανση του Μεγάλου μας Σύμπαντος και είναι παρόντα σ’ ένα δεδομένο τόπο. Μόνο αυτός, μέσα σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, μπορεί να αποκαλείται και να εκθειάζεται ως «το Μοναδικό Ιδανικά Υποκειμενικό Φαινόμενο». Η Αντικειμενική Επιστήμη, για να τον εκτιμήσει, παίρνει την ίδια «βασική μονάδα» που χρησιμοποιεί για να προσδιορίζει επακριβώς την πυκνότητα και την ποιότητα των δονήσεων όλων των κοσμικών ουσιών, δηλαδή, η στιγμή αυτού που αποκαλείτε ιερή «Εγωκουλνατσαρνιανή αίσθηση», η οποία πάντα εμφανίζεται στα Άγια Κοσμικά Άτομα που κατοικούν στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, κάθε φορά που το βλέμμα του ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΟΣ, καθώς στρέφεται προς το διάστημα, αγγίζει άμεσα τις παρουσίες τους. Ο Βεελζεβούλ αναφέρεται στο παράδειγμα της ροής του Χρόνου που συντελείται μέσα σε μια σταγόνα του νερού, για να τονίσει μία ουσιαστική ιδιαιτερότητα της διαδικασίας της ροής του χρόνου, που είναι ότι όλες οι κοσμικές εμφανίσεις οποιασδήποτε κλίμακας, αντιλαμβάνονται την διαδικασία αυτή στην παρουσία τους με την ίδια αλληλουχία. Για να καταλάβει ο Χασίν καλύτερα τον χρόνο και τις ιδιομορφίες του αναφέρει ότι σύμφωνα με τα όσα έχει αποδείξει η Αντικειμενική Επιστήμη, και τα οποία έμαθε από τον Μέγα Αρχιμηχανικό του Σύμπαντος τον Αρχάγγελο Αλγκεμαθάντ, όλα τα φυσιολογικά τρίμυαλα όντα, νιώθουν την «Ιερή Εγωκουλνατσαρνιανή» δράση για τον καθορισμό του Χρόνου σαράντα εννέα φορές πιο αργά απ’ ότι την νιώθουν τα Ιερά Ατομα που κατοικούν στον Αγιότατο Απόλυτο Ηλιο και ότι για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Καρατάς η διαδικασία της ροής του Χρόνου κυλάει 49 φορές γρηγορότερα απ’ ότι στον Απόλυτο Ηλιο και ότι με την ίδια ταχύτητα θα έπρεπε να κυλάει και για τα όντα που κατοικούν στον πλανήτη Γη. Αλλά αυτό το οποίο συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι βαθμιαία μειώθηκε η μέση διάρκεια ύπαρξης των όντων του πλανήτη Γη και σήμερα κατάντησε «σχεδόν μηδενική», με την αντικειμενική σημασία της λέξης και ότι η κύρια αιτία που προκάλεσε την μείωση αυτή είναι ότι η φύση όφειλε να προσαρμοστεί κατάλληλα για να τροποποιήσει λίγο-λίγο την παρουσία τους και να την κάνει τέτοια που είναι σήμερα. Του εξηγεί ότι μέσα στο Σύμπαν υπάρχουν δύο «είδη» ή δύο «αρχές» οντικής ύπαρξης. Η πρώτη «αρχή» οντικής ύπαρξης, αυτή που λέγεται «Φουλασνιταμνιανή», προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν σε κάθε πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος. Ο κυριότερος σκοπός και ο λόγος που υπάρχουν αυτά τα όντα είναι να χρησιμεύουν στο μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών, οι οποίες απαιτούνται για τη «συνολική κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία». Η δεύτερη αρχή οντικής ύπαρξης αυτή που λεγεται «Ιτοκλανότζ», είναι αυτή στην οποία υπόκεινται όλα τα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα, οπουδήποτε κι αν εμφανίζονται. Ο λόγος και ο σκοπός που υπάρχουν αυτά τα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα είναι να χρησιμεύσουν σαν όχημα για το μετασχηματισμό των απαιτούμενων κοσμικών ουσιών, όχι πια για σκοπούς συνολικού κοσμικού χαρακτήρα, αλλά για τις απαιτήσεις μόνο του ηλιακού τους συστήματος, ή και μόνο του πλανήτη στον οποίο εμφανίζονται. Τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη έπρεπε να υπάρχουν σύμφωνα με την «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, έπρεπε δηλαδή ακόμη κι αυτά να υπάρχουν μέχρι να αναπτυχθεί μέσα τους και να τελειοποιηθεί οριστικά σε Νου, αυτό που ονομάζεται «σώμα Κεστζάν» Όμως, η Φύση, για να προσλαμβάνει ισορροπημένα τις δονήσεις που της χρειάζονταν, σε ανάλογη ποιότητα και ποσότητα, αναγκάστηκε να συμμορφώσει βαθμιαία την παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων σύμφωνα με τη δεύτερη αρχή, την αρχή του «Ιτοκλανότζ», όπως ακριβώς κάνει με την παρουσία των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων . Έτσι, παρόλο που τα πρωταρχικά αίτια των γήινων συμφορών ήταν μια κάποια Άνωθεν «απρονοησία» από τη μεριά μερικών Ιερών Ατόμων, εντούτοις η αιτία του χάους που βασιλεύει σήμερα σ’ εκείνο τον πλανήτη, πρέπει να αναζητηθεί στις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που λίγο-λίγο αυτά τα ίδια δημιούργησαν και συνεχίζουν να διατηρούν μέχρι τις μέρες μας. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
16.108.Α |
ΜΕΤΑ από μια σύντομη παύση, ο Βεελζεβούλ συνέχισε: |
16.108.Α |
— Για να μπορέσεις να σχηματίσεις μια ακριβέστερη ιδέα της ιδιομορφίας του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη για τον οποίο τόσο ενδιαφέρεσαι, και για να καταλάβεις, γενικά, καθετί που αναφέρεται σ’ εκείνον τον ιδιότυπο πλανήτη, πρέπει οπωσδήποτε, κατά τη γνώμη μου, να έχεις μια ακριβή εικόνα του πώς εκεί υπολογίζουν το Χρόνο, και να μάθεις πώς η «οντική αίσθηση» αυτού που λέγεται «διαδικασία-ροής-του-Χρόνου» τροποποιήθηκε βαθμιαία στην παρουσία τους, μέχρι να καταλήξει να είναι αυτή που σήμερα είναι. |
16.108.Α |
Είναι απαραίτητο να σε ενημερώσω γι’ αυτό το θέμα· μόνο έτσι θα μπορέσεις να συλλάβεις και να κατανοήσεις τα γεγονότα για τα οποία σου μίλησα, καθώς και για όσα πρόκειται ακόμα να σου μιλήσω. |
16.108.Α |
Μάθε πριν απ’ όλα ότι για να υπολογίσουν το Χρόνο τα τρίμυαλα όντα της Γης, παίρνουν σαν μονάδα μέτρησης το «έτος», όπως κι εμείς, και ότι καθορίζουν τη διάρκεια του έτους τους σύμφωνα με το χρόνο που διαρκεί μια ορισμένη κίνηση του πλανήτη τους γύρω από κάποια άλλη κοσμική συγκέντρωση — δηλαδή το χρόνο κατά τη διάρκεια του οποίου ο πλανήτης τους, πραγματοποιώντας γύρω από τον ήλιο του τη διαδικασία της «πτώσης» και της «εκ νέου σύλληψης», διαγράφει τον λεγόμενο «Κρεντοναλνιανό κύκλο»· |
16.108.Α |
Με ανάλογο τρόπο κι εμείς καθορίζουμε με τη λέξη «έτος», στον πλανήτη Καρατάς, τη χρονική περίοδο που περιλαμβάνεται ανάμεσα στις στιγμές που οι ήλιοι «Σάμος» και «Σέλος» βρίσκονται κοντύτερα ο ένας στον άλλο. |
16.108.Α |
Τα όντα του πλανήτη Γη ονομάζουν μια εκατοντάδα από τα έτη τους «αιώνα». |
16.109.Α |
Χωρίζουν το έτος τους στα δώδεκα, και ονομάζουν καθεμία από τις υποδιαιρέσεις «μήνα». |
16.109.Α |
Καθορίζουν τη διάρκεια αυτού του μήνα από το χρόνο περιφοράς του μεγάλου κομματιού που αποσπάστηκε από τον πλανήτη τους — το οποίο σήμερα λέγεται «Σελήνη»· δηλαδή το χρόνο κατά τον οποίο το κομμάτι αυτό συμπληρώνει, πάντα σύμφωνα με τους κοσμικούς νόμους της «πτώσης» και της «εκ νέου σύλληψης» έναν πλήρη Κρεντοναλνιανό κύκλο γύρω από τον πλανήτη τους. |
16.109.Α |
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δώδεκα Κρεντοναλνιανοί κύκλοι της Σελήνης δεν αντιστοιχούν ακριβώς σε έναν Κρεντοναλνιανό κύκλο του πλανήτη τους γύρω από τον ήλιο του· γι’ αυτό κάνουν κάποιους συμβιβασμούς όταν υπολογίζουν τους μήνες τους, έτσι που το σύνολο να ανταποκρίνεται λίγο-πολύ στην πραγματικότητα. |
16.109.Α |
Στη συνέχεια, χωρίζουν τον «μήνα» τους σε τριάντα, όπως τις λένε, «ημέρες». |
16.109.Α |
Θεωρούν ως μία «ημέρα» τη χρονική περίοδο κατά την οποία ο πλανήτης τους συμπληρώνει μια πλήρη «περιστροφή» γύρω από τον εαυτό του, πάντα κάτω από τη δράση των κοσμικών νόμων που σου είπα. |
16.109.Α |
Έχε υπόψη σου, επίσης, ότι «ημέρα» ονομάζουν και την Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία η οποία επιτελείται περιοδικά μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους — όπως και σε όλες τις ατμόσφαιρες όπου πραγματοποιείται η κοσμική διαδικασία που φέρει, όπως σου είπα, το όνομα «Ιλνοσοπάρνο» — την οποία εμείς ονομάζουμε «Κστατσαβάχτ»· εκείνοι την καθορίζουν με την έκφραση «είναι μέρα», και στην αντίθετη της διαδικασία, αυτό που εμείς ονομάζουμε «Κλντατσαχτί», δίνουν το όνομα «νύχτα»· και τότε λένε: «είναι νύχτα». |
16.109.Α |
«Έτσι λοιπόν τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη Γη ονομάζουν «αιώνα» τη μεγαλύτερη μονάδα χρόνου τους, και ο αιώνας τους περιλαμβάνει εκατό «έτη». Ένα έτος έχει δώδεκα «μήνες». Ένας μήνας έχει, κατά μέσο όρο, τριάντα «ημέρες». Η μέρα τους πάλι χωρίζεται σε είκοσι τέσσερις «ώρες», η ώρα σε εξήντα «λεπτά». Το λεπτό, με τη σειρά του, διαιρείται σε εξήντα «δευτερόλεπτα». |
16.110.Α |
Επειδή όμως, παιδί μου, δεν γνωρίζεις ακόμη τις εξαιρετικές ιδιαιτερότητες του κοσμικού φαινομένου του χρόνου, πρέπει πρώτα να σου πω ότι η αληθινή Αντικειμενική Επιστήμη του δίνει τον παρακάτω ορισμό: |
16.110.Α |
«Ο χρόνος, καθευατός, δεν υπάρχει· ο χρόνος δεν είναι παρά ένα σύνολο αποτελεσμάτων που προέρχονται από όλα τα κοσμικά φαινόμενα τα οποία είναι παρόντα σ’ ένα δεδομένο τόπο». |
16.110.Α |
Τον Χρόνο, καθεαυτόν, κανένα ον δεν μπορεί να τον κατανοήσει με το νου, ούτε και να τον νιώσει με οποιαδήποτε εξωτερική ή εσωτερική οντική λειτουργία. Ούτε πάλι μπορεί να γίνει αισθητός με το ένστικτο που κατέχει κάθε λίγο-πολύ ανεξάρτητος κοσμικός σχηματισμός — όποιος κι αν είναι ο βαθμός αυτού του ενστίκτου. |
16.110.Α |
Δεν είναι δυνατόν να εκτιμήσουμε τον Χρόνο παρά μόνο όταν συγκρίνουμε μεταξύ τους διάφορα κοσμικά φαινόμενα τα οποία συμβαίνουν στον ίδιο τόπο και στις ίδιες συνθήκες όπου διαπιστώνεται και εξετάζεται ο Χρόνος. |
16.110.Α |
Πρέπει να σημειώσω ότι κάθε φαινόμενο στο Μεγάλο Σύμπαν, χωρίς εξαίρεση, οπουδήποτε κι αν εμφανίζεται και αν συμβαίνει, δεν είναι παρά τα διαδοχικά νομοτελειακά «Κλάσματα» κάποιου ολοκληρωτικού φαινομένου το οποίο αντλεί την προέλευση του από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο. |
16.110.Α |
Κατά συνέπεια, όλα τα κοσμικά φαινόμενα, όπου κι αν παράγονται, έχουν «αντικειμενική» σημασία. |
16.110.Α |
Και αυτά τα διαδοχικά νομοτελειακά «Κλάσματα» πραγματοποιούνται, από κάθε άποψη, ακόμα και κατά την ενέλιξη και την εξέλιξή τους, σύμφωνα με το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ. |
16.110.Α |
Μόνος, ο Χρόνος δεν έχει αντικειμενική σημασία, γιατί δεν είναι αποτέλεσμα υποδιαίρεσης κανενός καθορισμένου κοσμικού φαινομένου. Καθώς δεν απορρέει από τίποτα, αλλά πάντοτε ταυτίζεται με τα πάντα, ενώ παραμένει αυτάρκης και ανεξάρτητος, μόνο αυτός, μέσα σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, μπορεί να αποκαλείται και να εκθειάζεται ως «το Μοναδικό Ιδανικά Υποκειμενικό Φαινόμενο». |
16.110-1.Α |
Έτσι, παιδί μου, ο Χρόνος, τον οποίο μερικές φορές ονομάζουμε και «Ηρωπάς», είναι το μόνο φαινόμενο που η εμφάνιση του δεν εξαρτάται από καμιά πηγή· μόνο αυτός, κατ’ εικόνα της «Θεϊκής Αγάπης», απορρέει ανεξάρτητα, πάντα από τον εαυτό του, και ταυτίζεται, όπως σου είπα, δημιουργώντας συγκεκριμένες σχέσεις με όλα τα φαινόμενα τα οποία υπάρχουν μέσα σε κάθε έκφανση του Μεγάλου μας Σύμπαντος και είναι παρόντα σ’ ένα δεδομένο τόπο. |
16.111.Α |
Σου το επαναλαμβάνω, δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις βαθιά όσα μόλις σου είπα, πριν σου εξηγήσω ειδικά, αργότερα, όπως σου υποσχέθηκα, όλα όσα αφορούν τους δύο βασικούς νόμους της Δημιουργίας και Ύπαρξης του Κόσμου. |
16.111.Α |
Προς το παρόν, να θυμάσαι μόνο αυτό: εφόσον ο Χρόνος δεν έχει αρχή και είναι αδύνατο να καθορίσουμε με ακρίβεια την παρουσία του — πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για όλα τα άλλα φαινόμενα μέσα σε όλες τις κοσμικές σφαίρες — η Αντικειμενική Επιστήμη, για την οποία σου μίλησα, για να τον εκτιμήσει, παίρνει την ίδια «βασική μονάδα» που χρησιμοποιεί για να προσδιορίζει επακριβώς την πυκνότητα και την ποιότητα των δονήσεων όλων των κοσμικών ουσιών που βρίσκονται σε κάθε τόπο και σε όλες τις σφαίρες του Μεγάλου μας Σύμπαντος. |
16.111.Α |
Και η βασική αυτή μονάδα, καθιερωμένη ανέκαθεν για τον υπολογισμό του Χρόνου, είναι η στιγμή αυτού που αποκαλούμε ιερή «Εγωκουλνατσαρνιανή αίσθηση», η οποία πάντα εμφανίζεται στα Άγια Κοσμικά Άτομα που κατοικούν στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, κάθε φορά που το βλέμμα του ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΟΣ, καθώς στρέφεται προς το διάστημα, αγγίζει άμεσα τις παρουσίες τους. |
16.111.Α |
Αυτή η μονάδα μέτρησης καθιερώθηκε από την Αντικειμενική Επιστήμη για να επιτρέψει να καθορίζονται επακριβώς και να συγκρίνονται μεταξύ τους οι διάφοροι βαθμοί των υποκειμενικών αισθήσεων των συνειδητών Ατόμων καθώς και οι «ρυθμοί» των διαφορετικών αντικειμενικών φαινομένων που εκδηλώνονται στις διάφορες σφαίρες του Μεγάλου μας Σύμπαντος, και τα οποία προκαλούν τη γένεση όλων των μικρών ή μεγάλων κοσμικών εμφανίσεων. |
16.111.Α |
Η ουσιαστική ιδιαιτερότητα της διαδικασίας της ροής του Χρόνου είναι ότι όλες οι κοσμικές εμφανίσεις, οποιασδήποτε κλίμακας, την αντιλαμβάνονται στην παρουσία τους με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια αλληλουχία. |
16.111-2.Α |
Για να σου δώσω μια ιδέα, έστω και προσεγγιστική, γι’ αυτό που μόλις σου είπα, ας πάρουμε σαν παράδειγμα τη διαδικασία της ροής του Χρόνου που συντελείται μέσα σε μια σταγόνα του νερού της καράφας που βρίσκεται πάνω σε τούτο το τραπέζι. |
16.112.Α |
Κάθε σταγόνα νερού που περιέχει αυτή η καράφα αντιπροσωπεύει, ακόμα κι αυτή, έναν ανεξάρτητο κόσμο, έναν κόσμο από «Μικρόκοσμους». Μέσα στον μικρό αυτό κόσμο, όπως και μέσα στους άλλους κόσμους, εμφανίζονται και υπάρχουν απειροελάχιστα και σχετικά ανεξάρτητα «άτομα» ή «όντα». |
16.112.Α |
Για τα όντα του απειροελάχιστου κόσμου, ο Χρόνος ρέει με την ίδια αλληλουχία με την οποία γίνεται αισθητός από όλα τα άτομα, όλων των άλλων κόσμων. Αυτά τα απειροελάχιστα όντα, ακριβώς όπως και τα όντα που ανήκουν σε κόσμους διαφορετικής «κλίμακας», έχουν και αυτά, για καθεμιά από τις αντιλήψεις και τις εκδηλώσεις τους, εμπειρίες μιας καθορισμένης διάρκειας· και ακριβώς όπως εκείνα, νιώθουν τη ροή του Χρόνου συγκρίνοντας μεταξύ τους τις αντίστοιχες διάρκειες των φαινομένων που τα περιβάλλουν. |
16.112.Α |
Όπως και τα όντα όλων των άλλων κόσμων, γεννιούνται, μεγαλώνουν, ενώνονται και χωρίζουν με σκοπό αυτό που ονομάζουμε «γεννετήσιο αποτέλεσμα»· αρρωσταίνουν, υποφέρουν, και, όπως και κάθε υπαρκτό στο οποίο δεν παγιώθηκε ο Αντικειμενικός Νους, τελικά καταστρέφονται για πάντα. |
16.112.Α |
Για ολόκληρη τη διαδικασία της ύπαρξης των απειροελάχιστων όντων αυτού του μικρού κόσμου, όπως και των άλλων κόσμων, απαιτείται ένας Χρόνος συγκεκριμένης διάρκειας, ανάλογης προς αυτή των γύρω φαινομένων που εκδηλώνονται στη δεδομένη «κοσμική κλίμακα». |
16.112.Α |
Χρειάζονται Χρόνο συγκεκριμένης διάρκειας για τη διαδικασία της γέννησης και του σχηματισμού τους, καθώς και για τα διάφορα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη διάρκεια της ύπαρξής τους, μέχρι την τελική και ολοκληρωτική καταστροφή τους. |
16.112.Α |
Ολόκληρη η διαδικασία ύπαρξης των όντων εκείνης της σταγόνας του νερού εμπεριέχει, ακόμα κι αυτή, κατά τη ροή του Χρόνου, αυτά που λέμε διαδοχικά «διαστήματα». |
16.112-3.Α |
Τους χρειάζεται ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για τις χαρές τους και τις λύπες τους, για όλα δηλαδή τα είδη των απαραίτητων οντικών βιώσεων, για όλα χωρίς εξαίρεση, συμπεριλαμβανομένων και των «εποχών της κακοτυχίας» τους αλλά και των «περιόδων της δίψας τους για τελείωση». |
16.113.Α |
Η διαδικασία ροής του Χρόνου εμπεριέχει ακόμα και σ’ εκείνα, το επαναλαμβάνω, μια αρμονική αλληλουχία, κι αυτή η αλληλουχία εξαρτάται από το σύνολο των φαινομένων που τα περιβάλλουν. |
16.113.Α |
Η διάρκεια της διαδικασίας ροής του Χρόνου γίνεται γενικά αντιληπτή και αισθητή με τον ίδιο τρόπο από όλα τα κοσμικά «Άτομα» που έχω προαναφέρει, καθώς και από όλες τις μονάδες που είναι ολοκληρωμένες και έχουν «ενστικτοποιηθεί», ενώ οι μόνες διαφορές οφείλονται στην ποιότητα της παρουσίας τους, και στη συνολική τους κατάσταση, εκείνη τη δεδομένη στιγμή. |
16.113.Α |
Πρέπει εδώ να παρατηρήσω, παιδί μου, ότι παρόλο που στα μεμονωμένα άτομα που βρίσκονται σε οποιαδήποτε ανεξάρτητη κοσμική μονάδα ο καθορισμός της ροής του Χρόνου δεν είναι αντικειμενικός, με την πλήρη σημασία της λέξης, εντούτοις αποκτά γι’ αυτά μια έννοια αντικειμενικότητας, επειδή τον αντιλαμβάνονται σύμφωνα με την πληρότητα της ίδιας τους της παρουσίας. |
16.113.Α |
Εκείνη η σταγόνα νερού, που πήραμε σαν παράδειγμα, μπορεί να σου χρησιμεύσει για να αντιληφθείς τη σκέψη μου καλύτερα. |
16.113.Α |
Παρά το ότι, από την Παγκόσμια Αντικειμενική Άποψη, η σταγόνα θα έπρεπε να καταλαβαίνει την περίοδο της διαδικασίας της ροής του Χρόνου μέσα της με τρόπο ολωσδιόλου υποκειμενικό, αντίθετα, για τα όντα που υπάρχουν μέσα σ’ εκείνη τη σταγόνα νερό, η ίδια χρονική περίοδος γίνεται αντιληπτή σαν αντικειμενική. |
16.113.Α |
Για να καταλάβεις καλά αυτή την ιδέα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για παράδειγμα ορισμένα όντα που λέγονται «υποχόνδριοι» και που υπάρχουν ανάμεσα στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη. |
16.113.Α |
Πολύ συχνά, οι «υποχόνδριοι» της Γης νομίζουν ότι ο Χρόνος κυλάει με απίστευτη βραδύτητα, ότι σέρνεται με τρόπο «θεαματικά βαρετό», όπως ισχυρίζονται. |
16.113-4.Α |
Έτσι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μπορεί ορισμένα από τα απειροελάχιστα όντα εκείνης της σταγόνας νερού να νομίζουν — αν υποθέσουμε ότι ανάμεσά τους υπάρχουν και «υποχόνδρια» — ότι ο Χρόνος περνάει πολύ αργά και με τρόπο «θεαματικά βαρετό». |
16.114.Α |
Ενώ στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την αίσθηση του Χρόνου που έχουν οι ευνοούμενοί σου στον πλανήτη Γη, ολόκληρη η διάρκεια της ύπαρξης εκείνων των «όντων-Μικρόκοσμων» περιορίζεται, το πολύ, σε μερικά από τα «λεπτά» τους, και κάποτε μόλις σε μερικά από τα «δευτερόλεπτα» τους. |
16.114.Α |
Τώρα, καλό μου παιδί, για να καταλάβεις καλύτερα το Χρόνο και τις ιδιομορφίες του, ας συγκρίνουμε την ηλικία σου με την αντίστοιχη ηλικία των όντων του πλανήτη Γη. |
16.114.Α |
Θα πρέπει και πάλι να πάρουμε για μέτρο σύγκρισης τη μονάδα μέτρησης του Χρόνου που χρησιμοποιεί στους υπολογισμούς της η Αντικειμενική Επιστήμη. |
16.114.Α |
Πριν απ’ όλα έχε υπόψη σου ότι η Αντικειμενική Επιστήμη έχει αποδείξει — σύμφωνα με δεδομένα που θα κατανοήσεις όταν αργότερα σου εξηγήσω ειδικότερα τους θεμελιώδεις νόμους της Δημιουργίας και Συντήρησης του Κόσμου — ότι όλα τα φυσιολογικά τρίμυαλα όντα, μαζί βέβαια και αυτά του πλανήτη μας Καρατάς, νιώθουν την ιερή «Εγωκουλνατσαρνιανή» δράση για τον καθορισμό του Χρόνου, σαράντα εννιά φορές πιο αργά από όσο τη νιώθουν τα Ιερά Άτομα που κατοικούν στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο. |
16.114.Α |
Επομένως, για τα τρίμυαλα όντα του Καρατάς μας, η διαδικασία ροής του Χρόνου κυλάει σαράντα εννιά φορές γρηγορότερα απ’ ότι στον Απόλυτο Ήλιο, και με την ίδια αυτή ταχύτητα θα έπρεπε να κυλάει και για τα όντα που κατοικούν στον πλανήτη Γη. |
16.114.Α |
Υπολογίστηκε ακόμη, ότι κατά την περίοδο στη διάρκεια της οποίας ο ήλιος «Σάμος» βρίσκεται κοντύτερα στον Ήλιο «Σέλος» — περίοδος η οποία θεωρείται στον πλανήτη Καρατάς σαν ένα «έτος» — ο πλανήτης Γη διαγράφει γύρω από το δικό του τον ήλιο Ορς τριακόσιους ογδόντα εννιά Κρεντοναλνιανούς κύκλους. Είναι λοιπόν επόμενο ότι, σύμφωνα με τον αντικειμενικά συμβατικό υπολογισμό του Χρόνου, το έτος μας είναι τριακόσιες ογδόντα εννιά φορές μεγαλύτερο από την περίοδο που οι ευνοούμενοί σου θεωρούν και ονομάζουν ένα «έτος» τους. |
16.114-5.Α |
Θα σ’ ενδιαφέρει να μάθεις ότι ένα μέρος όλων αυτών των υπολογισμών μου το κοινοποίησε ο Μέγας Αρχιμηχανικός του Σύμπαντος, η Αυτού Υπερμετρότης ο Αρχάγγελος Αλγκεμαθάντ — ΕΙΘΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΝΚΛΑΝΤ… Μου τους εξήγησε κατά τη διαμονή του στον πλανήτη Άρη, όπου κατέφθασε με την ιδιότητα του ιερού μέλους της τρίτης Ανώτατης Επιτροπής, επ’ ευκαιρία της πρώτης καταστροφής που υπέστη ο πλανήτης Γη. Μετά, κατά το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα μου, αυτές οι πληροφορίες συμπληρώθηκαν από τον κυβερνήτη του υπερδιαστημικού σκάφους Πανταχουπαρόν, κατά τη διάρκεια μερικών φιλικών συζητήσεων που είχα μαζί του. |
16.115.Α |
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε το εξής: ως τρίμυαλο ον του πλανήτη Καρατάς, εσύ δεν είσαι σήμερα παρά ένα αγόρι μόλις δώδεκα χρόνων, ίδιο ακριβώς, σε ότι αφορά το Είναι και το Νου, με ένα δωδεκάχρονο αγόρι του πλανήτη Γη που δεν σχηματίστηκε ολοκληρωτικά και που δεν έχει ακόμη συνείδηση του εαυτού του, όπως είναι όλα τα τρίμυαλα όντα της Γης κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, πριν γίνουν υπεύθυνοι άνθρωποι. |
16.115.Α |
Όλα τα χαρακτηριστικά του συνολικού σου ψυχισμού που λέγονται «χαρακτήρας», «ιδιοσυγκρασία», «τάσεις», με λίγα λόγια όλες οι ιδιαιτερότητες του ψυχισμού σου οι οποίες εκδηλώνονται εξωτερικά, είναι ίδιες με εκείνες όλων των τρίμυαλων όντων που δεν έχουν ακόμα ωριμάσει, φτάνοντας στην ηλικία των δώδεκα ετών. |
16.115.Α |
Λοιπόν, σύμφωνα με όσα σου είπα, αν και δεν είσαι ακόμη, όπως υπολογίζουμε εμείς το Χρόνο, παρά ένα δωδεκάχρονο αγόρι ασχημάτιστο και χωρίς συνείδηση του εαυτού του, ίδιο μ’ εκείνα που συναντάμε στον πλανήτη Γη, παρόλα αυτά υπολογίζοντας τα χρόνια σου, βασιζόμενοι στις υποκειμενικές τους αντιλήψεις και στις οντικές τους αισθήσεις περί ροής του Χρόνου, υπάρχεις, όχι για δώδεκα, αλλά για 4.668 ολόκληρα χρόνια… |
16.115.Α |
Όλα αυτά που σου είπα θα σου δώσουν τη δυνατότητα να διακρίνεις ορισμένους παράγοντες οι οποίοι προκάλεσαν τη βαθμιαία μείωση της μέσης διάρκειας ύπαρξής τους — που σήμερα κατάντησε «σχεδόν μηδενική», με την αντικειμενική σημασία της λέξης. |
16.115-6.Α |
Για να πούμε την αλήθεια, η βαθμιαία μείωση της μέσης διάρκειας ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του κακόμοιρου πλανήτη, διάρκεια που αγγίζει τελικά το «μηδέν», δεν προέρχεται από μία μόνο αιτία, αλλά από πολλές. |
16.116.Α |
Κι ανάμεσα σε όλες αυτές τις αιτίες, η κυριότερη, εξυπακούεται, είναι ότι η Φύση όφειλε οπωσδήποτε να προσαρμοστεί κατάλληλα για να τροποποιήσει λίγο-λίγο την παρουσία τους και να την κάνει τέτοια που είναι σήμερα. Όσο για τις άλλες αιτίες, αξίζει να πούμε ότι κι αυτές θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είχαν εμφανιστεί ποτέ σ’ εκείνο τον κακόμοιρο πλανήτη, αν δεν είχε εκδηλωθεί η πρώτη· πράγματι, όλες λίγο-πολύ προέκυψαν από αυτήν — βαθμιαία εννοείται. |
16.116.Α |
Όλα αυτά θα τα καταλάβεις, παιδί μου, με τις ιστορίες που θα σου διηγηθώ αργότερα για κείνα τα τρίμυαλα όντα· προς το παρόν θα σου μιλήσω μόνο για την πρώτη και κυριότερη αιτία, δηλαδή γιατί και πώς η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε να εξετάσει προσεκτικά την παρουσία τους και να της δώσει νέα μορφή. |
16.116.Α |
Πρέπει καταρχήν να σου πω, ότι μέσα στο Σύμπαν υπάρχουν δύο «είδη» ή δύο «αρχές» οντικής ύπαρξης. |
16.116.Α |
Η πρώτη «αρχή» οντικής ύπαρξης, αυτή που λέγεται «Φουλασνιταμνιανή», προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν σε κάθε πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος. Ο κυριότερος σκοπός και ο λόγος που υπάρχουν αυτά τα όντα είναι να χρησιμεύουν στο μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών, οι οποίες απαιτούνται για τη «συνολική κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία». |
16.116.Α |
Η δεύτερη αρχή οντικής ύπαρξης είναι αυτή στην οποία υπόκεινται όλα τα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα, οπουδήποτε κι αν εμφανίζονται. Ο λόγος και ο σκοπός που υπάρχουν αυτά τα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα είναι να χρησιμεύσουν σαν όχημα για το μετασχηματισμό των απαιτούμενων κοσμικών ουσιών, όχι πια για σκοπούς συνολικού κοσμικού χαρακτήρα, αλλά για τις απαιτήσεις μόνο του ηλιακού τους συστήματος, ή και μόνο, του πλανήτη στον οποίο εμφανίζονται. |
16.116-7.Α |
Για να ξεδιαλύνεις καλύτερα την παραξενιά του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που τόσο σου αρέσουν, πρέπει να ξέρεις ότι, αρχικά, από τότε που το όργανο Κουνταμπάφερ, μαζί με όλες τις ιδιότητες του, ξεριζώθηκε από την παρουσία τους, η διάρκεια της ύπαρξής τους συμμορφωνόταν με την «Φουλασνιταμνιανή» αρχή· έπρεπε δηλαδή ακόμη κι αυτά να υπάρχουν μέχρι να αναπτυχθεί μέσα τους και να τελειοποιηθεί οριστικά σε Νου, αυτό που ονομάζεται «σώμα Κεστζάν» — ή «αστρικό σώμα» όπως το ονομάσανε αργότερα τα ίδια — και το οποίο, άλλωστε, τα σημερινά όντα το γνωρίζουν μόνο εξ ακοής. |
16.117.Α |
Αργότερα όμως, παιδί μου, για λόγους που θα μάθεις στην πορεία των διηγήσεών μου, κατέληξαν να ζουν πολύ ανώμαλα, να ζουν δηλαδή κατά τρόπο εντελώς ανάξιο για τρίμυαλα όντα· με άλλα λόγια, αφενός έπαψαν να εκπέμπουν τις δονήσεις που απαιτεί η Φύση για τη συντήρηση των κομματιών τα οποία αποσπάστηκαν από τον πλανήτη τους, και αφετέρου, σπρωγμένα από την κυριότερη ιδιαιτερότητα του παράξενου ψυχισμού τους άρχισαν να καταστρέφουν τα όντα του πλανήτη τους που είχαν διαφορετικές μορφές, ελαττώνοντας έτσι λίγο-λίγο τον αριθμό των πηγών που εξυπηρετούσαν εκείνο το σκοπό. Κι έτσι η Φύση, για να προσλαμβάνει ισορροπημένα τις δονήσεις που της χρειάζονταν, σε ανάλογη ποιότητα και ποσότητα, αναγκάστηκε να συμμορφώσει βαθμιαία την παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων σύμφωνα με τη δεύτερη αρχή την αρχή του «Ιτοκλανότζ», όπως ακριβώς κάνει με την παρουσία των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων. |
16.117.Α |
Κάποτε θα σου εξηγήσω ειδικότερα τη σημασία της αρχής Ιτοκλανότζ. |
16.117.Α |
Στο μεταξύ να θυμάσαι τούτο: αν και είναι αλήθεια ότι αρχικά η κυριότερη αιτία της μείωσης της διάρκειας ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του πλανήτη δεν εξαρτιόταν από τα ίδια, ωστόσο αργότερα, η κυριότερη αιτία αυτού του θλιβερού αποτελέσματος προήλθε — και προέρχεται σήμερα περισσότερο παρά ποτέ — από τις ανώμαλες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που δημιούργησαν από μόνα τους. Σήμερα πια, οι συνθήκες αυτές έχουν ευνοήσει τόσο πολύ αυτή τη μείωση, που αν συγκρίνουμε τη διάρκεια ύπαρξης των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη με αυτή των τρίμυαλων όντων όλων των άλλων πλανητών του Σύμπαντος, θα διαπιστώσουμε την ίδια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στη διάρκεια ύπαρξης των απειροελάχιστων όντων που περιέχονται μέσα στη σταγόνα νερού που πήραμε σαν παράδειγμα, και στη δική τους. |
16.118.Α |
Καταλαβαίνεις τώρα, παιδί μου, γιατί ο ίδιος ο Μέγας Ηρωπάς δηλαδή ο Χρόνος, αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει τέτοιους ολοφάνερους παραλογισμούς μέσα στην παρουσία εκείνων των δυστυχισμένων τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη. |
16.118.Α |
Μετά από όλες τις εξηγήσεις μου, μπορείς να έρθεις στη θέση του Ηρωπάς και να τον καταλάβεις, αυτόν που, αν και αμείλικτος, είναι δίκαιος, πάντοτε και σε όλα. |
16.118.Α |
Με αυτά τα λόγια ο Βεελζεβούλ σώπασε, κι όταν απευθύνθηκε πάλι στον εγγονό του, είπε μ’ ένα βαθύ αναστεναγμό: |
16.118.Α |
— Αχ! Αχ!… καλό μου παιδί… Όταν θα μάθεις περισσότερα για τα τρίκεντρα όντα εκείνου του άτυχου πλανήτη Γη, θα τα καταλάβεις όλα μόνος σου, και θα σχηματίσεις τη δική σου γνώμη για το κάθε πράγμα. |
16.118.Α |
Από μόνος σου θα κατανοήσεις τέλεια ότι, παρόλο που τα πρωταρχικά αίτια των γήινων συμφορών ήταν μια κάποια Άνωθεν «απρονοησία» από τη μεριά μερικών Ιερών Ατόμων, εντούτοις η αιτία του χάους που βασιλεύει σήμερα σ’ εκείνο τον πλανήτη, πρέπει να αναζητηθεί στις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που λίγο-λίγο αυτά τα ίδια δημιούργησαν και συνεχίζουν να διατηρούν μέχρι τις μέρες μας. |
16.118.Α |
Όπως και να ’ναι, αγαπημένο μου παιδί, όταν θα γνωρίσεις καλύτερα τους ευνοουμένους σου, σου επαναλαμβάνω ότι όχι μόνο θα δεις πόσο αξιοθρήνητα σύντομη κατάντησε τελικά η ύπαρξή τους, αν τη συγκρίνουμε με τη φυσιολογική διάρκεια ύπαρξης που σαν νόμος θεσπίστηκε εδώ και πολύν καιρό για τα κάθε είδους τρίκεντρα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, αλλά θα καταλάβεις επίσης ότι, για τους ίδιους λόγους, άρχισαν σταδιακά να εξαφανίζονται, και σήμερα τους λείπουν τελείως, όλες ανεξαιρέτως οι φυσιολογικές οντικές αισθήσεις που αφορούν οποιοδήποτε κοσμικό φαινόμενο. |
16.118-9.Α |
Παρόλο που πέρασαν μετά την εμφάνιση των όντων εκείνου του κακόμοιρου πλανήτη πολλές δεκάδες χρόνια, σύμφωνα με τον καθιερωμένο αντικειμενικό υπολογισμό του Χρόνου, δεν έχουν ακόμα καμιά απολύτως οντική αίσθηση των κοσμικών φαινομένων — αίσθηση, εντούτοις, που είναι φυσική για όλα τα τρίκεντρα όντα ολόκληρου του Σύμπαντος· και σαν να μην έφτανε αυτό, στο νου εκείνων των δυστυχισμένων δεν σχηματίζεται ούτε η παραμικρότερη εικόνα, ούτε κατά προσέγγιση, για τα πραγματικά αίτια τούτων των φαινομένων. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τα κοσμικά φαινόμενα τα οποία εκτυλίσσονται στον ίδιο τους τον πλανήτη, ολόγυρά τους. |