| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Τσιλτουνάχ |
|---|---|
40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ |
|
40.22-3.Γ |
Πολύ πριν αρχίσει το πείραμα, έπαιρναν μερικά από αυτά τα μπαμπού και τα άφηναν σε απόλυτο σκοτάδι ή σ’ ένα «φως χρώματος πορτοκαλί», όπως λένε στη Γη, που το παίρνουν καίγοντας το «Σιμκαλάς» που εξάγεται από ένα είδος «αργίλου», τα στρώματα του οποίου συνήθως βρίσκονται στον πλανήτη σου σε εδάφη κορεσμένα από «Σαλουνιλοβιανά» οξέα, που με τη σειρά τους τα δημιουργεί η «Μασμολίνη», ή, σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούν οι ευνοούμενοί σου, η «νάφθα». |
40.23.Γ |
Έπειτα τα μπαμπού τα μούσκευαν σ’ ένα υγρό που περιείχε: 1. Ασπράδι από αυγό πουλιού που το λένε «Αμερσαμαρσκανάρα». |
40.23.Γ |
Αφού εμποτίζονταν καλά-καλά, τα μπαμπού έμπαιναν ένα-ένα μέσα σε άλλα πιο παχιά μπαμπού, μη επεξεργασμένα, των οποίων τα άκρα σφραγίζονταν ερμητικά. |
40.23.Γ |
Όλη αυτή η διαδικασία, φυσικά, γινόταν πάντα μέσα σε απόλυτο σκοτάδι, ή με το πορτοκαλί φως του «Σιμκαλάς». |
40.23.Γ |
Στη συνέχεια, όποτε τους χρειαζόταν για κάποιο πείραμα ένα από τα εμποτισμένα μπαμπού, έβαζαν τη μία άκρη του μη εμποτισμένου παχύτερου μπαμπού, με ορισμένο τρόπο, στην κυλινδρική οπή που διαπερνούσε τη μεγαλύτερη σφαίρα του «Ριάνκ-Ποχορτάρτζ», το άνοιγαν με τη βοήθεια ενός άγκιστρου στερεωμένου σε ένα ραβδάκι, και με αυτό μπορούσαν να χειριστούν το εμποτισμένο μπαμπού με την επιθυμητή ταχύτητα. |