Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Μαραλπλεϊσίς

 

19 Ο Βεελζεβούλ μιλάει για τη δεύτερη κάθοδό του στον πλανήτη Γη

19.160.Α

Η Συγκαταβατικότητά Του μου εξήγησε τότε λεπτομερώς, πώς, μετά τη δεύτερη καταστροφή που υπέστη ο πλανήτης Γη, τα δίποδα τρίμυαλα όντα τα οποία κατά τύχη έμειναν σώα και αβλαβή, πολλαπλασιάστηκαν πάλι. Η διαδικασία της ύπαρξής τους συγκεντρωνόταν τώρα σε μια μεγάλη ήπειρο που είχε σχηματιστεί πρόσφατα και ονομαζόταν «Ασχάρκ», όπου είχαν συγκροτηθεί τρεις μεγάλες ανεξάρτητες ομάδες, η πρώτη σε μια περιοχή που λεγόταν «Τικλιαμουίς», η δεύτερη σ’ ένα μέρος που λεγόταν «Μαραλπλεϊσίς» και η τρίτη στη περιοχή που μέχρι σήμερα υπάρχει με το όνομα «Περλανία».

«Όμως», συνέχισε η Συγκαταβατικότητά Του, «στον ψυχισμό των όντων που ανήκαν σ’ αυτές τις τρεις ανεξάρτητες ομάδες σχηματίστηκαν ορισμένες ιδιόρρυθμες “Χαβατβιερνονίες”, δηλαδή ένα σύνολο ψυχικών τάσεων, η ολοκληρωμένη διαδικασία των οποίων αποτελεί αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν “θρησκεία”.

19.160-1.Α

«Παρόλο που οι “Χαβατβιερνονίες” ή “θρησκείες” τους δεν έχουν τίποτε το κοινό, εντούτοις, ένα θρησκευτικό έθιμο, που αποκαλείται “προσφορά θυσιών”, έχει διαδοθεί παντού ανάμεσα στα όντα και των τριών ομάδων.

«Αυτό το έθιμο βασίστηκε σε μια ιδέα που μόνο ο ιδιότυπος νους τους θα μπορούσε να συλλάβει. Σύμφωνα μ’ αυτή την ιδέα η καταστροφή της ύπαρξης όντων με διαφορετική μορφή, στην οποία επιδίδονταν για να τιμήσουν τους Θεούς και τα είδωλά τους, ήταν υπερβολικά ευχάριστη σ’ εκείνους τους φανταστικούς Θεούς και στα είδωλα· που με τη σειρά τους τους το ανταπέδιδαν, μη παραλείποντας να τους βοηθούν παντού και πάντοτε, ευνοώντας την πραγματοποίηση όλων των παράλογων και αφύσικων δραστηριοτήτων τους.

19.163.Α

Τον καιρό της δεύτερης προσωπικής μου καθόδου, η χώρα της Τικλιαμουίς εθεωρείτο η πιο πλούσια και η πιο εύφορη απ’ όλες τις στεριές τις κατάλληλες για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη σ’ εκείνο τον πλανήτη — και ήταν πράγματι.

19.163.Α

Έπειτα όμως από μια τρίτη μεγάλη καταστροφή, της οποίας θύμα υπήρξε πάλι ο ίδιος κακότυχος πλανήτης, εκείνη η ανθίζουσα χώρα σκεπάστηκε, μαζί με άλλες λίγο-πολύ εύφορες στεριές, από «Κασμανουνόμ», ή, όπως λένε, από «άμμο».

Μετά από εκείνη την τρίτη ατυχία, η χώρα της Τικλιαμουίς ονομάστηκε για μεγάλες περιόδους «Έρημος της πείνας»· ακόμη και σήμερα, κάθε περιοχή αυτής της χώρας έχει κι ένα διαφορετικό όνομα και η περιοχή που κάποτε αποτελούσε το κέντρο της ονομάζεται «Καρακούμ», που θα πει «μαύρη άμμος».

19.163.Α

Εκείνα τα χρόνια, σ’ εκείνη την ήπειρο κατοικούσε και δεύτερη ομάδα τρίμυαλων όντων, τελείως ανεξάρτητη· και το τμήμα της ηπείρου Ασχάρκ όπου κατοικούσαν λεγόταν χώρα της «Μαραλπλεϊσίς».

Αργότερα, τούτη η δεύτερη ομάδα, αφού με τη σειρά της διάλεξε ένα κεντρικό τόπο ύπαρξης, τον ονόμασε πόλη «Γκομπ», κι ολόκληρη η χώρα ονομάστηκε «Γκομπλανία».

 

20 Η τρίτη πτήση του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

20.185.Α

Λίγο πριν τη δεύτερη καταστροφή, οι αληθινοί σοφοί της Ατλαντίδος, οι ιδρυτές εκείνης της πραγματικά μεγάλης Αχαλντανικής εταιρίας, υπολόγισαν ότι κάτι πολύ σοβαρό θα συνέβαινε σε λίγο πάνω στον πλανήτη τους· άρχισαν λοιπόν να παρατηρούν προσεκτικά όλα τα φυσικά φαινόμενα του περιβάλλοντος· αλλά παρόλες τις προσπάθειές τους, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι ακριβώς θα γινόταν.

Λίγο αργότερα, έστειλαν ορισμένα μέλη τους στις άλλες ηπείρους και στα άλλα νησιά, με την ελπίδα ότι, με το σύνολο των παρατηρήσεών τους, θα ξεκαθάριζαν ποιος ήταν ο επικείμενος κίνδυνος.

20.185-6.Α

Ήταν απαραίτητο να μελετήσουν όχι μόνο τις φυσικές διεργασίες του πλανήτη Γη, αλλά και όλα τα «ουράνια φαινόμενα», όπως τα έλεγαν.

Ένας από αυτούς, εκείνο το σημαντικό ον για το οποίο μίλησα, έχοντας διαλέξει την ήπειρο Ιρανάν για να κάνει τις παρατηρήσεις του, είχε μεταναστεύσει εκεί με τους υπηρέτες του και εγκαταστάθηκε στις ακτές της υδάτινης έκτασης που αργότερα ονομάστηκε Θάλασσα της Αφθονίας.

20.186.Α

Τούτο λοιπόν το σοφό μέλος της εταιρίας Αχαλντάν, όταν μια μέρα συνάντησε στις ακτές εκείνης της θάλασσας μερικούς από τους κυνηγούς μας, έμαθε ότι κι εκείνοι προέρχονταν από την ήπειρο της Ατλαντίδος. Και όπως ήταν φυσικό, χάρηκε πολύ, και σύντομα έγιναν φίλοι.

20.186.Α

Όταν λοιπόν η ήπειρος Ατλαντίδα καταποντίστηκε στα βάθη του πλανήτη, αυτός ο σοφός Αχαλντανός, μη ξέροντας πια πού να επιστρέψει, έμεινε μαζί με τους κυνηγούς σ’ εκείνη τη χώρα η οποία ονομάστηκε Μαραλπλεϊσίς.

20.186.Α

Εκείνη η ομάδα των κυνηγών εξέλεξε αυτόν το σοφό ως αρχηγό τους, γιατί ήταν ο πιο συνετός· κι ακόμη αργότερα, τούτο το μέλος της μεγάλης εταιρίας Αχαλντάν παντρεύτηκε τη Ριμάλα, την κόρη ενός κυνηγού, δημιουργώντας έτσι τις καταβολές της δυναστείας της δεύτερης ομάδας της ηπείρου Ασχάρκ, ή όπως λέγεται σήμερα, της Ασίας.

20.187.Α

Στην περίοδο κατά την οποία εκτυλίσσεται η αφήγησή μου, αυτοκράτορας των όντων εκείνης της ομάδας ήταν ο εγγονός του δισέγγονου αυτού του σοφού, που ονομαζόταν Κονιουτσιόν.

20.187.Α

Οι διεξοδικές αναζητήσεις και έρευνες μου μου αποκάλυψαν, αργότερα ότι ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, για να ξεριζώσει ένα «τρομαχτικό» κακό που εμφανίστηκε ανάμεσα στα όντα τα οποία έγιναν υπήκοοι του από θέλημα της μοίρας, έλαβε ένα σοφότατο και πολύ ευεργετικό μέτρο.

Ιδού ο λόγος που έλαβε το σοφό μέτρο.

20.187.Α

Κάποια μέρα ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν διαπίστωσε ότι τα όντα της κοινότητάς του γίνονταν όλο και λιγότερο ικανά για εργασία, ενώ αυξάνονταν οι κλοπές, τα σκάνδαλα, η βία και πολλές άλλες εκδηλώσεις που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ στο παρελθόν, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

20.187.Α

Αυτές οι διαπιστώσεις αιφνιδίασαν και λύπησαν τον αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, ο οποίος άρχισε να σκέφτεται πολύ και αποφάσισε να ανακαλύψει την αιτία αυτού του τόσο θλιβερού φαινομένου.

20.187.Α

Μετά από μακρόχρονες παρατηρήσεις κατάλαβε τελικά ότι αιτία όλων αυτών ήταν η νέα συνήθεια που είχαν αποκτήσει τα όντα της κοινότητάς του να μασουλάνε τα σπόρια ενός φυτού που τότε ονομαζόταν «Γκουλγκουλιάν». Αυτός ο επιπλανητικός σχηματισμός ανθίζει ακόμη και σήμερα εκεί κάτω, και όσοι από τους ευνοουμένους σου θεωρούνται «καλά πληροφορημένοι» τον ονομάζουν «Παπαβερούν»· ενώ οι άλλοι απλούστατα τον λένε «άνθος της παπαρούνας».

Τα όντα της Μαραλπλεϊσίς είχαν λοιπόν ένα πάθος για τα σπόρια αυτού του επιπλανητικού σχηματισμού — και κυρίως για όσα εμάζευαν την περίοδο της «ωρίμανσης», όπως έλεγαν.

20.187-8.Α

Κατά τη διάρκεια των προσεκτικών παρατηρήσεων και ερευνών του, ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αντιλήφθηκε ξεκάθαρα ότι εκείνοι οι σπόροι περιείχαν «κάτι» το οποίο είχε τη δύναμη να τροποποιεί ριζικά, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, όλες τις συνήθειες που είχε αποκτήσει ο ψυχισμός τους. Άρχιζαν λοιπόν να βλέπουν, να καταλαβαίνουν, να αισθάνονται, να νιώθουν και να ενεργούν τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως.

Έτσι, ένας κόρακας τους φαινόταν ότι είναι παγώνι· ένας κουβάς νερό, θάλασσα· μια κακοφωνία, μουσική· έπαιρναν την καλοσύνη για εχθρότητα, μια προσβολή για αγάπη, και πάει λέγοντας…

20.188.Α

Αφού επείσθηκε τελείως γι’ αυτά, ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αμέσως έστειλε παντού μερικούς πιστούς υπηκόους του, διαλεγμένους από το στενό του περιβάλλον, για να απαγορεύσουν αυστηρά εν ονόματί του, στα όντα της κοινότητάς του να μασούν τα σπόρια εκείνου του φυτού· είχε ακόμα προβλέψει ποινές και κυρώσεις για όσους θα παρέβαιναν τις διαταγές του.

20.188.Α

Χάρη σ’ αυτά τα μέτρα, το μάσημα των σπόρων φάνηκε να ελαττώνεται στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς.

Αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν ελαττωνόταν παρά μόνο επιφανειακά· στην πραγματικότητα ο αριθμός αυτών που μασούσαν αυξανόταν ασταμάτητα.

Βλέποντάς το αυτό ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αποφάσισε να τιμωρήσει ακόμη αυστηρότερα τους απείθαρχους· ενίσχυσε την επιτήρηση των υπηκόων του και έγινε δυο φορές πιο αυστηρός στην εκτέλεση των ποινών.

Άρχισε να γυρίζει μέσα στη Γκομπ, ανακρίνοντας ο ίδιος τους ενόχους και επιβάλλοντάς τους διάφορες ποινές, ηθικές και σωματικές.

20.189.Α

Τελικά, ο σοφός αυτοκράτορας αποφάσισε να παλέψει ενάντια στη συμφορά με πλάγιο τρόπο, παίζοντας με τις αδύναμες χορδές του ψυχισμού των όντων της κοινότητάς του. Έτσι επινόησε ένα «θρησκευτικό δόγμα», από τα πιο πρωτότυπα, τέλεια προσαρμοσμένο στην ψυχή των όντων εκείνης της εποχής· κι έπειτα μεταχειρίστηκε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του για να διαδώσει αυτή την επινόηση στους υπηκόους του.

20.189.Α

Το θρησκευτικό του δόγμα έλεγε, ότι μακριά από την ήπειρο Ασχάρκ βρισκόταν ένα μεγάλο νησί πάνω στο οποίο υπήρχε ο «Κύριος Θεός» μας.

20.190.Α

«Στην πραγματικότητα», έλεγε αυτό το Δόγμα, «όταν πεθάνουμε και η ψυχή μας απελευθερωθεί απ’ όλα τα πρόσθετα μέρη με τα οποία είναι συνδεδεμένη, γίνεται τέτοια που θα έπρεπε να είναι· τότε παραλαμβάνεται αιχμάλωτη αμέσως σ’ εκείνο το νησί, και ανάλογα με τον τρόπο που έζησε όσον καιρό είχε τα όργανα και τα μέλη της στην ήπειρό μας την Ασχάρκ, ο Κύριος Θεός μας της καθορίζει τη θέση που της ταιριάζει για τη μετέπειτα ύπαρξή της.

20.190.Α

«Αν η ψυχή εκπλήρωσε έντιμα και ευσυνείδητα τις υποχρεώσεις της, ο Κύριος Θεός τη δέχεται πάνω στο νησί Του, για να εξακολουθήσει εκεί την ύπαρξή της· αλλά η ψυχή που έχασε το χρόνο της εδωπέρα στην ήπειρο Ασχάρκ, αυτή που έδωσε δείγματα τεμπελιάς και αμέλειας απέναντι στις υποχρεώσεις της, αυτή με λίγα λόγια που δεν έζησε παρά μόνο για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες των επιπρόσθετων μερών της, ή, απλούστερα, που δεν ακολούθησε τις εντολές Του — αυτή την ψυχή, ο Κύριος Θεός μας τη στέλνει για το υπόλοιπο της ύπαρξής της επάνω σε ένα γειτονικό νησάκι.

20.192.Α

Λοιπόν, παιδί μου, όταν έφτασα για πρώτη φορά στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, όλα τα τρίμυαλα όντα ακολουθούσαν τη «Θρησκεία» που είχε οικοδομηθεί πάνω στο πρωτότυπο δόγμα για το οποίο σου μίλησα, κι αυτή η «θρησκεία» ανθούσε τότε σε όλο της το μεγαλείο.

20.192.Α

Ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, που συνέλαβε τούτο το ευφυές δόγμα, είχε πια υποστεί το «ιερό Ρασκουάρνο»· μ’ άλλα λόγια, ήταν «νεκρός από πολύ καιρό».

Αλλά η επινόηση του είχε τόσο καλά ριζώσει εκεί πέρα, εξαιτίας του αλλόκοτου ψυχισμού των ευνοουμένων σου, ώστε ούτε ένα ον σ’ ολόκληρη τη χώρα Μαραλπλεϊσίς δεν αμφέβαλλε για την ορθότητα της πρωτότυπης αλήθειας της.

20.192.Α

Από την πρώτη μέρα που έφτασα στην πόλη Γκομπ άρχισα κι εκεί να επισκέπτομαι τα ντόπια «Κααλτανέ», που τα ’λεγαν αυτή τη φορά «Τσαϊχανέ».

20.192.Α

Πρέπει να σου πω ότι το έθιμο των θυσιών, όπως το ασκούσαν εκείνο τον καιρό στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, δεν ανθούσε τόσο πλατιά όσο στη χώρα της Τικλιαμουίς.

20.192-3.Α

Άρχισα λοιπόν ν’ αναζητώ στην πόλη Γκομπ ένα ον με το οποίο θα μπορούσα να συνδεθώ φιλικά, όπως είχα κάνει στην πόλη Κουρκαλάι.

Και δεν άργησα να βρω το φίλο που ζητούσα — αλλά, αυτή τη φορά, δεν επρόκειτο βέβαια για κάποιον αρχιερέα.

20.193.Α

Ο καινούργιος μου φίλος ήταν ιδιοκτήτης ενός μεγάλου «Τσαϊχανέ». Αν και συνδεθήκαμε, όπως λένε εκεί κάτω, με στενούς δεσμούς φιλίας, δεν αισθανόμουν γι’ αυτόν εκείνη την παράξενη «έλξη» που είχα νιώσει στην ουσία μου για τον αρχιερέα Αμπντίλ.

20.193.Α

Μετά από ώριμους συλλογισμούς, θεώρησα απαραίτητο να προσθέσω κάτι στο «θρησκευτικό δόγμα» που υπήρχε εκεί κάτω, σκοπεύοντας να διαδώσω για τα καλά ανάμεσά τους τις νέες ιδέες μου, όπως ακριβώς είχε κάνει κι ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα πνεύματα που ήτανε καλυμμένα με το «σκουφί-που-τα-κάνει-αόρατα», αυτά που επιβλέπουν τις ενέργειες και τις σκέψεις μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία εκείνης της μεγάλης θρησκείας, είναι απλούστατα τα όντα με διαφορετικές μορφές που ζουν ανάμεσά μας.

Αυτά είναι που μας κατασκοπεύουν και αναφέρουν τα πάντα στον Κύριο Θεό μας.

20.193.Α

Κι εμείς οι άνθρωποι, όχι μόνο δεν τους δείχνουμε καθόλου το σεβασμό και τη λατρεία που τους πρέπει, αλλά φτάνουμε μέχρι το σημείο να καταστρέφουμε την ύπαρξή τους, τόσο για την τροφή όσο και για τις θυσίες μας.

20.193-4.Α

Με ιδιαίτερη έμφαση τόνιζα στα κηρύγματα μου ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφουμε την ύπαρξη όντων με διαφορετική μορφή προς δόξαν του Κυρίου Θεού, αλλά, αντίθετα, να προσπαθούμε ν’ αποκτήσουμε κάποιες αρετές στα μάτια τους και να τους απευθύνουμε προσευχές, ώστε τουλάχιστον να μην αναφέρουν στον Κύριο Θεό τα μικρά παραπτώματα που κάνουμε χωρίς να το θέλουμε.

20.194.Α

Άρχισα να διαδίδω αυτή τη συμπληρωματική ιδέα με όλα τα δυνατά μέσα, αλλά, εννοείται, με μεγάλη σύνεση.

Αρχικά χρησιμοποίησα, γι’ αυτό το σκοπό, το νέο μου φίλο, τον ιδιοκτήτη του Τσαϊχανέ.

Πρέπει να πούμε ότι το Τσαϊχανέ του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της πόλης και χρωστούσε τη φήμη του σε κάποιο κοκκινωπό ποτό που εκτιμούσαν πολύ τα όντα της Γης.

Έτσι ήταν πάντοτε γεμάτο πελάτες και ανοιχτό μέρα-νύχτα.

Εκεί ήταν ο τόπος συνάντησης όχι μόνο των κατοίκων της πόλης, αλλά και των ξένων επισκεπτών απ’ όλη τη χώρα της Μαραλπλεϊσίς.

20.194.Α

Σε λίγο έγινα ειδικός στο να πείθω όλους τους πελάτες του Τσαϊχανέ· σε μερικούς μιλούσα ιδιαιτέρως, ενώ σε άλλους απευθυνόμουν ομαδικά.

20.195.Α

Ο ιδιοκτήτης του Τσαϊχανέ δεν ήταν ο μόνος που ασυνείδητα μου πρόσφερε βοήθεια. Πολλά άλλα όντα της πόλης Γκομπ, τα οποία είχαν γίνει εκείνο το διάστημα κι αυτά επίσης ένθερμοι οπαδοί της θεωρίας μου, ενώθηκαν μαζί του· και σύντομα όλα τα όντα της δεύτερης ασιατικής ομάδας άρχισαν να διαδίδουν με ζήλο την επινόησή μου και να την αποδεικνύουν οι μεν στους δε σαν μια αναμφισβήτητη «αλήθεια», η οποία τους είχε πια αποκαλυφθεί.

20.195.Α

Το αποτέλεσμα ήταν ότι όχι μόνον ελαττώθηκαν οι θυσίες στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, αλλά ότι όλοι συμπεριφέρονταν απέναντι στα όντα που είχαν διαφορετική μορφή με μία άνευ προηγουμένου καλοσύνη.

20.198.Α

Με την πεποίθηση ότι είχα κατορθώσει να ξεριζώσω για πολύ καιρό, από τα όντα της δεύτερης ομάδας της ηπείρου Ασχάρκ, τη συνήθεια να προσφέρουν θυσίες, αποφάσισα να φύγω. Σκεφτόμουν όμως ότι έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφθώ κι άλλα μεγάλα κέντρα κατοικημένα από όντα της Μαραλπλεϊσίς, γι’ αυτό κι αποφάσισα να ανέβω την κοιλάδα του ποταμού «Νάρια-Τσι».

20.198-9.Α

Λίγο μετά από την απόφασή μου, πλεύσαμε, ο Αχούν κι εγώ, προς τις εκβολές αυτού του ποταμού. Σε κάθε στάση μας βεβαιωνόμασταν ότι τα όντα της πόλης Γκομπ είχανε κιόλας μεταδώσει όλες τις νέες συνήθειες και τις απόψεις τους σχετικά με την «προσφορά θυσιών», ότι αυτές καταστρέφουν την ύπαρξη όντων με διαφορετικές μορφές.

20.199.Α

Φτάσαμε τελικά σε μια μικρή πόλη που ονομαζόταν «Αργκουενία», την οποία εκείνο τον καιρό τη θεωρούσαν το πιο απομακρυσμένο μέρος της Μαραλπλεϊσίς.

Σ’ αυτή την πόλη κατοικούσαν πολλά όντα από τη δεύτερη ασιατική ομάδα, των οποίων η κύρια απασχόληση ήταν να παίρνουν από τη φύση την πέτρα που ονομάζεται «τυρκουάζ».

 

21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες

21.216-7.Α

Ακριβώς όπως στην πόλη Γκομπ, άρχισα και στην Περλανία συμπληρώνοντας το θρησκευτικό τους δόγμα και διαδίδοντας την επινόησή μου με κάθε τρόπο.

21.217.Α

Διέσπειρα την ιδέα ότι εκείνο το Αγιότατο Πράνα, για το οποίο είχε μιλήσει ο Θείος μας Διδάσκαλος ο Άγιος Βούδας, δεν βρίσκεται μόνο μέσα σε μας, στους ανθρώπους, αλλά βρίσκεται και σε όλα τα όντα που εμφανίζονται και υπάρχουν στον πλανήτη μας τη Γη.

Ένα μόριο του Ανώτατου Παν-Περιλαμβάνοντος Μεγαλείου, δηλαδή του Αγιότατου Πράνα, είναι τοποθετημένο, από τη στιγμή της εμφάνισής τους, σε καθεμία από τις μορφές των όντων όλων των διαστάσεων τα οποία ζουν από την επιφάνεια του πλανήτη ως τα βάθη του, τόσο στο νερό όσο και στην ατμόσφαιρα.

21.217.Α

Τα λίγα όντα της χώρας, με τα οποία διατηρούσα τότε «φιλικές» σχέσεις και τα οποία προσπάθησα πρώτα να προσηλυτίσω στην ιδέα μου, πίστεψαν αμέσως, χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, και με βοήθησαν κιόλας — εννοείται ασυνείδητα — να τη διαδώσω.

Και τούτη τη φορά, οι φίλοι μου αποδείκνυαν με ζήλο και πάθος στους ομοίους τους ότι έτσι ήταν και ότι δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.

Στην Περλανία, η δεύτερη επινόησή μου έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα με απίστευτη ταχύτητα.

21.217.Α

Χάρη σ’ αυτήν, οι ευνοούμενοί σου τροποποίησαν σε τέτοιο σημείο τις σχέσεις της ουσίας τους με τις άλλες μορφές των όντων, ώστε όχι μόνο έπαψαν να καταστρέφουν την ύπαρξή τους με τις περίφημες «θυσίες» τους, αλλά άρχισαν ειλικρινά να τα θεωρούν όντα παρόμοια με τον εαυτό τους.

21.217.Α

Αν είχαν συγκρατηθεί εδώ, όλα θα ήταν πολύ καλά· όμως, σύμφωνα με τη συνήθειά τους, άρχισαν τις σοφιστείες τους και εκδήλωναν, όπως και στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, διάφορες κωμικές όψεις της «Χαβατβιερνονίας» τους.

 

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

24.276.Α

Μεγάλες αλλαγές συντελέστηκαν τα χρόνια που κύλησαν ανάμεσα στην τέταρτη και στην πέμπτη μου επίσκεψη στην επιφάνεια του πλανήτη σου — ιδιαίτερα στις περιοχές όπου η ύπαρξη των ευνοουμένων σου ήταν πυκνότερη. Όλα τα «κέντρα πολιτισμού» τους στην ήπειρο Ασχάρκ, για παράδειγμα, όσα επισκέφθηκα εγώ ο ίδιος στις προηγούμενες καθόδους μου στη Γη, δηλαδή οι χώρες Τικλιαμουίς και Μαραλπλεϊσίς, κατά την πέμπτη μου επίσκεψη είχαν πια εξαφανιστεί.

24.276.Α

Η αιτία της καταστροφής των «κέντρων πολιτισμού» τους και των αλλαγών που γενικά συντελέστηκαν στην επιφάνεια εκείνου του άτυχου πλανήτη ήταν μια νέα συμφορά, η τρίτη που τους βρήκε.

24.276.Α

Η τρίτη συμφορά, που είχε αποκλειστικά τοπικό χαρακτήρα, προξενήθηκε σαν συνέπεια ιδιαίτερα «γρήγορων μετατοπίσεων ατμοσφαιρικών μερών», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, «ισχυρών ανέμων», που κράτησαν πολλά χρόνια.

24.277.Α

Η αιτία αυτών των «αφύσικων μετατοπίσεων», ή «ισχυρών ανέμων», ήταν, κι αυτή τη φορά, τα δύο κομμάτια που αποσπάστηκαν από τον πλανήτη σου, κατά την πρώτη μεγάλη καταστροφή, για να γίνουν αργότερα μικροί ανεξάρτητοι πλανήτες εκείνου του ηλιακού συστήματος, και που σήμερα ονομάζονται Σελήνη και Ανούλιος.

24.277.Α

Κι αυτοί οι ασυνήθιστα ισχυροί άνεμοι άρχισαν, όπως λένε, να «κονιορτοποιούν» με τη σφοδρότητα των ρευμάτων τους τις υπερυψωμένες περιοχές της «στεριάς» και να γεμίζουν έτσι τα «βαθουλώματα» της.

24.277.Α

Σ’ αυτά τα βαθουλώματα βρίσκονταν μεταξύ άλλων και οι δύο περιοχές της ηπείρου Ασχάρκ, πάνω στις οποίες είχε κυρίως συγκεντρωθεί η διαδικασία ύπαρξης της πρώτης και της δεύτερης ομάδας των όντων της σημερινής Ασίας, δηλαδή τα κυριότερα τμήματα των χωρών Τικλιαμουίς και Μαραλπλεϊσίς.

24.278.Α

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι οι σημερινοί ευνοούμενοί σου έμαθαν, άγνωστο πώς, ότι τα τρίμυαλα όντα αυτής της περιόδου είχαν αλλάξει τόπο μόνιμης ύπαρξης· κόλλησαν έτσι σε τούτες τις αλλαγές μια «ετικέτα» — αυτή των «Μεγάλων μεταναστεύσεων των λαών» — και τις ταξινόμησαν στις υποτιθέμενες «επιστήμες» τους.

24.278.Α

Υπάρχουν έτσι πολλές θεωρίες πάνω σ’ αυτό το θέμα, οι οποίες, χωρίς να έχουν κανένα κοινό σημείο μεταξύ τους, και παρόλο που — μιλώντας αντικειμενικά — αποδεικνύονται η μία πιο απίθανη από την άλλη, όλες τους αναγνωρίζονται από την «επίσημη επιστήμη» που επικρατεί εκεί κάτω.

24.278.Α

Στην πραγματικότητα, η αληθινή αιτία των μεταναστεύσεων εκείνων των τρίμυαλων όντων ήταν ότι μόλις ξεκίνησαν οι σφοδροί άνεμοι, τα όντα που κατοικούσαν στην ήπειρο Ασχάρκ, επειδή φοβήθηκαν μήπως τους θάψει η άμμος, μετακινήθηκαν προς άλλους τόπους σχετικά ασφαλέστερους.

Αυτές οι μετακινήσεις των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, ακολούθησαν την εξής σειρά:

24.278.Α

Ένα μεγάλο μέλος των τρίμυαλων όντων που κατοικούσαν στην Τικλιαμουίς μετανάστευσε προς τα νότια της ηπείρου Ασχάρκ, σε μια χώρα που αργότερα ονομάστηκε «Περσία». Τα άλλα κατευθύνθηκαν προς το Βορρά και οι τόποι στους οποίους εγκαταστάθηκαν ονομάστηκαν αργότερα «Κιργκίζτσερι».

24.278.Α

Όσο για τα όντα που κατοικούσαν στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, ορισμένα μετακινήθηκαν προς την κατεύθυνση της Άπω Ανατολής, ενώ τα περισσότερα κατευθύνθηκαν προς τη Δύση.

24.278-9.Α

Όσα προχώρησαν προς την Ανατολή, αφού διάβηκαν ψηλά βουνά, εγκαταστάθηκαν στις ακτές μιας μεγάλης «Σαλιακουριαπινής έκτασης», σ’ έναν τόπο που αργότερα ονομάστηκε «Κίνα».

24.279.Α

Τα άλλα όντα της Μαραλπλεϊσίς που αναζήτησαν τη σωτηρία τους πηγαίνοντας προς τη Δύση, αφού περιπλανήθηκαν από τόπο σε τόπο, πέρασαν τελικά σε μια γειτονική ήπειρο, που αργότερα ονομάστηκε «Ευρώπη».

Όσο για τα τρίμυαλα όντα που υπήρχαν ακόμα, εκείνα τα χρόνια, στο κέντρο της ηπείρου Γκραμποντζέ, διασκορπίστηκαν σε όλη της την επιφάνεια.

24.279.Α

Λοιπόν, παιδί μου, η πέμπτη προσωπική μου κάθοδος στον πλανήτη σου έγινε ακριβώς την περίοδο μετά την νέα κατανομή των ευνοουμένων σου στις διάφορες αυτές ομάδες.

 

29 Οι καρποί των αρχαίων πολιτισμών και τα άνθη των συγχρόνων

29.4-5.Β

Και καθώς είχα διαπιστώσει αρκετές φορές, στη διάρκεια των ερευνών μου, ότι η κύρια αιτία των διαφόρων ανωμαλιών του συνολικού ψυχισμού των σημερινών όντων ήταν κάποιος «πολιτισμός» που εισήγαγαν οι δύο ομάδες όντων που ονομάζονται «Έλληνες» και «Ρωμαίοι», μου ήταν απαραίτητο να μάθω ορισμένες λεπτομέρειες γύρω απ’ αυτές.

29.5.Β

Ήμουν πολύ απασχολημένος, εκείνη την εποχή, με τις έρευνες μου σχετικά με τη δραστηριότητα του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς όμως επιθυμούσα να ανασυγκροτήσω το ιστορικό της έλευσης αυτών των δύο ανεξάρτητων ομάδων των ευνοουμένων σου — από την άποψη του λεγόμενου «υποκειμενικού τους Είναι» — ανάθεσα αυτό το καθήκον σ’ ένα μέλος της φυλής μας που, όπως σου είπα, είναι σήμερα ιδιοκτήτης, σε μια μεγάλη πόλη της ηπείρου της Ευρώπης, ενός «γραφείου κηδειών».

29.5.Β

Οι έρευνες του συμπατριώτη μας αποκάλυψαν ότι, πολύ παλιά, πριν ακόμα κι από την περίοδο που περιέγραψα όταν σου μίλησα για τη μεγαλόπρεπη πόλη της Βαβυλώνας, τον καιρό που η διαδικασία ύπαρξης των παράξενων εκείνων όντων συνέβαινε κυρίως πάνω στην ήπειρο της Ασίας, και το μεγαλύτερο πολιτιστικό τους κέντρο βρισκόταν στη χώρα Τικλιαμουίς, δεν υπήρχαν ακόμα οριστικά οργανωμένες κοινότητες στην ήπειρο της Ευρώπης, η οποία είναι σήμερα ο κύριος τόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

29.5.Β

Σ’ αυτή την ήπειρο υπήρχαν τότε κυρίως τα δίμυαλα και μονόμυαλα όντα που εκεί κάτω τα λένε «άγρια θηρία» και «ερπετά»· όσο για τα δίποδα όντα, τους ευνοουμένους σου, που υπήρχαν σε μικρές ομάδες σ’ εκείνη την ήπειρο, ήταν κι αυτά σχεδόν τόσο άγρια όσο και εκείνα τα «τετράποδα».

29.5.Β

Η μοναδική απασχόληση των μικρών ομάδων των δίποδων όντων ήταν η καταστροφή των «ερπετών» και των «τετραπόδων όντων»· μερικές φορές έφταναν μάλιστα και ως την αλληλοκαταστροφή.

Ο αριθμός τους αυξήθηκε μόνο όταν μετανάστες από τη Μαραλπλεϊσίς, που περιπλανιόνταν από τόπο σε τόπο, εγκαταστάθηκαν τελικά σ’ εκείνη την ήπειρο, την Ευρώπη.

 

31 Η έκτη και τελευταία παραμονή του Βεελζεβούλ στην επιφάνεια της Γης

31.123.Β

Όπως και να ’χει το πράγμα, να θυμάσαι ότι ανάμεσα στις χιλιάδες γνωστές συνταγές των σημερινών γιατρών εκεί κάτω, μόνο τρεις φέρνουν — και μάλιστα όχι πάντα — κάποια πραγματικά αποτελέσματα στο πλανητικό σώμα εκείνων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων, των συγχρόνων σου.

31.124.Β

Το ένα από τα τρία φάρμακα που έχουν κάποια αποτελεσματικότητα είναι η ουσία — για την ακρίβεια το σύνολο των ενεργών στοιχείων που περιέχει — την οποία τα όντα της Μαραλπλεϊσίς έμαθαν να τη βγάζουν από το σπόρο της παπαρούνας, και την οποία ήταν και τα πρώτα που την ονόμασαν όπιο.

 

32 Ο υπνωτισμός

32.129-30.Β

Και να ξέρεις ότι, παλιότερα, οι ευνοούμενοί σου, όπως όλα τα τρίμυαλα όντα ολόκληρου του Σύμπαντος, δεν είχαν εκείνη την ιδιαίτερη ψυχική ιδιότητα που τους επιτρέπει να πέφτουν σ’ αυτήν την «κατάσταση ύπνωσης», όπως την ονομάζουν. Αυτή η ιδιότητα τους έγινε έμφυτη λόγω ορισμένων συνδυασμών που πραγματώθηκαν στον ψυχισμό τους και οι οποίοι προέρχονταν από τη λειτουργική δυσαρμονία της συνολικής τους παρουσίας.

32.130.Β

Η παράδοξη ψυχική τους ιδιότητα εμφανίστηκε λίγο μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, και παγιώθηκε οριστικά στην παρουσία όλων τους από τη στιγμή που ο «Ζωοστάτης» τους, δηλαδή η λειτουργία της «οντικής συνειδητότητάς» τους, διαιρέθηκε, για να σχηματίσει προοδευτικά δύο εντελώς ξεχωριστές συνειδητότητες οι οποίες δεν έχουν μεταξύ τους κανένα κοινό σημείο, και τις οποίες μετά τις ονόμασαν: την πρώτη, απλώς «συνειδητότητα», και τη δεύτερη, όταν επιτέλους πρόσεξαν την ύπαρξη της, «υποσυνείδητο».

32.131.Β

Οι πρώτοι που διαπίστωσαν αυτή την ανώμαλη ιδιότητα του ψυχισμού τους ήταν τα σοφά όντα της πόλης Γκομπ, στη χώρα Μαραλπλεϊσίς· δημιούργησαν μάλιστα και έναν επιστημονικό κλάδο πολύ σημαντικό και ιδιαίτερα ακριβή, ο οποίος διαδόθηκε σε όλο τον πλανήτη τους με την ονομασία «επιστήμη των ανεύθυνων εκδηλώσεων της προσωπικότητας».

32.137-8.Β

Όσο για το σύνολο των πνευματοποιημένων δεδομένων που εντοπίζονται στην παρουσία τους για την πραγματική οντική συνειδητότητα — την οποία εκείνα ονομάζουν «υποσυνείδητο» — καθώς δεν έχουν και δεν αποκτούν καμία «Λογικνεστεριανή ενστάλαξη» που να τους δίνει τη δυνατότητα να αντιπαραθέτουν και να αξιολογούν, και καθώς από την αρχή τα δεδομένα τους έχουν απλώς τη δυνατότητα να γεννούν τις ιερές οντικές παρορμήσεις που λέγονται «Πίστη», «Αγάπη», «Ελπίδα», και «Αντικειμενική ηθική Συνείδηση» — συνεχίζουν πάντοτε να πιστεύουν, να αγαπούν και να ελπίζουν, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο των νέων τους προσλήψεων.

32.138.Β

Έτσι, παιδί μου, όταν ο υπνωτιστής καταφέρει, τροποποιώντας το ρυθμό της κυκλοφορίας του αίματός τους, να διακόψει προσωρινά τη δράση της εντοπισμένης ψεύτικης συνειδητότητάς τους που έγινε ο «απόλυτος άρχοντας» της συνολικής τους παρουσίας — πράγμα το οποίο επιτρέπει στα ιερά δεδομένα της αληθινής τους συνειδητότητάς να συγχωνευτούν ελεύθερα κατά τη διάρκεια της κατάστασης του ξύπνου τους με το σύνολο των λειτουργιών του πλανητικού τους σώματος — κι αν τότε αυτός διευκολύνει, με το σωστό τρόπο, την κρυστάλλωση δεδομένων που επιτρέπουν να εμφανιστεί στην εντόπισή τους μια ιδέα αντίθετη προς οτιδήποτε έχει παγιωθεί εκεί, κι αν κατευθύνει τη δράση που προκαλείται από αυτήν την ιδέα στο δυσαρμονισμένο μέρος του πλανητικού τους σώματος — τότε μπορεί να προκαλέσει στο μέρος εκείνο μια επιταχυνόμενη τροποποίηση της κυκλοφορίας του αίματος.

32.138.Β

Κατά την περίοδο του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, όταν τα σοφά όντα της Μαραλπλεϊσίς διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα τέτοιων «συνδυασμών» στο συνολικό τους ψυχισμό, και προσπάθησαν να επιβάλουν τα μεν στα δε, θεληματικά, αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση, σύντομα ανακάλυψαν και κατάλαβαν τον τρόπο να τα καταφέρουν με τη βοήθεια αυτού που ονομάζεται «οντικό Χανμπλεντζόιν», δηλαδή με την κοσμική ύλη της οποίας την ουσία τα τρίμυαλα όντα του σημερινού πολιτισμού κόντεψαν σχεδόν να καταλάβουν, και την ονόμασαν «ζωικό μαγνητισμό».

 

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

40.10.Γ

Έτσι εκύλησαν πολλοί αιώνες προτού ξαναγίνει γνωστή η επιστήμη του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, τώρα χάρη σε δύο γήινους σοφούς, τους αδελφούς Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, που στη συνέχεια έγιναν Άγιοι, και βρίσκονται πια στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου που μόλις επισκεφθήκαμε.

40.10.Γ

Θα θυμάσαι, στο έχω ξαναπεί, ότι στην ήπειρο Ασία υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν «Μαραλπλεϊσίς», στην οποία βασίλευε ένας αυτοκράτορας με τ’ όνομα «Κονιουτσιόν», απόγονος του σοφού μέλους της κοινότητας των Αχαλντανών που είχε έρθει από την Ατλαντίδα για να παρατηρήσει σ’ εκείνα τα μέρη τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα του πλανήτη τους, κι ότι αυτός ο αυτοκράτορας είχε πλάσει για τους υπηκόους του τον «πάνσοφο μύθο» που σου διηγήθηκα, για να τους σώσει από την ολέθρια συνήθεια να μασούν τους σπόρους του άνθους «Γκουλγκουλιάν».

40.10.Γ

Λοιπόν, ο εγγονός του αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, που στέφθηκε με τη σειρά του αυτοκράτορας των όντων της ίδιας ομάδας, απόκτησε δύο αποτελέσματα αρσενικού φύλου, δίδυμα, που το πρώτο ονομάστηκε Τσουν-Κιλ-Τες, και το δεύτερο Τσουν-Τρο-Πελ. Στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, η λέξη «Τσουν» σήμαινε «πρίγκιπας».

40.10-1.Γ

Τα δύο αδέλφια, άμεσοι απόγονοι ενός από τα επιφανέστερα μέλη εκείνης της επιστημονικής κοινότητας, επειδή βρέθηκαν σε ικανοποιητικές συνθήκες κατά την «προπαρασκευαστική τους ηλικία», προσπαθούσαν από μόνα τους να μην αφήσουν να ατροφήσει η κληρονομική ιδιότητα, που ήταν παρούσα σ’ αυτά όπως και σε κάθε νέο γήινο τρίμυαλο ον, της κρυστάλλωσης των δεδομένων που προξενούν την ικανότητα της εκπλήρωσης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Και καθώς άλλωστε η «καταφατική πηγή» της έλευσής τους, ή, όπως λένε, ο «πατέρας» τους, είχε αποφασίσει να κατευθύνει την υπεύθυνη ύπαρξή τους προς τη σταδιοδρομία του σοφού, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να τα προετοιμάσει, έγιναν από την αρχή της υπεύθυνης ηλικίας τους, όπως είναι σχεδόν όλα τα τρίμυαλα όντα σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, όσα προωθούν εννοείται τις επιστημονικές τους έρευνες όχι για να ικανοποιήσουν τις αδυναμίες που λέγονται «αλαζονεία», «κενοδοξία» και «φιλαυτία» — όπως κάνουν, κυρίως στις μέρες μας, εκείνα τα όντα όταν διαλέγουν αυτή τη σταδιοδρομία — αλλά για να φτάσουν σ’ ένα ανώτερο οντικό επίπεδο.

40.11.Γ

Στην αρχή έγιναν σοφοί-ειδικευμένοι-στην ιατρική, όπως λένε, και ύστερα απλώς σοφοί.

40.11.Γ

Το χρονικό διάστημα της προπαρασκευαστικής τους ηλικίας και τα πρώτα χρόνια της υπεύθυνης ύπαρξής τους τα πέρασαν στην πόλη Γκομπ, στη χώρα Μαραλπλεϊσίς· όταν όμως η χώρα τους άρχισε να σκεπάζεται από την άμμο, ακολούθησαν και οι δυο τους, τους μετανάστες που κατευθύνονταν προς την Ανατολή.

40.11.Γ

Η ομάδα των γήινων όντων, στις τάξεις της οποίας βρέθηκαν τα δίδυμα αδέλφια, οι μελλοντικοί εκείνοι μεγάλοι σοφοί, αφού έφυγε από τη Μαραλπλεϊσίς και διέσχισε τα υψίπεδα της Ανατολής, εγκαταστάθηκε τελικά στις ακτές μιας μεγάλης υδάτινης έκτασης.

40.11.Γ

Αυτά τα γήινα τρίμυαλα όντα σχημάτισαν αργότερα εκεί μια σημαντική κοινότητα, που τώρα ονομάζεται «Κίνα» και υπάρχει ακόμα και σήμερα.

40.48.Γ

Ο «παγκόσμιος Νιριουνοσιανός ήχος» είναι ο ήχος του οποίου οι δονήσεις χρησίμευαν κατά την αρχαιότητα ως «απόλυτες δονήσεις» της νότας «ντο» — όπως γίνεται και σήμερα από έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ευνοουμένων σου, κυρίως στην Κίνα — για το κούρδισμα των οργάνων παραγωγής ήχων.

40.48.Γ

Να πώς διαπιστώθηκε η ύπαρξη αυτού του ήχου στον πλανήτη σου:

40.48.Γ

Ο πρώτος που τον ανακάλυψε ήταν ένα σοφό μέλος της εταιρίας των Αχαλντανών που ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα, ο οποίος ήταν πρόγονος των δύο σοφών αδελφών, και αν θυμάσαι, συνάντησε κατά τύχη τους πρώτους κατοίκους της χώρας Μαραλπλεϊσίς, κι εκείνοι αμέσως τον έκαναν αρχηγό τους.

40.48.Γ

Εκείνα τα χρόνια, αυτό το σοφό ον της εταιρίας των Αχαλντανών εξακολουθούσε να παρατηρεί τα κάθε είδους κοσμικά φαινόμενα που προέκυπταν τόσο σ’ εκείνον τον πλανήτη όσο και αλλού, κι έτσι διαπίστωσε ότι, σε κάποια περιοχή αυτής της χώρας, πολύ κοντά στα μέρη που αργότερα χτίστηκε η πόλη Γκομπ, δύο φορές το χρόνο, μετά από κάποιες ατμοσφαιρικές διαταραχές, ο συγκεκριμένος ήχος ακουγόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

42.98.Γ

Σήμερα στην Αμερική συμβαίνει, με την κατανάλωση του αλκοόλ, αυτό που συνέβαινε κάποτε στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς με το μάσημα των σπόρων της παπαρούνας.

42.98.Γ

Η διαφορά είναι ότι τότε τουλάχιστον, στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, τα όντα παθιάζονταν με τη χρήση των αληθινών σπόρων της παπαρούνας, ενώ τώρα, στην Αμερική, τα όντα καταναλίσκουν ό,τι υγρό τους πέσει στα χέρια, αρκεί να έχει το όνομα κάποιου αλκοολικού υγρού που υπάρχει κάπου στον πλανήτη τους.

42.98.Γ

Μια άλλη διαφορά είναι ότι, για να ρουφήξουν το απαγορευμένο τους αλκοόλ, τα όντα που κατοικούν στην ήπειρο της Αμερικής, δεν είναι τώρα τόσο αφελή όσο ήταν τα όντα της Μαραλπλεϊσίς στην τέχνη της αποφυγής του κυβερνητικού ελέγχου.

42.127.Γ

Είμαι βέβαιος, ότι τα δυστυχισμένα σημερινά τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη σου δεν ξέρουν, κι ούτε καν υποπτεύονται, πως, σε άλλες εποχές, οι μακρινοί τους πρόγονοι, που είχαν σχηματιστεί σαν υπεύθυνα όντα πολύ πιο φυσιολογικά, είχαν «σπαζοκεφαλιάσει», όπως λένε, για να ανακαλύψουν μια πρακτική μέθοδο για να χάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο όταν εκπλήρωναν την απαραίτητη οντική λειτουργία της διατροφής. Κάθε φορά όμως που εύρισκαν μια μέθοδο, πείθονταν, αφού τη δοκίμαζαν για λίγο, ότι όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν διατηρούνταν, σάπιζαν με τον καιρό και γίνονταν ακατάλληλα ως πρώτη τους τροφή. Κι από τότε έπαψαν να χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

42.127.Γ

Σαν παράδειγμα, θα σου αναφέρω μια μέθοδο που μοιάζει με τον σημερινό τρόπο συντήρησης των προϊόντων που χρησιμοποιούν ως πρώτη οντική τους τροφή, που είδα στη χώρα Μαραλπλεϊσίς.

42.127.Γ

Ήταν τα χρόνια που τα όντα της περιοχής της Μαραλπλεϊσίς «ανταγωνίζονταν» στα πάντα με τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς, και τα αντιμετώπιζαν και τα ανταγωνίζονταν αμείλικτα, ελπίζοντας να κατακτήσουν για τη χώρα τους τον τίτλο του «κυριότερου κέντρου πολιτισμού».

42.127.Γ

Πάντως, τα όντα της Μαραλπλεϊσίς δεν διατηρούσαν τα φαγώσιμα προϊόντα τους σε τενεκεδένια κουτιά «με τοξικές εκκρίσεις», όπως αυτά που χρησιμοποιούν τα όντα της ηπείρου της Αμερικής, αλλά σε «Σιχαρενιονιανά» δοχεία.

42.128.Γ

Τα «Σιχαρενιονιανά» δοχεία φτιάχνονταν στη Μαραλπλεϊσίς από το υλικό που λέγεται «φίλντισι», ψιλοκοπανισμένο, τον κρόκο του αυγού της κότας, και την κόλλα που βγαίνει από το ψάρι που λέγεται «οξύρρυγχος Τσούζνα».

42.128.Γ

Αυτά τα δοχεία είχαν την όψη και τις ιδιότητες των αγυάλιστων γυάλινων μπουκαλιών, που ακόμα και σήμερα υπάρχουν στον πλανήτη σου.

42.128.Γ

Παρά τα προφανή πλεονεκτήματα που παρουσίαζαν αυτά τα δοχεία για τη συντήρηση των προϊόντων τους, ορισμένα μυαλωμένα όντα της Μαραλπλεϊσίς διαπίστωσαν ότι, στους συμπατριώτες τους που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τα συντηρημένα με αυτόν τον τρόπο προϊόντα, ατροφούσε προοδευτικά αυτό που ονομάζεται «οργανική ντροπή».

Μόλις μετέδωσαν δεξιά κι αριστερά σε όλα τα συνηθισμένα όντα την πληροφορία της διαπίστωσής τους, όλοι τριγύρω τους έπαψαν να χρησιμοποιούν εκείνη τη μέθοδο, η οποία έπεσε σε τέτοια αχρηστία, που οι απόγονοί τους της πέμπτης και της έκτης γενιάς ούτε που έμαθαν την ύπαρξη της.

42.128.Γ

Σε κάθε σχεδόν ιστορική περίοδο, στην ήπειρο της Ασίας, χρησιμοποιούσαν διάφορες μεθόδους συντήρησης των φαγώσιμων προϊόντων· ακόμα και στις μέρες μας, τα όντα εκεί πέρα γνωρίζουν πολλές μεθόδους, που τους δόθηκαν από τους μακρινούς προγόνους τους.

42.128.Γ

Καμιά όμως από αυτές δεν είναι τόσο βλαβερή όσο αυτή που επινόησαν τα σημερινά όντα της Αμερικής, με τα τενεκεδένια κουτάκια που έχουν τοξικές εκκρίσεις.