Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Λεντροχαμσανίν

 

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

24.303.Α

Για να ’μαστε δίκαιοι, πρέπει να σου πω ότι η κυριότερη πρωτοβουλία για την καταστροφή των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς δεν προερχόταν από τους γήινους σοφούς που είχαν τότε μαζευτεί στην πόλη της Βαβυλώνας, αλλά από τις επινοήσεις ενός «σοφού» όντος, γνωστότατου εκεί κάτω, που έζησε στην ήπειρο της Ασίας πολλούς αιώνες πριν από τα βαβυλωνιακά αυτά γεγονότα, και το οποίο ονομαζόταν «Λεντροχαμσανίν»· αυτό το ον που το ανώτερο μέρος του — είχε επενδυθεί σε μια συγκεκριμένη ενότητα, και είχε τελειοποιηθεί μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, κατάντησε τελικά να γίνει ένα από εκείνα τα τριακόσια δεκατρία «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα» που υπάρχουν ακόμα και σήμερα σ’ έναν μικρό πλανήτη που ονομάζεται «Εξιλέωση».

24.303.Α

Θα σου μιλήσω και γι’ αυτόν τον Λεντροχαμσανίν, γιατί οι πληροφορίες που θα σου δώσω για το άτομο του θα σου είναι πολύ χρήσιμες για να καταλάβεις τον αλλόκοτο ψυχισμό των τρίμυαλων όντων που υπάρχουν σ’ εκείνο τον παράξενο και μακρινό πλανήτη.

24.303-4.Α

Θα σου μιλήσω όμως γι’ αυτόν τον Λεντροχαμσανίν, μόνο αφού σου μεταδώσω όλες τις πληροφορίες σχετικά με τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, επειδή οι πληροφορίες αυτές που αφορούν αυτό το τώρα ήδη Παναγιότατο Άτομο, τον Ασιάτα Σεϊμάς, και τις δραστηριότητες του στον πλανήτη σου, είναι σημαντικότατες και πολυτιμότατες για να καταλάβεις με βαθύτερο και ουσιοδέστερο τρόπο την ιδιομορφία του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που τόσο σ’ ενδιαφέρουν και που αναπαράγονται στον πλανήτη Γη.

 

28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς

28.343.Α

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, μετά από συστηματικές έρευνες που έκανα για τις Άγιες Δραστηριότητες του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς, η αιτία όλων των κακόβουλων πράξεων, μικρών και μεγάλων, των σοφών όντων της εποχής εκείνης, καθώς και των κακόβουλων ασυνείδητων εκδηλώσεών τους που βοήθησαν να καταστραφούν κι αυτά ακόμα τα τελευταία ίχνη των αποτελεσμάτων του συνειδητού Άγιου Μόχθου Του, ήταν «εύρημα» κάποιου σοφού όντος, πολύ διάσημου στον καιρό του, ονόματι Λεντροχαμσανίν.

28.343-4.Α

Χάρη στο διπλό «κέντρο βάρους» της εσωτερικής του ύπαρξης, η παρουσία εκείνου του τρίμυαλου γήινου όντος μπόρεσε να επενδύσει και να τελειοποιήσει το «ανώτατο οντικό μέρος» της ως την απαιτούμενη βαθμίδα του Αντικειμενικού Νου· αργότερα, αυτό το «ανώτατο οντικό μέρος» έγινε, όπως σου ξαναείπα, ένα από τα 313 «ανώτατα οντικά σώματα» που ονομάζονται «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα», και τα οποία διαμένουν σ’ ένα μικρό πλανήτη του Σύμπαντος που ονομάζεται «Αιώνια Εξιλέωση».

28.344.Α

Αλήθεια, αφού τώρα μιλάμε γι’ αυτό το τρίμυαλο όν, τον Λεντροχαμσανίν, θα έπρεπε να κρατήσω το λόγο μου και να σου δώσω λεπτομερείς εξηγήσεις για την έκφραση «Χασναμούς»· προτιμώ όμως να το κάνω λίγο αργότερα, σε κάποιο καταλληλότερο σημείο της αφήγησής μου.

28.344.Α

Το ολέθριο «εύρημα» που ανάφερα ή, όπως λένε οι σημερινοί γήινοι σοφοί, το «έργο» ή η «προσφορά» εκείνου του σοφού της «νέας φουρνιάς» χρονολογείται, όπως είπα, δύο αιώνες πριν από την εποχή που εγώ ο ίδιος κατέβηκα για πέμπτη φορά στην πόλη της Βαβυλώνας, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα, είτε με τη θέληση τους είτε με το ζόρι, τα σοφά όντα που προέρχονταν απ’ όλη σχεδόν την επιφάνεια του πλανήτη.

28.344.Α

Το ολέθριο «εύρημα» εκείνου του σοφού των περασμένων αιώνων έφθασε ως τους σοφούς της λεγόμενης βαβυλωνιακής εποχής μέσω αυτού που ονομάζεται «Κασεϊρατλίρ», πάνω στο οποίο ο Λεντροχαμσανίν είχε γράψει, με το ίδιο του το χέρι, τις ιδέες του.

28.344.Α

Θεωρώ αναγκαίο να σου δώσω τώρα κάποιες λεπτομέρειες γύρω από το ιστορικό της εμφάνισης του Λεντροχαμσανίν, καθώς και για τις τυχαίες συνθήκες του περιβάλλοντος, χάρη στις οποίες τον θεωρούσαν «σπουδαίο σοφό» και «αυθεντία» όλοι οι σύγχρονοί του, σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη σου.

28.344.Α

Αυτή η χαρακτηριστικότατη ιστορία θα σου δώσει σίγουρα ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας ορισμένης συνήθειας, που από καιρό είχε ριζώσει γερά στη διαδικασία της ύπαρξης των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, και η οποία επιτρέπει σε ορισμένα από αυτά να γίνονται «αυθεντίες», πρώτα για τους άλλους σοφούς της «νέας φουρνιάς», και αργότερα, όπως είναι επόμενο, και για όλα τα ταλαίπωρα συνηθισμένα όντα.

28.344-5.Α

Τις λεπτομέρειες που αφορούσαν τις συνθήκες της εμφάνισης του Λεντροχαμσανίν και του μετέπειτα σχηματισμού του σε υπεύθυνο ον τις έμαθα τυχαία, κατά τη διάρκεια κάποιων ερευνών μου για τον παράξενο ψυχισμό των ευνοουμένων σου, οι διάφορες πλευρές του οποίου προκάλεσαν την πλήρη καταστροφή όλων των ευεργετικών εθίμων που είχαν εισαχθεί στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης και όπου είχαν προσαρμοστεί σταθερά από τον σοφότατο Νου εκείνου που σήμερα είναι ο Γενικός Κοσμικός μας Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, κατά την περίοδο που προετοιμαζόταν να γίνει αυτό που είναι σήμερα για όλο το Σύμπαν.

28.345.Α

Έμαθα λοιπόν ότι ο Λεντροχαμσανίν εμφανίστηκε, ή, όπως το λένε εκεί κάτω, «γεννήθηκε», στην ήπειρο της Ασίας, στην πρωτεύουσα της Νινευή, που ονομαζόταν τότε Κρονμπουχόν.

28.345.Α

Η σύλληψή του έγινε με την ένωση δύο ετερογενών Εξιοεχάρυ, που είχαν σχηματιστεί σε δύο, ηλικιωμένα πια, Κεστσαπμαρτνιανά τρίμυαλα όντα.

28.345.Α

Οι «παραγωγοί» του, ή, όπως τους λένε εκεί κάτω, οι «γονείς» του, έχοντας διαλέξει την πρωτεύουσα της Νινευή για μόνιμο τόπο διαμονής τους, εγκαταστάθηκαν εκεί τρία χρόνια πριν από τη γέννηση εκείνου του μετέπειτα παγκόσμιου Χασναμούς.

28.345.Α

Ήταν ο «πρωτότοκος» των γερασμένων και πλούσιων γονιών του που, αν και είχαν πραγματοποιήσει πολλές φορές πριν από αυτόν τη «συγχώνευση» των Εξιοεχάρυ τους, παρόλα αυτά, όπως αργότερα ανακάλυψα, επειδή, ήταν πολύ απασχολημένοι με τη δημιουργία περιουσίας, και μη θέλοντας καθόλου να ενοχληθούν, κατάφευγαν, μετά από κάθε πραγματοποίηση των ιερών αυτών συγχωνεύσεων τους, στο λεγόμενο «Τουσί», ή, σύμφωνα με την έκφραση που χρησιμοποιούν σήμερα, στην «έκτρωση».

28.345.Α

Η «πηγή-της-ενεργητικής-αρχής-της-εμφάνισής του», ή, όπως λένε εκεί κάτω, ο πατέρας του, είχε σε διάφορες πόλεις της Νινευή, όταν συμπλήρωσε το χτίσιμο της περιουσίας του, πολλά δικά του «καραβάνια», καθώς και διάφορα «καραβαν-σεράι» για την ανταλλαγή των εμπορευμάτων.

28.345.Α

Όσο για την «πηγή-της-παθητικής-αρχής-της εμφάνισής του», δηλαδή τη μητέρα του, είχε κάνει στην αρχή το επάγγελμα της «Τουσιτζούς»· αλλά, αργότερα, οργάνωσε πάνω σ’ ένα βουναλάκι κάτι που λέγεται «άγιος τόπος», και διάδωσε παντού το μύθο ότι το βουναλάκι εκείνο είχε τάχατες ιδιαίτερη αξία και ότι τα στείρα όντα θηλυκού γένους που επισκέπτονταν εκείνο τον τόπο αποκτούσαν τη δυνατότητα να συλλάβουν.

28.345.Α

Όταν αυτό το ζευγάρι, στην παρακμή του, όπως λένε, έγινε πολύ πλούσιο, πήγε να εγκατασταθεί στην πόλη Κρονμπουχόν, με σκοπό να ζήσει εκεί, μόνο για την καλοπέρασή του.

28.346.Α

Σύντομα, όμως, ένιωσαν και οι δύο ότι χωρίς ένα πραγματικό «αποτέλεσμα», ή, όπως λένε εκεί κάτω, «χωρίς παιδί», η ευχαρίστηση δεν ήταν ολοκληρωμένη, και από τότε, χωρίς να υπολογίζουν χρήματα, έκαναν τα πάντα για να πετύχουν αυτό το «αποτέλεσμα».

28.346.Α

Έτσι επισκέφθηκαν όλους τους «ιερούς τόπους» που είχαν οργανωθεί εκεί γι’ αυτό το σκοπό, με εξαίρεση φυσικά του δικού τους «ιερού βουνού», και κατέφυγαν σε πολλά από τα λεγόμενα «ιατρικά μέσα», που υποτίθεται ότι διευκόλυναν τη συγχώνευση των ετερογενών Εξιοεχάρυ. Και όταν επιτέλους, κατά τύχη, πραγματοποιήθηκε αυτή η ένωση, τότε γεννήθηκε το «πολυπόθητο αποτέλεσμα», που ονομάστηκε αργότερα Λεντροχαμσανίν.

28.346.Α

Από την πρώτη κιόλας μέρα, οι γονείς λάτρευσαν αυτόν τον «θεόσταλτο» γιο και ξόδευαν μεγάλα ποσά για την καλοπέρασή του, καθώς και για τη λεγόμενη «μόρφωσή» του.

28.346.Α

Ένα «ιδανικό» είχαν: να δώσουν στο γιο τους την καλύτερη «ανατροφή» και «μόρφωση» που θα μπορούσε κανείς να πάρει στη Γη.

28.346.Α

Προσέλαβαν γι’ αυτό το σκοπό διάφορους «παιδαγωγούς» και «δασκάλους» από τη χώρα τους τη Νινευή, ή ξένους που κάλεσαν από διάφορα μακρινά μέρη.

28.346.Α

Οι περισσότεροι από τους ξένους «δασκάλους» και «παιδαγωγούς» προέρχονταν από τη χώρα που σήμερα ονομάζεται «Αίγυπτος».

28.346.Α

Τον καιρό που εκείνο το «χαϊδεμένο-του-μπαμπά-και-της-μαμάς» πλησίαζε στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος, ήταν πια, όπως λένε, πολύ «μορφωμένο» και «καλοαναθρεμένο», δηλαδή είχε στην παρουσία του πολλά δεδομένα για τις ποικίλες «Εγωπλαστικούρες» που αποτελούνταν, ως συνήθως εκεί κάτω, από διάφορες φανταστικές και αμφίβολες γνώσεις, σύμφωνα με τις οποίες ένα ον, φτάνοντας στην υπεύθυνη ηλικία, κάτω από τις γνωστές αφύσικα δημιουργημένες συνθήκες ύπαρξης, αντιδρά αυτόματα σε όλα τα αντίστοιχα τυχαία σοκ.

28.346.Α

Και όταν εκείνος ο μετέπειτα σπουδαίος σοφός έφτασε στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος, κατείχε πραγματικά πολλές πληροφορίες ή «γνώσεις», όπως τις λένε, αλλά, σε σχέση με τις «πληροφορίες» και τη «γνώση» που είχε αποκτήσει, δεν υπήρχε μέσα του ούτε το ελάχιστο είναι.

28.347.Α

Έτσι, επειδή αφενός του έλειπε τελείως το είναι από την παρουσία του, και αφετέρου, επειδή οι ιδιότητες των συνεπειών του οργάνου Κουνταμπάφερ είχαν πια κρυσταλλωθεί για τα καλά μέσα του εκείνο τον καιρό, συνέπειες που υπάρχουν εκεί κάτω με τα ονόματα «ματαιοδοξία», «φιλαυτία», «καυχησιολογία», και τα λοιπά, εκείνος «ο-μικρούλης-χαϊδεμένος-του-μπαμπά-και-της-μαμάς», όταν έγινε σοφός της «νέας φουρνιάς», είχε τη φιλοδοξία να τον θεωρούν σπουδαίο σοφό, όχι μόνο στη Νινευή, αλλά και σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη τους.

28.347.Α

Ονειροπολούσε λοιπόν γι’ αυτό, και έψαχνε με όλη του την παρουσία να βρει μια μέθοδο για να το καταφέρει.

28.347.Α

Το σκέφτηκε σοβαρά για πολλές μέρες συνέχεια, και αποφάσισε τελικά να επινοήσει μια θεωρία πάνω σ’ ένα θέμα που κανείς δεν είχε θίξει ως τότε, κι έπειτα να γράψει αυτή την «επινόηση» του πάνω σ’ ένα τέτοιο Κασεϊρατλίρ, που σε όμοιό του κανείς δεν είχε μπορέσει ως τότε να γράψει το παραμικρό, και ούτε κανείς θα μπορούσε να γράψει στο μέλλον.

28.347.Α

Και από εκείνη τη μέρα, άρχισε τις προετοιμασίες για να παραγματοποιήσει την απόφασή του.

28.347.Α

Άρχισε να προετοιμάζει, με τη βοήθεια των πολυάριθμων δούλων του, ένα τέτοιο Κασεϊρατλίρ, που όμοιό του δεν ξανάγινε. Εκείνα τα χρόνια, στον πλανήτη Γη, τα Κασεϊρατλίρ φτιάχνονταν με διάφορα κομμάτια από το δέρμα ενός τετραπόδου όντος που λεγόταν «βούβαλος». Ο Λεντροχαμσανίν, λοιπόν, έφτιαξε το Κασεϊρατλίρ του από εκατό δέρματα βουβάλων μαζί.

28.347.Α

Τα Κασεϊρατλίρ αντικαταστάθηκαν αργότερα εκεί κάτω από τις λεγόμενες «περγαμηνές».

28.347.Α

Όταν ετοιμάστηκε εκείνο το άνευ προηγουμένου «Κασεϊρατλίρ», ο μετέπειτα μέγας Λεντροχαμσανίν κατέγραψε πάνω σ’ αυτό την περίφημη επινόησή του, η οποία αφορούσε ένα θέμα που, πραγματικά, κανείς άλλος ως τότε δεν είχε διανοηθεί να πραγματευτεί, γιατί απλούστατα δεν συνέτρεχε κανένας λόγος.

28.347.Α

Με τις δοκισισοφίες του εκείνες επέκρινε, με κάθε τρόπο, την υπάρχουσα ως τότε τάξη πραγμάτων.

28.347.Α

Το Κασεϊρατλίρ άρχιζε ως εξής:

28.347.Α

«Η μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο είναι να μην εξαρτάται από καμία προσωπικότητα και να είναι ελεύθερος από κάθε ξένη επίδραση όποια και να ’ναι αυτή».

28.348.Α

Θα σου εξηγήσω μια άλλη φορά με ποιον τρόπο οι ευνοούμενοί σου στον πλανήτη Γη καταλαβαίνουν γενικά την ελευθερία.

28.348.Α

Έπειτα ο κατοπινός παγκόσμιος Χασναμούς συνέχιζε:

28.348.Α

«Χωρίς αμφιβολία, κάτω από τη σημερινή μορφή διακυβέρνησης, ζούμε καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Πού είναι όμως η αληθινή ελευθερία, που μόνο αυτή μπορεί να μας δώσει την ευτυχία;

28.348.Α

«Μήπως δεν δουλεύουμε και δεν κοπιάζουμε σήμερα όσο και κάτω από όλες τις προηγούμενες μορφές διακυβέρνησης;

28.348.Α

«Δεν πρέπει άραγε συνέχεια να μοχθούμε και να χύνουμε τον ιδρώτα μας για να μαζέψουμε τη σίκαλη που μας είναι απαραίτητη για να ζήσουμε και να μην πεθάνουμε της πείνας σαν αλυσοδεμένα σκυλιά;

28.348.Α

«Οι αρχηγοί μας, οι καθοδηγητές μας και οι συμβουλάτορές μας μάς παίρνουν τ’ αυτιά για κάποιον άλλο κόσμο, που υποτίθεται ότι είναι καλύτερος από τούτον και όπου οι ψυχές όσων έζησαν ενάρετα πάνω στη Γη θα περνούν από κάθε άποψη μια ζωή απόλυτης ευδαιμονίας.

28.348.Α

«Η ζωή που ζούμε τώρα δεν είναι ενάρετη;

28.348.Α

«Μήπως δεν κοπιάζουμε όλη μέρα και δεν κερδίζουμε τον επιούσιο με τον ιδρώτα του προσώπου μας;

28.348.Α

«Αν όλα αυτά που λένε οι αρχηγοί και οι συμβουλάτορές μας είναι αληθινά και ο δικός τους τρόπος ζωής εδώ στη Γη ανταποκρίνεται πραγματικά σ’ αυτό που απαιτείται από τις ψυχές τους για τον άλλο κόσμο, τότε ο Θεός οφείλει, και είναι μάλιστα υποχρεωμένος, να τους δώσει σε τούτο τον κόσμο περισσότερες δυνατότητες απ’ ό,τι σε μας, τους κοινούς θνητούς.

28.348.Α

«Αν όλα αυτά που μας λένε και προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι αρχηγοί και οι συμβουλάτορές μας είναι πράγματι αληθινά, ας τα αποδείξουν λοιπόν έμπρακτα σε μας, τους κοινούς θνητούς.

28.348.Α

«Ας μας τα αποδείξουν, μετατρέποντας ας πούμε σε ψωμί μια χούφτα από αυτή την κοινή άμμο μέσα από την οποία, χάρη στον ιδρώτα του προσώπου μας, φυτρώνει η καθημερινή μας σίκαλη.

28.348.Α

«Ας το κάνουν οι σημερινοί μας αρχηγοί και συμβουλάτορες, και θα είμαι ο πρώτος που θα γονατίσει μπροστά τους, για να τους φιλήσει τα πόδια.

28.348-9.Α

«Αλλά όσο μένουν έτσι τα πράγματα, πρέπει εμείς μόνοι μας να παλεύουμε για να κατακτήσουμε την πραγματική μας ευτυχία και την αληθινή μας ελευθερία, να παλεύουμε για να απελευθερωθούμε από την ανάγκη να χύνουμε τον ιδρώτα μας.

28.349.Α

«Βέβαια, για οκτώ μήνες το χρόνο έχουμε το καθημερινό μας ψωμί χωρίς προβλήματα, αλλά από την άλλη μεριά, πόσο μοχθούμε και πόσο δυσκολευόμαστε για να μαζέψουμε τη σίκαλη που χρειαζόμαστε τους τέσσερις καλοκαιρινούς μήνες!

28.349.Α

«Μόνο όποιος σπέρνει και θερίζει τη σίκαλη ξέρει τον κάματο που απαιτείται.

28.349.Α

«Τους άλλους άλλωστε οκτώ μήνες γλιτώνουμε μόνο τη σωματική εργασία· η συνειδητότητά μας, το πολυτιμότερο και το υψηλότερο δηλαδή μέρος μας, είναι νύχτα και μέρα σκλαβωμένη από όλες τις χιμαιρικές ιδέες με τις οποίες μας μπουκώνουν μέχρι σκασμού οι αρχηγοί και συμβουλάτορές μας.

28.349.Α

«Όχι, φτάνει πια! Πρέπει μόνοι μας να κατακτήσουμε την αληθινή ελευθερία και την πραγματική ευτυχία, χωρίς τη βοήθεια των σημερινών αρχηγών και συμβουλατόρων μας, που έγιναν άλλωστε τέτοιοι που είναι χωρίς τη συγκατάθεσή μας!

28.349.Α

«Αλλά δεν θα κατακτήσουμε την αληθινή ελευθερία και την πραγματική ευτυχία αν δεν ενεργήσουμε όλοι σαν ένας άνθρωπος, ή, όπως λένε: “ένας για όλους — όλοι για έναν”· και γι’ αυτό χρειάζεται, πριν απ’ όλα, να γκρεμίσουμε καθετί παλιό.

28.349.Α

«Και χρειάζεται να τα γκρεμίσουμε όλα, για να κάνουμε χώρο στην καινούργια ζωή που θα δημιουργήσουμε και θα μας δώσει πραγματικά την ελευθερία και την ευτυχία.

28.349.Α

«Κάτω η υποταγή στους άλλους!

28.349.Α

«Θέλουμε να είμαστε εμείς κύριοι του πεπρωμένου μας· αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε άλλο εκείνους που κυβερνούν τη ζωή μας χωρίς να μας ρωτάνε και χωρίς να ζητούν τη συγκατάθεσή μας.

28.349.Α

«Η ζωή μας θα διευθύνεται και θα καθοδηγείται από εκείνους που θα διαλέξουμε από μας, δηλαδή από τους ανθρώπους που μοχθούν οι ίδιοι για την καθημερινή τους σίκαλη.

28.349.Α

«Και πρέπει να εκλέξουμε αυτούς τους αρχηγούς και συμβουλάτορες με απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων, δηλαδή χωρίς διάκριση ηλικίας ή φύλου, με άμεση, καθολική και ανοιχτή ψηφοφορία».

28.349.Α

Έτσι τελείωνε το περίφημο εκείνο Κασεϊρατλίρ.

28.350.Α

Όταν εκείνος ο μετέπειτα παγκόσμιος Χασναμούς, ο Λεντροχαμσανίν, τελείωσε την καταγραφή των αμπελοφιλοσοφιών του σ’ εκείνο το αληθινά μοναδικό Κασεϊρατλίρ, οργάνωσε ένα τεράστιο και πολυέξοδο φαγοπότι στο οποίο κάλεσε όλα τα «σοφά» όντα της Νινευή, αναλαμβάνοντας όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους, και, στο τέλος του συμποσίου, τους έδειξε το Κασεϊρατλίρ του.

28.350-1.Α

Τότε λοιπόν, όλοι οι σοφοί άρχισαν να σπρώχνονται και να φωνάζουν προσπαθώντας να πλησιάσουν το Λεντροχαμσανίν· και αποκαλώντας τον «Μεσσία μας που χρόνια σε περιμέναμε», του εκφράζανε με τρυφερά βλέματα την βαθιά τους «διέγερση».

28.351.Α

Και καθώς ο Λεντροχαμσανίν ήταν πολύ πλούσιος, και, πάνω απ’ όλα, ήδη πολύ διάσημος, όλοι οι άλλοι σοφοί της Νινευή δήλωσαν ότι συμφωνούσαν απόλυτα με τις ιδέες του.

28.351.Α

Λοιπόν, παιδί μου, μόλις έφυγαν από το συμπόσιο τα σοφά όντα της Νινευή, άρχισαν αμέσως να μιλάνε, πρώτα στους γείτονές τους και ύστερα παντού όπου κι αν βρίσκονταν, για κείνο το θαυμαστό Κασεϊρατλίρ, και να υπερασπίζονται και να αποδεικνύουν στο καθένα, με αφρούς στο στόμα, την αλήθεια των «αποκαλύψεων» που είχε καταγράψει εκεί ο Μέγας Λεντροχαμσανίν.

28.351.Α

Με αποτέλεσμα, τα συνηθισμένα όντας της πόλης Κρονμπουχόν, καθώς και των άλλων πόλεων της χώρας Νινευή, να μιλάνε συνέχεια μεταξύ τους γι’ αυτές τις «αποκαλύψεις».

28.351.Α

Και σιγά-σιγά, όπως συνήθως γίνεται εκεί κάτω, όλα σχεδόν τα όντα χωρίστηκαν σε δύο αντίθετες παρατάξεις, μία από τις οποίες ήταν υπέρ της «επινόησης» εκείνου του μετέπειτα παγκόσμιου Χασναμούς, ενώ η άλλη υπέρ της ήδη σταθερά καθιερωμένης μορφής της οντικής ύπαρξης.

28.351.Α

Αυτό κράτησε σχεδόν μια ολόκληρη γήινη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας οι τάξεις των αντιπάλων πύκνωναν και από τα δύο μέρη, ενώ ταυτόχρονα αναπτυσσόταν μία από τις χαρακτηριστικές τους ιδιότητες που λέγεται «μίσος»· με αποτέλεσμα μια αποφράδα μέρα, να ξεσπάσει ξαφνικά στην πόλη Κρονμπουχόν, ανάμεσα στα όντα που είχαν χωριστεί σ’ αυτές τις δύο παρατάξεις, η διαδικασία που ονομάζεται «εμφύλιος πόλεμος».

28.352.Α

Ο «εμφύλιος πόλεμος» είναι το ίδιο πράγμα με τον «πόλεμο»· η μόνη διαφορά τους είναι ότι, στο «συνηθισμένο πόλεμο», τα όντα μιας κοινότητας καταστρέφουν τα όντα μιας άλλης κοινότητας, ενώ στον «εμφύλιο πόλεμο» η διαδικασία της αλληλοκαταστροφής πραγματοποιείται ανάμεσα στα όντα της ίδιας κοινότητας· για παράδειγμα: ο αδελφός σκοτώνει τον αδελφό, ο πατέρας το γιο, ο θείος τον ανηψιό, και ούτω καθεξής.

28.352.Α

Τις τέσσερις πρώτες μέρες, όταν η φοβερή αυτή διαδικασία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της στην Κρονμπουχόν, και καθώς η προσοχή των υπόλοιπων όντων ολόκληρης της Νινευή ήταν στραμμένη πάνω της, τα πράγματα ήταν σχετικά ήσυχα στις άλλες πόλεις. Πού και πού μόνο ξεσπούσε κάποια μικρή, όπως λένε, «αψιμαχία»· όταν όμως προς το τέλος της τέταρτης μέρας οι υποστηρικτές της «επινόησης» του Λεντροχαμσανίν, δηλαδή η παράταξη των «σοφών», επικράτησαν στην Κρονμπουχόν, άρχισαν αμέσως τα ίδια σε όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις της Νινευή.

28.352.Α

Αυτή η γενικευμένη και τρομερή διαδικασία συνεχίστηκε μέχρι που εμφανίστηκε μια «ορδή» σοφών, οι οποίοι, «νιώθοντας στέρεο το έδαφος κάτω από τα πόδια τους», εξανάγκασαν όλα τα όντα που επέζησαν να δεχτούν τις ιδέες του Λεντροχαμσανίν, βάζοντας έτσι ένα τέλος στα πράγματα. Από τότε, όλα τα τρίμυαλα όντα της Νινευή έγιναν οπαδοί των «επινοήσεων» του Λεντροχαμσανίν και σύντομα εγκαθιδρύθηκε σ’ εκείνη την κοινότητα κάτι που ονομάζουν «δημοκρατική κυβέρνηση», όλο ιδιαιτερότητες.

28.353.Α

Παρόλο που η ολέθρια επινόηση εκείνου του παγκόσμιου Χασναμούς, του Λεντροχαμσανίν, είχε σαν αποτέλεσμα να αναβιώσει ανάμεσα στους ευνοοουμένους σου το έθιμο να ζουν σε ξεχωριστές κοινότητες κι έτσι να ξαναρχίσει η περιοδική τους αλληλοκαταστροφή, εν τούτοις, τα όντα των περισσότερων από αυτές τις νεοσύστατες και ανεξάρτητες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, συνέχισαν να ακολουθούν, κατά τη συνηθισμένη τους ύπαρξη, όλα εκείνα τα έθιμα που καθιερώθηκαν, με μια φρόνηση χωρίς προηγούμενο, από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, και τα οποία ήταν ήδη αδιαχώριστα μέρη της αυτόματης διαδικασίας της «καθημερινής ζωής» τους.

28.353.Α

Με αποτέλεσμα, οι υπεύθυνοι για την ολοκληρωτική καταστροφή όσων συνηθειών και εθίμων διατηρούνταν ακόμη σε ορισμένες κοινότητες να είναι εκείνα ακριβώς τα σοφά όντα που συγκεντρώθηκαν στην πόλη της Βαβυλώνας.

28.353.Α

Κι αυτό έγινε κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις:

28.353.Α

Οργανώθηκε από όλους τους σοφούς ένα «γενικό πλανητικό συνέδριο» για το περίφημο ζήτημα του άλλου κόσμου, και, ανάμεσα στους σοφούς που με τη θέληση τους πήγαν στη Βαβυλώνα, βρισκόταν και ο δισέγγονος του Λεντροχαμσανίν, ο οποίος είχε γίνει με τη σειρά του κι αυτός «σοφός».

28.353.Α

Στο συνέδριο έφερε, μεταξύ άλλων, κι ένα πιστό αντίγραφο, πάνω σε περγαμηνή, του περίφημου Κασεϊρατλίρ του προπάππου του, το πρωτότυπο του οποίου του ανήκε κληρονομικά.

Όταν το «παραλήρημα» που φούντωσε από το «ζήτημα περί ψυχής» είχε πια φτάσει σε παροξυσμό, διάβασε, σε μια από τις τελευταίες μεγάλες γενικές συνελεύσεις των σοφών, το κείμενο της ολέθριας ανακάλυψης του προπάππου του, και ξαφνικά — όπως άλλωστε ταιριάζει στους σοφούς της συμφοράς εκείνου του παράξενου πλανήτη, λόγω του ιδιότυπου νου τους — πέρασαν αμέσως από το ζήτημα που τους έκαιγε σ’ ένα άλλο, δηλαδή από το ζήτημα περί «ψυχής» στο «πολιτικό» ζήτημα, όπως το λένε.

28.353-4.Α

Έτσι, οι συναθροίσεις και οι συζητήσεις ξανάρχισαν για τα καλά στην πόλη της Βαβυλώνας με θέμα, αυτή τη φορά, τις διάφορες μορφές «διακυβέρνησης» που ήδη υπήρχαν, καθώς και για εκείνες που, κατά τη γνώμη τους, έπρεπε να εδραιωθούν.

28.354.Α

Οι συζητήσεις τους, φυσικά, βασιζόντουσαν στις «αλήθειες» που διατυπώνονταν στο έργο του Λεντροχαμσανίν, έτσι όπως εμφανίζονταν πάνω στην «περγαμηνή» που έφερε ο δισέγγονός του, και της οποίας αντίγραφα είχαν όλοι σχεδόν οι σοφοί που βρίσκονταν στη Βαβυλώνα.

28.354.Α

«Λοιπόν, παιδί μου, οι σοφοί της Βαβυλώνας, που για διάφορους λόγους επέζησαν και διασκοπρίστηκαν σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, συνέχισαν, από κεκτημένη ταχύτητα, τις δοκησισοφίες τους, έχοντας ως θέμα των ερευνών τους — όχι βέβαια συνειδητά, αλλά μ’ έναν τελείως μηχανικό τρόπο — τα δύο εκείνα βασικά ζητήματα που έγιναν το «θέμα της ημέρας» στο βαβυλωνιακό συνέδριο: Το περίφημο ζήτημα της «ανθρώπινης ψυχής», κι εκείνο της «εσωτερικής διακυβέρνησης».

28.354-5.Α

Το αποτέλεσμα των δοκησισοφιών τους ήταν ότι ξέσπασαν πάλι, στις διάφορες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, εμφύλιοι πόλεμοι — και ότι ξανάρχισε, ανάμεσα στις ανεξάρτητες κοινότητες, η διαδικασία της μαζικής αμοιβαίας καταστροφής.

28.355.Α

Τούτο το ξερίζωμα των τελευταίων καταλοίπων του συνειδητού μόχθου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς συνεχίστηκε για ενάμιση περίπου αιώνα στην ήπειρο της Ασίας· όμως παρόλα αυτά διατηρήθηκαν, σε μερικά μέρη, και συνέχισαν, έστω και από κεκτημένη ταχύτητα, να τηρούνται ορισμένα έθιμα που δημιουργήθηκαν από τον Ασιάτα Σεϊμάς για το καλό της οντικής τους ύπαρξης. Όταν όμως τα όντα που υπήρχαν στη γειτονική ήπειρο, αυτή που σήμερα ονομάζεται «Ευρώπη», πήραν μέρος σ’ εκείνους τους Ασιατικούς πολέμους, και όταν οι «ορδές» τους, με αρχηγό έναν Αρχικενόδοξο Έλληνα με το όνομα Αλέξανδρος ο Μακεδών, διέσχισαν σχεδόν όλη την ήπειρο της Ασίας, τότε σαρώθηκαν οριστικά από την επιφάνεια του άμοιρου εκείνου πλανήτη όλες οι συνήθειες που παρέμεναν και τηρούνταν ως εκείνη την εποχή, και «ξεπαστρεύτηκαν» σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν έμεινε το παραμικρότερο ίχνος, ούτε καν η ανάμνηση ότι είχε κάποτε υπάρξει στην επιφάνεια του πλανήτη ένα τέτοιο αγαθό που είχε σκόπιμα δημιουργηθεί για την ύπαρξή τους από έναν Νου, ο κάτοχος του οποίου είναι σήμερα ένα από τα επτά ΑΓΙΟΤΑΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΑΤΟΜΑ, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων ο Ίδιος ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ δεν θα έπαιρνε ποτέ την απόφαση να πραγματοποιήσει οτιδήποτε.

28.355.Α

Και τώρα, παιδί μου, ύστερα από τις ιστορίες για τον Λεντροχαμσανίν, οι οποίες πρέπει να σου έδωσαν μια σαφή εικόνα των επιπτώσεων που είχαν για τις επόμενες γενιές οι δραστηριότητες ενός τρίμυαλου όντος τυπικού εκπροσώπου των «Παγκόσμιων Χασναμουσιανών Ατόμων», καλό θα ήταν να σου δώσω τώρα, όπως σου υποσχέθηκα, κάποιες διευκρινίσεις για τη σημασία της λέξης «Χασναμούς».

28.360.Α

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί εδώ, ότι, απ’ όλα τα ανώτερα οντικά σώματα που επενδύθηκαν και τελειοποιήθηκαν σε όλες τις εξωτερικές μορφές τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος, στον πλανήτη «Εξιλέωση» έφτασαν μέχρι τώρα μόνο τριακόσια δεκατρία «ανώτερα οντικά σώματα», δύο από τα οποία πρωτοεμφανίστηκαν στον πλανήτη σου· το ένα από αυτά είναι το ανώτερο οντικό σώμα εκείνου του Λεντροχαμσανίν.