Επταπαραπαρσινόχ

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	Επταπαραπαρσινόχ
	9 Η αιτία της γέννησης της Σελήνης
9.74-5.Α	Η ιερή ουσία «Ασκοκίν» σχηματίζεται πάνω στους πλανήτες, μόνον όταν οι δύο θεμελιώδεις κοσμικοί νόμοι, το «Ιερό Επταπαραπαρσινόχ» και το «Ιερό Τριαμαζικάμνω» λειτουργούν εκεί με τον λεγόμενο «Ιλνοσοπαρνιανό» τρόπο, δηλαδή όταν αυτοί οι δύο ιεροί νόμοι αποκαλύπτονται και εκδηλώνονται στην επιφάνεια της δεδομένης κοσμικής συγκέντρωσης με τρόπο ανεξάρτητο — ανεξάρτητο, εννοείται, μόνο μέσα σε ορισμένα όρια.
	16 Η σχετικότητα της έννοιας του Χρόνου
16.110.Α	Πρέπει να σημειώσω ότι κάθε φαινόμενο στο Μεγάλο Σύμπαν, χωρίς εξαίρεση, οπουδήποτε κι αν εμφανίζεται και αν συμβαίνει, δεν είναι παρά τα διαδοχικά νομοτελειακά «Κλάσματα» κάποιου ολοκληρωτικού φαινομένου το οποίο αντλεί την προέλευση του από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο.
16.110.Α	Κατά συνέπεια, όλα τα κοσμικά φαινόμενα, όπου κι αν παράγονται, έχουν «αντικειμενική» σημασία.
16.110.Α	Και αυτά τα διαδοχικά νομοτελειακά «Κλάσματα» πραγματοποιούνται, από κάθε άποψη, ακόμα και κατά την ενέλιξη και την εξέλιξή τους, σύμφωνα με το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ.
	17 Το Αρχι-παράλογο Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.
17.122.Α	Μάθε, πρώτα απ’ όλα, ότι όλα όσα δημιουργήθηκαν προσχεδιασμένα, καθώς και όλα όσα αναφάνηκαν αυτόματα μέσα στο Σύμπαν, υπάρχουν και συντηρούνται μόνο με βάση την «κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία».
17.122.Α	Αυτή η Μέγιστη κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία πραγματώθηκε από το ΑΙΩΝΙΟ μας ΠΑΝ-ΟΝ, αφού ήδη υπήρχε ο Μέγιστος και Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας, που ήταν και είναι ακόμα και σήμερα, ο κύριος τόπος ύπαρξης του ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.
17.122.Α	Το σύστημα αυτό, το οποίο στηρίζει όλα όσα εμφανίζονται και υπάρχουν, πραγματώθηκε από τον ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας για να διενεργείται η «ανταλλαγή των ουσιών» ή η «αμοιβαία θρέψη» όλων όσων υπάρχουν στο Σύμπαν, έτσι ώστε ν’ αναχαιτίζεται, στον Απόλυτο Ήλιο, η δράση του αμείλικτου Ηρωπάς.
17.122.Α	Η Μέγιστη αυτή κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία επιτελείται πάντοτε και στα πάντα, σύμφωνα με τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους, ο πρώτος από τους οποίους ονομάζεται «θεμελιώδες Ιερό Επταπαραπαρσινόχ Πρώτης Τάξης» και ο δεύτερος «θεμελιώδες Ιερό Τριαμαζικάμνω Πρώτης Τάξης».
17.124.Α	Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ εμφανίζεται στο διάστημα έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, και προέρχεται από τη συγχώνευση αυτών των τριών ανεξάρτητων δυνάμεων σε μία και μοναδική· αργότερα, κατά τη διάρκεια των περαιτέρω ενελίξεών του, τροποποιείται αντίστοιχα, ως προς τη «ζωογόνο δύναμη των δονήσεών» του, ανάλογα με τα περάσματά του μέσα από αυτά που ονομάζονται «Στόπιντερ» ή «κέντρα βάρους» του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ.
	21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες
21.214.Α	Όταν τους εξηγούσε τις κοσμικές αλήθειες, ο Άγιος Βούδας τους είχε πει ότι «καθένα από τα τρίκεντρα όντα που υπάρχουν στη Γη, όπως και σε όλους τους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος, δεν είναι τελικά τίποτε άλλο παρά ένα μόριο του Ανώτατου Μεγαλείου το οποίο είναι το Παν-Περιλαμβάνον όλα όσα υπάρχουν· κι ότι η αρχή αυτού του Ανώτατου Μεγαλείου βρίσκεται εκεί Επάνω για να περικλείει καλύτερα την ουσία όλων όσων υπάρχουν.
21.214.Α	Αυτό το Μέγιστο Παν-Περιλαμβάνον όλα όσα υπάρχουν εκπορεύεται συνεχώς από ολόκληρο το Σύμπαν, και, πάνω στους πλανήτες, επενδύει με τα μόριά του ορισμένα τρίκεντρα όντα που έχουν αποκτήσει στη συνολική τους παρουσία την ικανότητα κάποιας αυτόνομης λειτουργίας των δύο βασικών κοσμικών νόμων, των ιερών Επταπαραπαρσινόχ και Τριαμαζικάμνω, με σκοπό αυτά τα μόρια να σχηματίσουν μια συγκεκριμένη ενότητα, γιατί μόνο, μέσα σ’ αυτή την ενότητα έχει τη δυνατότητα να συμπυκνωθεί και να σταθεροποιηθεί ο Θείος Αντικειμενικός Νους.
	22 Ο Βεελζεβούλ για πρώτη φορά στο Θιβέτ
22.232-3.Α	Για να καταλάβεις τι είδους εργασίες ήταν αυτές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον μου, πρέπει να ξέρεις ότι ο πλανήτης Άρης είναι, για το σύστημα Ορς, του οποίου αποτελεί μέρος, ένας «Μντνελχαουτιανός κρίκος» για τον μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών· εμφανίζει κατά συνέπεια, αυτό που ονομάζεται «Κεσκεστασαντιανή στερεή επιφάνεια», που σημαίνει ότι το μισό της επιφάνειας αυτής αποτελείται από στερεή παρουσία και το άλλο μισό από «Σαλιακουριαπινές» μάζες, ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, το μισό του είναι ξηρά, κάτι σαν τεράστια ήπειρος, και το υπόλοιπο καλύπτεται από νερά.
22.233.Α	Καθώς όμως, τα όντα του πλανήτη Άρη χρησιμοποιούν για την πρώτη οντική τροφή τους μόνο «πρόσφορα», ή «ψωμί», όπως το λένε οι ευνοούμενοί σου, σπέρνουν πάντοτε στο στέρεο μέρος του πλανήτη τους «σιτάρι». Το σιτάρι αντλούσε τότε την αναγκαία για το «εξελικτικό Ντζαρτκλόμ» υγρασία αποκλειστικά και μόνο από αυτό που ονομάζεται «δροσιά»· έτσι ένας σπόρος σιταριού δεν έδινε παρά το ένα έβδομο της ολικής διαδικασίας του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ, δηλαδή η συγκομιδή δεν ήταν, όπως λένε, παρά μιας «εβδόμης».
	23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη
23.239.Α	Όταν όμως η ήπειρος που ονομάζεται «Ευρώπη» έγινε κέντρο του πολιτισμού τους, και ξαναήρθε εκεί κάτω η ώρα να εκδηλωθεί η παράδοξη αρρώστια τους, η «σοφιστεία», στη μέγιστη έντασή της — αφού από πολύν καιρό είχε πια υποταχθεί στο θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, σύμφωνα με τον οποίο οι μεταβολές της έντασή της έπρεπε κι αυτές να ανταποκρίνονται σε μια ορισμένη περιοδικότητα — αυτό το «ζήτημα των πιθήκων», δηλαδή «ποιος κατάγεται από ποιον», ξαναεμφανίστηκε, προς μεγάλη λύπη των τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος, και, αφού κρυσταλλώθηκε, ξανάγινε ένα με τον αφύσικο «νου» των ευνοουμένων σου.
	28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς
28.355.Α	Η λέξη «Χασναμούς», στην πιο πλατιά της έννοια, υποδηλώνει κάθε τρίμυαλο ον — το οποίο έχει ήδη επενδύσει τα ανώτερα όντικά του μέρη, ή που συγκροτείται ακόμα μόνο από το πλανητικό του σώμα — στη συνολική παρουσία του οποίου, υπό την επίδραση ορισμένων «προσωπικών παρορμήσεων», εμφανίζεται «κάτι», που συμμετέχει στον λεγόμενο «ολοκληρωμένο σχηματισμό» της ανεξάρτητης προσωπικότητάς του.
28.356.Α	Αυτό το «κάτι» αναδύεται σ’ αυτά τα κοσμικά άτομα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του μετασχηματισμού των ουσιών, και συγχωνεύεται με τις κρυσταλλώσεις που παρουσιάζονται μέσα τους κάτω από τη δράση ολόκληρου του φάσματος των λεγόμενων «Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων».
28.356.Α	Ως προς την πρωταρχική ουσία του το «Ναλουονοσνιανό φάσμα παρορμήσεων» συγκροτείται, σύμφωνα προς το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, από επτά όψεις διαφορετικής φύσης, από την άποψη της «προσληπτικής παραγωγής» τους και την «προκύπτουσα εκδήλωσή» τους.
28.356.Α	Αν επιθυμούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις διακεκριμένες όψεις του «φάσματος των Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων» σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ευνοουμένων σου, και να τις εκφράσουμε στη γλώσσα τους, θα τις ορίζαμε κάπως έτσι: 1. Κάθε είδους διαστροφή, συνειδητή ή ασυνείδητη. 2. Το αίσθημα της αυτοϊκανοποίησης όταν παραπλανάς τους άλλους. 3. Η ακατανίκητη ανάγκη καταστροφής της ύπαρξης των άλλων πλασμάτων. 4. Η επιτακτική προδιάθεση απαγκίστρωσης από την υποχρέωση της εκπλήρωσης των οντικών προσπαθειών που απαιτούνται από τη Φύση. 5. Η τάση χρησιμοποίησης τεχνασμάτων κάθε είδους για την απόκρυψη από τους άλλους αυτών που θεωρούνται σωματικά ελαττώματα. 6. Η ήρεμη απόλαυση εκείνου που δεν σου αξίζει. 7. Η τάση να μην είσαι αυτό που είσαι.
	30 Η Τέχνη
30.52-3.Β	Παρόλο που σκοπεύω να σου το εξηγήσω αργότερα με λεπτομέρειες, θεωρώ χρήσιμο να εξετάσω από τώρα το πώς και το γιατί, στην παρουσία των «Ινσαπαλνιανών κοσμικών συγκεντρώσεων», κάθε συγκεκριμένος σχηματισμός αποκτά την ιδιότητα, από τις εξελικτικές και ενελικτικές διαδικασίες, να προκαλεί διαφορετικά αποτελέσματα στο όργανο που μας ενδιαφέρει.
30.53.Β	Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να πω ότι η «ολική συνισταμένη των δονήσεων», όπως και όλοι οι ήδη συγκεκριμένοι κοσμικοί σχηματισμοί, συγκροτείται σύμφωνα με το τελειωμένο αποτέλεσμα του θεμελιώδους κοσμικού νόμου του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ — δηλαδή του κοσμικού νόμου που τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη της Βαβυλωνιακής περιόδου ονόμαζαν «Νόμο του Επτά»· με άλλα λόγια, αυτή η συνισταμένη περιλαμβάνει επτά «σύνολα αποτελεσμάτων», ή, όπως λένε ακόμη καμιά φορά, επτά «τάξεις δονήσεων», που προκύπτουν από κοσμικές πηγές, η έλευση και η μετέπειτα δράση των οποίων εξαρτώνται από επτά άλλες πηγές, που κι αυτές αναδύονται και εξαρτώνται με τη σειρά τους από επτά άλλες, και ούτω καθεξής, ως την Αγιότατη Μοναδική Δόνηση με τις επτά ιδιότητες, που προκύπτει από την Υπέρτατη Άγια Αρχική Πηγή. Και από το σύνολο τους συντίθεται η «ολική συνισταμένη των δονήσεων» όλων των πηγών πραγματοποίησης όλων όσων υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν, χάρη στους μετασχηματισμούς των οποίων πραγματοποιείται στη συνέχεια μέσα στην παρουσία των «Ινσαπαλνιανών κοσμικών συγκεντρώσεων» ο αριθμός των διάφορων «τονικοτήτων» που ανάφερα.
30.72.Β	Και όχι μόνο δεν έφτασε ως αυτά τίποτε απολύτως από τα διάφορα αποσπάσματα της γνώσης που οι σοφοί Οπαδοί του Λεγομινισμού κατέγραψαν με τις «νομοτελειακές αποκλίσεις» από τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, ή Νόμου του Επτά, αλλά ακόμη στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στους δύο αυτούς πολιτισμούς, η οντική ευφυΐα τους παρήκμασε σε τέτοιο σημείο που σήμερα δεν ξέρουν πια και ούτε καν υποπτεύονται την ύπαρξη στον πλανήτη τους, όπως και παντού αλλού, αυτού του συμπαντικού νόμου.
30.93.Β	— Εξήγησε μου σε παρακαλώ, καλέ μου παππού. Είναι ποτέ δυνατόν τα σχέδια και οι προσπάθειες των Βαβυλώνιων σοφών να μην είχαν κανένα αποτέλεσμα, κι έτσι τίποτε, μα απολύτως τίποτε, να μην έφτασε μέχρι τα σημερινά τρίμυαλα όντα εκείνου του παράξενου πλανήτη από τα αποσπάσματα της γνώσης που είχαν τότε αποκτήσει πάνω στη Γη;
30.93.Β	Στην ερώτηση του εγγονού του ο Βεελζεβούλ απάντησε:
30.93.Β	— Ναι, παιδί μου, προς μεγάλη θλίψη όλων όσων υπάρχουν στο Σύμπαν, σχεδόν τίποτε δεν επιβίωσε από τα αποτελέσματα της εργασίας τους, και τίποτε δεν έγινε πατρογονική κληρονομιά των σημερινών ευνοουμένων σου.
30.93-4.Β	Οι πληροφορίες που προσαρτήθηκαν με τον τρόπο που σου περιέγραψα, μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά μόνο για μερικούς αιώνες. Λίγο μετά την περίοδο του «βαβυλωνιακού μεγαλείου», και πάλι λόγω της κυριότερης ιδιαιτερότητα τους, δηλαδή της «περιοδικής-διαδικασίας-της-αμοιβαίας-καταστροφής», τα εκεί κάτω συνηθισμένα όντα κατέληξαν σιγά-σιγά να ξεχάσουν όλο σχεδόν τον Λεγομινισμό που περιέχει τα κλειδιά των νομοτελειακών ανακριβειών του Νόμου του Επτά, όπως αυτοί μπήκαν σε όλους τους κλάδους των ανθρώπινων «Αφαλκάλνα» και σε όλες τις ανθρώπινες «Σολτζινόχες»· και δεν έφτανε αυτό, αλλά με τον καιρό χάθηκε γι’ αυτά, όπως ήδη σου είπα, η σημασία η ίδια του συμπαντικού νόμου του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ, τον οποίο ονόμαζαν τότε στην Βαβυλώνα «Νόμο του Επτά».
30.94.Β	Όλα τα συνειδητά έργα των όντων της βαβυλωνιακής περιόδου σιγά-σιγά καταστράφηκαν, είτε επειδή φθάρηκαν με τον χρόνο από μόνα τους, είτε λόγω της διαδικασίας της αμοιβαίας καταστροφής, κάθε φορά που η ψύχωση τους έφτανε στο στάδιο που λέγεται στάδιο «καταοτροφής-κάθε-υπαρκτού-που-πέφτει-στο-πεδίο-της-οπτικής-αντίληψης».
	37 Η Γαλλία
37.228.Β	«Πώς μπόρεσαν να μην προβλέψουν, στους υπολογισμούς τους για την αρμονική κίνηση των κοσμικών συγκεντρώσεων, ότι ο κομήτης Κοντούρ και ο άτυχος πλανήτης Γη θα συγκρούονταν;
37.228.Β	«Αν όσοι όφειλαν να το κάνουν το είχαν προβλέψει, καμιά από τις συμφορές που ακολούθησαν και προήλθαν οι μεν από τις δε, δεν θα είχαν συμβεί. Και δεν θα ήταν αναγκαίο να εμφυτεύσουν στην παρουσία των πρώτων τρίμυαλων όντων αυτού του δύστυχου πλανήτη το ολέθριο όργανο Κουνταμπάφερ, που ήταν η αφετηρία για τόσα φοβερά και αξιοθρήνητα αποτελέσματα.
37.228.Β	«Είναι αλήθεια ότι, στη συνέχεια, τούτο το ολέθριο όργανο, παύοντας να είναι απαραίτητο, καταστράφηκε· αλλά ούτε κι αυτή τη φορά προβλέψανε ότι καταστρέφοντας το δεν καταργούσαν, ομοίως, και τη δυνατότητα να κρυσταλλωθούν εύκολα οι συνέπειες των ιδιοτήτων του στην παρουσία των όντων των επόμενων γενεών, εξαιτίας του τρόπου ύπαρξης που τα χαρακτηρίζει.
37.228.Β	«Με άλλα λόγια, δεν πρόβλεψαν, για άλλη μια φορά, ότι, ακόμα κι αν καταστρεφόταν αυτό το όργανο, ο θεμελιώδης κοσμικός νόμος Επταπαραπαρσινόχ, με τα “Μντνελ-ιν” του, δεν θα έπαυε να παραμένει ο ίδιος, όσον αφορά την εξελικτική διαδικασία, για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, καθώς και για καθετί που υπάρχει στο Σύμπαν.
	38 Η θρησκεία
38.276.Β	Για να σου διευκρινίσω τα όσα θα πούμε παρακάτω για το ίδιο τούτο θέμα, πρέπει ακόμη να σου πω ότι ο νηματοειδής σύνδεσμος — το ένα άκρο του οποίου παραμένει στο σώμα Κεστζάν, που ανυψώθηκε μέχρι την αντίστοιχη σφαίρα, και το άλλο άκρο του οποίου, είτε μένει μέσα στους επιπλανητικούς σχηματισμούς όπου προσαρτήθηκε ένα σταγονίδιο της συνολικής μάζας του Χανμπλεντζόιν του σώματος Κεστζάν, ή μέσα στα όντα που θεληματικά το συγχώνεψαν με τα δικά τους σώματα Κεστζάν — είναι δυνατό να υφίσταται μέσα στο διάστημα μόνο για μια σαφώς προκαθορισμένη χρονική διάρκεια, και, για την ακρίβεια, μέχρι ο πλανήτης στον οποίο είδε το φως εκείνο το συγκεκριμένο ον να διατρέξει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον ήλιο του.
38.276.Β	Μόλις αρχίζει μια νέα περιφορά, το νήμα εξαφανίζεται τελείως.
38.276.Β	Κι εξαφανίζεται επειδή, σύμφωνα με τον θεμελιώδη ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, η εξέλιξη και η ενέλιξη των κοσμικών ουσιών, που χρειάζονται στον Μέγιστο Τρωγωαυτοεγωκράτη, μέσα στην ατμόσφαιρα η οποία περιβάλλει κάθε πλανήτη, χρησιμεύουν, πάλι, μόνο για την τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία τοπικού χαρακτήρα, δηλαδή περιορίζονται μέσα στα όρια της «αυτόνομης δραστηριότητας» εκείνου του δεδομένου ηλιακού συστήματος· επομένως όλες ανεξαίρετα οι κοσμικές ουσίες που βρίσκονται μέσα στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια αυτής της περιφοράς, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και το νήμα που λέγαμε, μετασχηματίζονται αμέσως σε κοσμικές ουσίες που ταιριάζουν σ’ αυτή την ατμόσφαιρα.
	39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου
39.293.Β	Για να καταλάβεις καλύτερα το πώς η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αποφάσισε να εξουδετερώσει την ολέθρια δράση του αμείλικτου Ηρωπάς, και πώς πραγματοποίησε τελικά το σχέδιο ΤΗΣ, πρέπει πρώτα να μάθεις ότι, αρχικά, η ύπαρξη του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου βασιζόταν στην Αρχή που ονομάζεται «Αυτοεγωκράτης», σύμφωνα με την οποία, οι εσωτερικές δυνάμεις που διατηρούσαν την ύπαρξη αυτής της κοσμικής συγκέντρωσης λειτουργούσαν ανεξάρτητα, χωρίς να εξαρτώνται από καμιά εξωτερική δύναμη. Κι αυτό το σύστημα δυνάμεων βασιζόταν, με τη σειρά του, πάνω στους δύο θεμελιώδεις ιερούς κοσμικούς νόμους δια των οποίων διατηρείται το σύνολο του σημερινού μας Μεγαλόκοσμου, δηλαδή πάνω στους πρωταρχικούς ιερούς κοσμικούς νόμους που φέρουν το όνομα «ιερό Επταπαραπαρσινόχ» και «ιερό Τριαμαζικάμνω».
39.293.Β	Σου έχω μιλήσει άλλη μια φορά γι’ αυτούς τους δύο θεμελιώδεις ιερούς κοσμικούς νόμους· τώρα θα προσπαθήσω να στους εξηγήσω με κάπως περισσότερες λεπτομέρειες.
39.293.Β	Για τον πρώτο πρωταρχικό ιερό κοσμικό νόμο, το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, η αντικειμενική κοσμική επιστήμη δίνει την ακόλουθη διατύπωση:
39.293.Β	Η γραμμή σύμφωνα με την οποία εκφράζεται αυτός ο ιερός κοσμικός νόμος παρουσιάζει επτά σημεία εκτροπής, ή, όπως επίσης λέγονται, επτά «κέντρα βάρους»· και η απόσταση που χωρίζει δύο σημεία εκτροπής, ή κέντρα βάρους», ονομάζεται «Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ».
39.293.Β	Η πλήρης διαδικασία αυτού του ιερού νόμου, που ασκείται σε όλα όσα υπάρχουν, από την εμφάνισή τους κιόλας, περιλαμβάνει λοιπόν πάντα επτά «Στόπιντερ».
39.295.Β	Και τώρα, παιδί μου, άκουσε προσεκτικά αυτά που θα ακολουθήσουν.
39.295.Β	Όπως σου έχω ήδη πει, αρχικά ο Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας διατηρούνταν με τη βοήθεια αποκλειστικά των δύο πρωταρχικών ιερών νόμων· αυτοί όμως οι νόμοι λειτουργούσαν τότε με τρόπο ανεξάρτητο, χωρίς τη βοήθεια οποιασδήποτε εξωτερικής δύναμης. Αυτό το σύστημα ονομαζόταν «Αυτοεγωκράτης».
39.295.Β	Στη συνέχεια, η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αποφάσισε να τροποποιήσει την Αρχή της λειτουργίας αυτών των θεμελιωδών ιερών νόμων, κάνοντας την μέχρι τότε αυτόνομη λειτουργία τους να εξαρτάται από δυνάμεις προερχόμενες απ’ έξω.
39.295-6.Β	Αλλά καθώς αυτή η καινούργια αρχή απαιτούσε κατάλληλες πηγές που βρίσκονταν έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, απ’ όπου θα μπορούσαν να αναβλύζουν τέτοιες δυνάμεις και να εισρέουν μέσα Του, η παντοδύναμη ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αναγκάστηκε να δημιουργήσει το Μεγαλόκοσμό μας, με όλους τους κόσμους των διάφορων βαθμίδων και όλους τους σχετικά ανεξάρτητους κοσμικούς σχηματισμούς που βρίσκονται μέσα του. Και από τότε, το σύστημα που διατηρεί την ύπαρξη του Απόλυτου Ήλιου καλείται «Τρωγωαυτοεγωκράτης».
39.296.Β	Όταν ο ΚΟΙΝΟΣ μας ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ αποφάσισε να τροποποιήσει την Αρχή σύμφωνα με την οποία διατηρούνταν η ύπαρξη αυτής της μοναδικής κοσμικής συγκέντρωσης που είναι ο τόπος του Δοξασμένου Είναι ΤΟΥ, πρώτα απ’ όλα μετέβαλε την ίδια τη λειτουργία των δύο ιερών πρωταρχικών νόμων, και ιδιαίτερα του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.
39.296.Β	Η σημαντική τροποποίηση που επέφερε στη λειτουργία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ έγινε πάνω σε τρία από τα Στόπιντέρ του, και συνίστατο σε μια αλλοίωση της «υποκειμενικής δράσης» τους. Στο ένα παρέτεινε τη διάρκεια, τη συντόμευσε στο άλλο, και στο τρίτο την απεναρμόνισε.
39.296.Β	Για να εξασφαλίσει στο Στόπιντερ που βρίσκεται ανάμεσα στο τρίτο και τέταρτο «σημείο εκτροπής» την απαιτούμενη ιδιότητα να απορροφά, προς όφελος της λειτουργίας του, την αυτόματη συρροή όλων των γειτονικών δυνάμεων, του παρέτεινε την διάρκεια.
39.296.Β	Αυτό είναι εκείνο ακριβώς το Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που ονομάζουμε «μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν».
39.296.Β	Όσο για το Στόπιντερ που συντόμευσε, αυτό βρίσκεται ανάμεσα στο τελευταίο «σημείο εκτροπής» και την αρχή ενός νέου κύκλου της διαδικασίας του Επταπαραπαρσινόχ. Με τούτη την αλλοίωση, που προοριζόταν να διευκολύνει το ξεκίνημα του νέου κύκλου, ανάθεσε σ’ αυτό το Στόπιντερ μια λειτουργία που εξαρτάται αποκλειστικά από τη συρροή των εξωτερικών δυνάμεων τις οποίες του φέρνουν τα αποτελέσματα της δράσης της κοσμικής συγκέντρωσης μέσα στην οποία πραγματώνεται ολόκληρη η διαδικασία αυτού του ιερού πρωταρχικού νόμου.
39.296.Β	Κι αυτό είναι το Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που ακόμα και στις μέρες μας το ονομάζουμε «σκόπιμα πραγματοποιούμενο Μντνελ-ιν».
39.296.Β	Όσο για το τρίτο Στόπιντερ του οποίου τροποποίησε την «υποκειμενική δράση», το πέμπτο της σειράς, αυτό που ονομάστηκε «Χαρνέλ-Χάουτ», η δυσαρμονία του επιτελέστηκε από μόνη της, σαν συνέπεια της τροποποίησης των άλλων δύο Στόπιντερ.
39.296-7.Β	Αυτή η δυσαρμονία της υποκειμενικής του λειτουργίας, που είναι αποτέλεσμα της σχετικής του ασυμμετρίας μέσα στο σύνολο της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, συνίσταται σε τούτο:
39.297.Β	Όταν η διαδικασία αυτού του ιερού νόμου πραγματώνεται μέσα σε συνθήκες τέτοιες ώστε να υποβάλλεται στη δράση πολλών δονήσεων που προέρχονται από «πολλαπλές αιτίες» άσχετες προς αυτήν, δίνει μόνο εξωτερικά αποτελέσματα.
39.297.Β	Αν όμως αυτή η ίδια διαδικασία πραγματώνεται σε απόλυτη ηρεμία, σε παντελή απουσία δονήσεων που προέρχονται από πολλαπλές αιτίες ξένες προς αυτήν, όλα τα αποτελέσματα της δράσης της παραμένουν στο εσωτερικό της συγκέντρωσης όπου αυτή ολοκληρώνεται, και τα αποτελέσματα της δεν γίνονται αντιληπτά απ’ έξω παρά μόνο στην περίπτωση μιας κατευθείαν και άμεσης επαφής.
39.297.Β	Αν καμιά από τούτες τις δύο διαμετρικά αντίθετες συνθήκες δεν επικρατήσει στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα αποτελέσματα της δράσης της χωρίζονται συνήθως σε εσωτερικά και εξωτερικά.
39.297.Β	Έτσι, παιδί μου, από τη στιγμή που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας έκανε στον Ιερό Νόμο Επταπαραπαρσινόχ τούτη τη σοβαρή τροποποίηση, που αφορούσε την υποκειμενική δράση των Στόπιντερ, αυτή παρεμβαλλόταν στη διαδικασία πραγματοποίησης όλων των κοσμικών σχηματισμών, μικρών και μεγάλων.
39.297-8.Β	Στο επαναλαμβάνω, αγαπημένε μου Χασίν, προσπάθησε ν’ αφομοιώσεις καλά ό,τι αφορά αυτούς τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους, αφού η γνώση των δύο ιερών νόμων, και προπαντός των ιδιαιτεροτήτων του Επταπαραπαρσινόχ, θα σου επιτρέψει στη συνέχεια να καταλάβεις σε βάθος και χωρίς δυσκολία όλους τους δευτερεύοντες και τριτεύοντες νόμους της «δημιουργίας του κόσμου» και της «ύπαρξης του κόσμου». Γιατί σε κάθε τρίμυαλο ον, όποια κι αν είναι η μορφή της εξωτερικής του επένδυσης, η βαθιά γνώση των ιερών νόμων αναπτύσσει τη δυνατότητα, μπροστά σε οποιονδήποτε κοσμικό παράγοντα που δεν εξαρτάται από το ίδιο — ευνοϊκό ή δυσμενή — να αναλογιστεί το λόγο της ύπαρξής του και να συλλέξει τα απαραίτητα δεδομένα για να εξηγήσει στον εαυτό του και να αποδεχτεί την «εσωτερική σύγκρουση» που προκαλεί γενικά στα τρίμυαλα όντα η αντίφαση ανάμεσα στα συγκεκριμένα αποτελέσματα της διαδικασίας όλων των κοσμικών νόμων και σ’ εκείνα τα αποτελέσματα που η «υγιής λογική» τους τα κάνει να προεξοφλούν, ακόμα και να περιμένουν στα σίγουρα κάτι. Έτσι, εκτιμώντας σωστά την ουσιώδη σημασία της ίδιας τους της παρουσίας, γίνονται ικανά να συνειδητοποιήσουν τη θέση που πραγματικά τους αντιστοιχεί μέσα στο σύνολο των κοσμικών αυτών πραγματοποιήσεων.
39.298.Β	Με άλλα λόγια, η αφομοίωση μιας σφαιρικής κατανόησης της λειτουργίας των δύο ιερών θεμελιωδών νόμων συμβάλλει τελικά στην κρυστάλλωση, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, δεδομένων τα οποία γεννούν τη Θεϊκή ιδιότητα — την απαραίτητη σε κάθε φυσιολογικό τρίμυαλο ον — που υπάρχει με το όνομα «Σεμουνιρανούς», ιδιότητα για την οποία οι ευνοούμενοί σου έχουν μια προσεγγιστική ιδέα, και τη λένε «αμεροληψία».
39.298.Β	Και η διαδικασία της δημιουργίας πραγματώθηκε με την ακόλουθη σειρά:
39.298.Β	Χάρη στη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, οι εκπορεύσεις που προέρχονταν από τον Απόλυτο Ήλιο ασκούσαν τη δράση τους, σε ορισμένα σημεία στο διάστημα του Σύμπαντος, πάνω στην αρχέγονη κοσμική ουσία Αιθεροκρίλνο και συμπύκνωναν έτσι, χάρη στο σύνολο των παλιών και νέων ιδιαιτεροτήτων των πρωταρχικών ιερών νόμων, κάποιες καθορισμένες συγκεντρώσεις.
39.299.Β	Έπειτα, χάρη στους ίδιους παράγοντες, οι συγκεντρώσεις αποκτούσαν τους δικούς τους νόμους Επταπαραπαρσινόχ και Τριαμαζικάμνω, που συνδέονταν με την αμοιβαία τους δράση· κι από τότε κρυσταλλώθηκε σ’ αυτές, σιγά-σιγά, καθετί το αναγκαίο για την εμφάνιση των μεγάλων κοσμικών συγκεντρώσεων που υπάρχουν ακόμα και σήμερα, και στις οποίες δίνουμε το όνομα «Ήλιοι Δεύτερης Τάξης».
39.299-300.Β	Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας του πρώτου εξωτερικού κύκλου του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ — δηλαδή μετά το σχηματισμό των Ήλιων Τρίτης Τάξης ή «πλανητών» — και σύμφωνα με το πέμπτο τροποποιημένο Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που ονομάζεται Χαρνέλ-Χάουτ, η αρχική παρόρμηση που προοριζόταν για το σύνολο της διαδικασίας, έχοντας χάσει τη μισή από τη ζωογόνο δύναμη της, δεν εκδήλωνε πια έξω από αυτήν, στη μετέπειτα λειτουργία της, παρά το μισό της δράσης της, κρατώντας το υπόλοιπο μέσα της για τη δική της λειτουργία. Επομένως πάνω σ’ αυτές τις τελευταίες μεγάλες συγκεντρώσεις που ονομάζονται «Ήλιοι Τρίτης Τάξης» ή «πλανήτες», άρχισαν να εμφανίζονται «αναλογίες προηγούμενων εμφανίσεων».
39.300.Β	Και καθώς οι περιβάλλουσες συνθήκες πραγματοποίησης είχαν παντού καθιερωθεί σύμφωνα με την δεύτερη ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ, το ξεδίπλωμα του πρώτου εξωτερικού κύκλου του Επταπαραπαρσινόχ περατώθηκε, και ολόκληρη η δράση της λειτουργίας του μεταφέρθηκε από τότε αποκλειστικά στα αποτελέσματα που ήδη είχαν εκδηλωθεί· από τότε αυτά τα τελευταία υποτάχτηκαν στις δικές τους μόνιμες διαδικασίες μετασχηματισμού, οι οποίες ονομάστηκαν «εξέλιξη» και «ενέλιξη».
39.300.Β	Έπειτα, αυτή τη φορά σύμφωνα μ’ έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης, που ονομάζεται «Λιτσβρτς», ή «νόμος της συνάθροισης των ομοιογενών», αυτοί οι «σχετικά ανεξάρτητοι» σχηματισμοί, που ονομάσαμε «αναλογίες προηγουμένων εμφανίσεων», ομαδοποιήθηκαν πάνω στους πλανήτες για να συγκροτήσουν, με τη σειρά τους, νέους, «σχετικά ανεξάρτητους» σχηματισμούς.
39.300.Β	Εξάλλου χάρη σ’ αυτές τις διαδικασίες «εξέλιξης» και «ενέλιξης» που χαρακτηρίζουν το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, άρχισαν να κρυσταλλώνονται και να ξεκρυσταλλώνονται, στην παρουσία όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων, μικρών ή μεγάλων, κάθε είδους συγκεκριμένες κοσμικές ουσίες, με ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες, που η αντικειμενική επιστήμη ορίζει με το όνομα «ενεργά στοιχεία».
39.300.Β	Και τα αποτελέσματα της εξέλιξης και της ενέλιξης αυτών των ενεργών στοιχείων, πραγματοποιώντας την Τρωγωαυτοεγωκρατική αρχή ύπαρξης, μέσω της αμοιβαίας θρέψης και συντήρησης όλων των πραγμάτων του Σύμπαντος, συγκρότησαν στο σύνολό τους την κοινή κοσμική διαδικασία «Ιρανιρανουμάνζ», ή, όπως ήδη σου είπα, αυτό που η αντικειμενική επιστήμη ονομάζει «παγκόσμια ανταλλαγή ουσιών».
39.301.Β	Όσο για τους μικρότερους από εκείνους τους «σχετικά ανεξάρτητους σχηματισμούς», που εμφανίστηκαν στους πλανήτες σύμφωνα με τη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και που είναι οι απειροελάχιστες αναλογίες του Παντός, αυτοί ονομάστηκαν «Μικρόκοσμοι». Τέλος, οι «συναθροίσεις των Μικρόκοσμων» που κι αυτές συγκεντρώθηκαν πάνω στους πλανήτες, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «αμοιβαία έλξη των ομοίων», ονομάστηκαν «Τεταρτόκοσμοι».
39.301.Β	Και το σύνολο των κόσμων που απαρτίζουν τον σημερινό μας Κόσμο ονομάστηκε «Μεγαλόκοσμος».
39.303.Β	Και τώρα, παιδί μου, μετά απ’ όλα αυτά που σου εξήγησα, μπορούμε να επανέλθουμε στο θέμα μας: γιατί και πώς τα ανώτερα οντικά σώματα, ή, όπως τα λένε οι ευνοούμενοί σου, οι «ψυχές», εμφανίστηκαν στο Σύμπαν, και γιατί ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΣ μας ΠΑΤΕΡΑΣ έστρεψε τη Θεία προσοχή ΤΟΥ προς αυτές ακριβώς τις κοσμικές εκφάνσεις;
39.303.Β	Πραγματικά, μόλις «η συνολική ισορροπία της κοσμικής αρμονίας» είχε καθιερωθεί και είχε ρυθμιστεί σε όλους τους κόσμους της κάθε κλίμακας, οι Τεταρτόκοσμοι, αυτές δηλαδή οι σχετικά ανεξάρτητες «συναθροίσεις των μικρόκοσμων» που εμφανίστηκαν στην επιφάνεια των πλανητών, βρήκαν εκεί περιβάλλουσες συνθήκες οι οποίες αντιστοιχούσαν συμπτωματικά σε ορισμένα παρόντα σ’ αυτούς δεδομένα που τους επέτρεπαν να υπάρχουν για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς «Σεκρουάνο», μ’ άλλα λόγια χωρίς «σταθερή ατομική ένταση». Τότε λοιπόν στην παρουσία του καθενός τους εμφανίστηκε η αυτόματη δυνατότητα να κινούνται ανεξάρτητα, από το ένα μέρος στο άλλο, στην επιφάνεια των πλανητών.
39.303.Β	Κι όταν ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας πρόσεξε αυτή την αυτόματη κίνησή τους, ΤΟΥ ήρθε για πρώτη φορά η Θεία έμπνευση να τη χρησιμοποιήσει σαν βοήθεια στη διακυβέρνηση του διευρυνόμενου Κόσμου.
39.303-4.Β	Από εκείνη τη στιγμή, βάλθηκε να προσανατολίζει όλες τις σχετικές πραγματοποιήσεις στους Τεταρτόκοσμους, έτσι που το αναπόφευκτο «Οκρουάλνο», δηλαδή ο περιοδικός κύκλος της πλήρους διαδικασίας του Επταπαραπαρσινόχ, να εκπληρώνεται με τέτοιο τρόπο στη συνολική παρουσία ορισμένων από αυτούς, ώστε, μέσω μιας τροποποίησης της λειτουργίας της, να μπορούν να μεταστοιχειωθούν και να κρυσταλλωθούν — εκτός από τα αποτελέσματα που έπρεπε να μετασχηματιστούν εκεί για τη νέα συνολική κοσμική ανταλλαγή ουσιών — και εκείνα τα ενεργά στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαν να επενδυθούν μέσα τους νέοι ανεξάρτητοι σχηματισμοί με την ιδιότητα να αποκτούν έναν «ατομικό νου».
39.310-1.Β	Τώρα, παιδί μου, πριν εμπλακούμε σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα ανώτερα οντικά σώματα επενδύονταν και τελειοποιούνταν στη συνολική παρουσία των πρώτων Τεταρτόκοσμων, καθώς κι αυτών που αργότερα ονομάστηκαν «όντα», το θεωρώ απαραίτητο να σου δώσω μερικές πληροφορίες για το πώς συνέβη εμείς, οι οποίοι εμφανιστήκαμε στον πλανήτη Καρατάς, όπως και τα όντα που είδαν το φως στον πλανήτη σου τη Γη, να μην είμαστε πια, σαν τα πρώτα όντα που προήλθαν από τον άμεσο μετασχηματισμό των Τεταρτόκοσμων, όντα «Πολορμεντερχτικά» — ή, όπως τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, «Μονενφυή» — αλλά όντα «Κεστσαπμαρτνιανά», με άλλα λόγια, σχεδόν ημι-όντα, κάτι που κάνει την πλήρη διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ να μην πραγματώνεται πια μέσα από εμάς, ούτε και μέσα από τους τρίμυαλους ευνοουμένους σου του πλανήτη Γη, ακριβώς όπως πραγματωνόταν τότε σε εκείνους. Και είμαστε όντα Κεστσαπμαρτνιανά επειδή το τελευταίο θεμελιώδες Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτό που σήμερα ονομάζεται από όλα σχεδόν τα όντα του Μεγαλόκοσμού μας «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δε βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη πάνω στον οποίο εμφανιστήκαμε — όπως συμβαίνει γενικά στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας — αλλά στο κέντρο του δορυφόρου του, του μικρού εκείνου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που τον λέμε «Πρνοχ-Παϊόχ», και αποτελεί, για τον πλανήτη μας τον Καρατάς, ό,τι είναι για τον πλανήτη Γη τα παλιά του κομμάτια, τα οποία σήμερα λέγονται «Σελήνη» και «Ανούλιος».
39.311.Β	Επομένως η πλήρης διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που διέπει τη συνέχιση του είδους, δεν εκπληρώνεται μέσα από ένα μόνο ον, όπως στους Τεταρτόκοσμους, αλλά μέσα από δύο όντα διαφορετικού φύλου, τα οποία εμείς τα λέμε «Ακταβάς» και «Πασσαβάς», και στη Γη λέγονται, «άντρας» και «γυναίκα».
39.311-2.Β	Μ’ αυτή την ευκαιρία, μάθε ότι υπάρχει ακόμα μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας ένας πλανήτης επάνω στον οποίο ο ιερός νόμος του Επταπαραπαρσινόχ πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, για τη συνέχιση του είδους των τρίμυαλων όντων, μέσα από τρία ανεξάρτητα άτομα. Πρέπει άλλωστε να γνωρίσεις κάπως λεπτομερέστερα αυτόν τον ασυνήθιστο πλανήτη, επειδή τα όντα που κατοικούν εκεί εκτιμούνται ιδιαίτερα, παντού μέσα στο Μεγάλο μας Σύμπαν, και θεωρούνται η ιδανικότερη μορφή τρίμυαλου όντος από όλες τις αμέτρητες μορφές εξωτερικής επένδυσης. Όλοι εξάλλου οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι που υπάρχουν σήμερα, καθώς και τα περισσότερα ιερά Άτομα τα πλησιέστερα στην Αιωνιότητα μας, προέρχονται από τούτον ακριβώς το θαυμαστό πλανήτη. Αυτός ο πλανήτης λέγεται «Μοντικθεό» και ανήκει στο σύστημα του «Πρωτόκοσμου». Κατοικείται από τρίμυαλα όντα, όμοια με όλα τα άλλα όντα που βλέπουν το φως στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας. Η εξωτερική τους εμφάνιση μοιάζει πολύ με τη δική μας. Και ο μετασχηματισμός των αναγκαίων κοσμικών ουσιών για τη συνολική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, σύμφωνα με τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, γίνεται μέσα από την παρουσία τους σύμφωνα με τις ίδιες αρχές που γίνεται και μέσα από τη δική μας και από αυτή των ευνοουμένων σου που κατοικούν τον πλανήτη Γη. Αυτός ο ιερός νόμος πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, μέσα από τρία είδη όντων, μονάχα ως προς τη συνέχιση του είδους τους: γι’ αυτό κι εκείνα τα όντα ονομάστηκαν «Τριακρκομνιανά». Όπως λοιπόν εμείς ονομάζουμε τα όντα διαφορετικού φύλου «Ακταβάς» και «Πασσαβάς» — και στον πλανήτη σου «άντρας» και «γυναίκα» — έτσι και στον πλανήτη Μοντικθεό, τα όντα διαφορετικού φύλου λέγονται αντιστοίχως «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα». Και παρόλο που όλα μοιάζουν εξωτερικά, η εσωτερική τους δομή διαφέρει εντελώς.
39.312.Β	Η διαδικασία συνέχισης του είδους γίνεται σ’ αυτά με τον ακόλουθο τρόπο:
39.312.Β	Και τα τρία όντα διαφορετικού φύλου ιερουργούν ταυτόχρονα το «ιερό Ελμουάρνο» — αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σύλληψη». Αφού πραγματοποιηθεί το «ιερό Ελμουάρνο», ή «σύλληψη», μένουν χωριστά για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, τελείως απομονωμένα μεταξύ τους· το καθένα τους όμως υπάρχει με σαφέστατα καθορισμένες τις προθέσεις, τις προσλήψεις και τις εκδηλώσεις του.
39.312.Β	Κι όταν φτάσει η στιγμή που πρέπει να εκδηλωθούν τα αποτελέσματα αυτών των συλλήψεων, ή, όπως λένε στη Γη, όταν φτάσει ο καιρός του «τοκετού», εκείνα τα τρία εξαιρετικά όντα νιώθουν το ένα για το άλλο μια, όπως λέμε, «Ακλονοατιστιανή» κλίση — σαν αυτήν που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «οργανο-σωματική έλξη». Κι όσο πλησιάζει η στιγμή αυτής της οντικής εκδήλωσης ή «γέννησης», τόσο περισσότερο πλησιάζουν αναμεταξύ τους και τελικά σχεδόν κολλάνε το ένα πάνω στο άλλο· και τότε, ακριβώς την ίδια στιγμή, πραγματοποιούν, μ’ έναν ορισμένο τρόπο, τα αποτελέσματα της σύλληψής τους.
39.312.Β	Κατά τη διάρκεια όμως αυτής της πραγματοποίησης, τα τρία αποτελέσματα συγχωνεύονται ξαφνικά σε ένα, κι έτσι εμφανίζεται στο Μεγαλόκοσμό μας ένα νέο τρίμυαλο ον, με τόσο ασυνήθιστη δομή.
39.312.Β	Κι ένα τέτοιο τρίμυαλο ον αντιπροσωπεύει ό,τι ιδανικότερο μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, επειδή, από τη στιγμή κιόλας του ερχομού του έχει και τα τρία οντικά σώματα.
39.313.Β	Και τούτο συμβαίνει γιατί ο καθένας από τους «παραγωγούς» αυτού του όντος — «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα» — συλλαμβάνει ξεχωριστά ένα από τα τρία οντικά σώματα και, με τη χαρακτηριστική του αντίστοιχη ύπαρξη, βοηθά το ιερό Επταπαραπαρσινόχ να σχηματίσει μέσα του, ως την εντέλεια, τούτο το οντικό σώμα, και να το κάνει να συγχωνευτεί με τα άλλα τη στιγμή του «τοκετού».
39.314.Β	Τώρα, παιδί μου, σου το ξαναλέω: καθένας από τους ευνοουμένους σου είναι, σαν κι εμάς, και όπως όλα τα άλλα τρίκεντρα όντα του Μεγαλόκοσμού μας, μια μηχανή που προορίζεται για τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, όπως ακριβώς και οι αρχικοί Τεταρτόκοσμοι από τους οποίους προήλθαν οι πρόγονοι των σημερινών όντων του πλανήτη Γη και των άλλων πλανητών του Μεγάλου μας Σύμπαντος. Οι κοσμικές ουσίες που αντιστοιχούν στα επτά Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, θα μπορούσαν έτσι να μετασχηματιστούν μέσω αυτών. Και ακόμα και σήμερα, ο καθένας από αυτούς, ενώ θα υπηρετούσε μηχανικά τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να αντλεί από τις κοσμικές ουσίες που θα μετασχηματίζονταν περνώντας από μέσα του, οτιδήποτε του ήταν απαραίτητο για την επένδυση και την τελειοποίηση των δύο ανώτερων οντικών του σωμάτων. Πραγματικά, κάθε τρίμυαλο ον που βλέπει το φως στον πλανήτη σου αντιπροσωπεύει αφεαυτού, από κάθε άποψη, όπως άλλωστε και κάθε άλλο τρίμυαλο ον, μια άποψη του Μεγαλόκοσμου.
39.314.Β	Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο κάθε ον και στο Μεγαλόκοσμό μας είναι μόνο διαφορά κλίμακας.
39.317.Β	Πρέπει οπωσδήποτε να επισημανθεί ότι, σε απόμακρες εποχές, οι ευνοούμενοί σου γνώριζαν κάτι για την ειδική λειτουργία ορισμένων τμημάτων του «νωτιαίου μυελού» τους και ήξεραν επίσης ορισμένα «μηχανικά μέσα», στα οποία κατέφευγαν όταν ήθελαν να επέμβουν στα αντίστοιχα τμήματα του νωτιαίου τους μυελού κατά τις περιόδους που ένιωθαν μια κάποια δυσαρμονία στην «ψυχική τους κατάσταση»· αλλά, σιγά-σιγά, οι πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό το είδος της γνώσης «εξατμίστηκαν», και οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, παρόλο που γνωρίζουν ότι ο νωτιαίος μυελός τους είναι η έδρα ορισμένων συγκεντρώσεων, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για ποιες λειτουργίες προορίζονται από τη Μεγάλη Φύση αυτές οι συγκεντρώσεις, και τους αρκεί να τις αποκαλούν «νευρικά γάγγλια του νωτιαίου μυελού».
39.317.Β	Τα νευρικά λοιπόν γάγγλια του νωτιαίου μυελού είναι οι πηγές της άρνησης για τις κάθε αποχρώσεως καταφάσεις που προέρχονται από τον «εγκέφαλό» τους, ακριβώς όπως και οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης είναι οι πηγές της άρνησης για όλων των αποχρώσεων τις καταφάσεις που προέρχονται από τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο.
39.317-8.Β	Τελικά, όπως και μέσα στο Μεγαλόκοσμο, το σύνολο των αποτελεσμάτων που απορρέουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αφενός από την κατάφαση του Αγιότατου Πρωτόκοσμου και αφετέρου από τις αρνήσεις κάθε απόχρωσης που προέρχονται από τους νεοεμφανισμένους Ήλιους, χρησιμεύει σαν «συμβιβαστική αρχή» ανάμεσα στο σύνολο τούτων των νέων εμφανίσεων και σ’ εκείνο που ήδη υπήρχε, κατά τον ίδιο τρόπο υπάρχει και στα όντα μια αντίστοιχη συγκέντρωση όλων των αποτελεσμάτων τα οποία απορρέουν από την κατάφαση του «εγκεφάλου» και από τις κάθε αποχρώσεως αρνήσεις που προέρχονται από το «νωτιαίο μυελό» τους, αποτελέσματα τα οποία χρησιμεύουν αργότερα σαν «ρυθμιστική», ή «συμβιβαστική αρχή» για τη λειτουργία της όλης παρουσίας του καθενός από αυτά.
39.319.Β	Έτσι λοιπόν, ακριβώς όπως κι εμείς, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη δεν είναι μόνο συσκευές για το μετασχηματισμό — χάρη στις ιδιότητες των τριών δυνάμεων του θεμελιώδους κοσμικού Τριαμαζικάμνω — των κοσμικών ουσιών που χρειάζεται ο Μέγιστος Τρωγωαυτοεγωκράτης, αλλά έχουν τη δυνατότητα, όσο απορροφούν εκείνες τις ουσίες που προέρχονται από τις τρεις ανεξάρτητες πηγές, να αφομοιώνουν, εκτός από τις απαραίτητες για τη συντήρηση της ύπαρξής τους ουσίες, και ορισμένες που προορίζονται για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων τους.
39.319.Β	Με αυτόν τον τρόπο, τούτες οι ουσίες, που προέρχονται από τρεις διαφορετικές πηγές και εισχωρούν στη συνολική τους παρουσία για να μετασχηματιστούν, αποτελούν, γι’ αυτά όπως και για μας, τρία διαφορετικά είδη οντικής τροφής.
39.319.Β	Για την ακρίβεια, οι ουσίες οι οποίες — στη διαδρομή της ανοδικής εξελικτικής τους επιστροφής στον Αγιότατο Πρωτόκοσμο με αφετηρία το «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δηλαδή μετά το τελευταίο Στόπιντερ του ιερού θεμελιώδους Επταπαραπαρσινόχ — μετατρέπονται, με τη βοήθεια του πλανήτη τους, σε αντίστοιχους ανώτερους επιπλανητικούς σχηματισμούς, εισέρχονται μέσα τους, με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», των συνηθισμένων δηλαδή «τροφών» και «ποτών», κι εκεί μετασχηματίζονται.
39.322.Β	Και τώρα, παιδί μου, ας ασχοληθούμε με τις ίδιες τις διαδικασίες του μετασχηματισμού, οι οποίες γίνονται με τη μεσολάβηση τέτοιων μηχανών, όπως είναι όλοι οι ευνοούμενοί σου, κατά τη διάρκεια των εξελικτικών και ενελικτικών κινήσεων όλων των κοσμικών ουσιών που εξυπηρετούν το σύνολο της διαδικασίας του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη. Και σ’ αυτούς όπως και σ’ εμάς — όπως άλλωστε και σε όλους τους κόσμους, μεγάλους ή μικρούς του κοινού μας Μεγαλόκοσμου — αυτοί οι μετασχηματισμοί είναι αυστηρά καθορισμένοι από τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους: το ιερό Επταπαραπαρσινόχ και το ιερό Τριαμαζικάμνω.
39.322.Β	Πριν σου εξηγήσω τον τρόπο που μετασχηματίζονται οι κοσμικές ουσίες οι οποίες εισχωρούν μέσα στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», για να υπηρετήσουν το σύνολο της κοσμικής Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας, καθώς και την επένδυση και τελειοποίηση των ανώτερων μερών τους — υπό τον όρο ότι διαθέτουν την επιθυμητή στάση απέναντι σ’ αυτή τη διαδικασία — θα σου πω καταρχήν, για να έχεις μια ξεκάθαρη εικόνα, ότι οι Τρωγωαυτοεγωκρατικές διαδικασίες κάθε είδους οι οποίες επιτελούνται στο Μεγαλόκοσμό μας παράγουν εκατοντάδες εκατοντάδων «ενεργά στοιχεία», προικισμένα με συγκεκριμένες υποκειμενικές ιδιότητες, κι αυτά τα «ενεργά στοιχεία» συμμετέχουν στη συγκρότηση νέων σχηματισμών.
39.322-3.Β	Όπου κι αν βρίσκονται, αυτά τα «ενεργά στοιχεία» με τις διαφορετικές ιδιότητες, που προέρχονται από τα επτά Στόπιντερ του θεμελιώδους κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, χωρίζονται και κατατάσσονται, σύμφωνα με το Στόπιντερ από το οποίο προήλθαν, σε επτά «Οκταπανατσαχιανές τάξεις», ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους. Και όλες οι ήδη οριστικοποιημένες συγκεντρώσεις του Μεγαλόκοσμού μας, μικρές και μεγάλες, αποτελούνται από ενεργά στοιχεία που ανήκουν στις επτά αυτές ανεξάρτητες τάξεις, και έχουν, όπως σου είπα, τις ιδιαίτερες υποκειμενικές ιδιότητές τους.
39.323.Β	Αυτές οι υποκειμενικές τους ιδιότητες, καθώς επίσης και η «αναλογική ζωογονητική ικανότητά» τους, καθορίζονται κατά πρώτον από τη μορφή που παίρνει η λειτουργία του πέμπτου Στόπιντερ της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που εκπληρώνεται κατά τη στιγμή της εμφάνισής τους, και κατά δεύτερον από τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά τα ενεργά στοιχεία σχηματίστηκαν, είτε σαν αποτέλεσμα μιας συνειδητής πρόθεσης ενός ανεξάρτητου ατόμου, είτε προξενήθηκαν με αυτόματο τρόπο, χάρη σ’ έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που λέγεται «νόμος της έλξης και της συγχώνευσης των ομοίων».
39.323.Β	Τα εκατοντάδες ενεργά στοιχεία τα οποία ανήκουν στις επτά Οκταπανατσαχιανές τάξεις και είναι προικισμένα με επτά υποκειμενικές ιδιότητες, ανάμεσα στις οποίες κυριαρχούν οι ικανότητες «ζωογόνησης» και «αποσύνθεσης» συγκροτούν στο σύνολό τους το θεμελιώδες κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ από το οποίο εξαρτάται η πραγματοποίηση του Μέγιστου κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη, του αλάθητού μας σωτήρα, από τη νομοτελειακή δράση του αμείλικτου Ηρωπάς.
39.324.Β	Αν τώρα, παιδί μου, αντιλαμβάνεσαι ικανοποιητικά το ξετύλιγμα της διαδικασίας μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών με τη μεσολάβηση των «όντων-συσκευών», μέσα στην παρουσία των οποίων εισδύουν αυτές οι ουσίες με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», τότε θα καταλάβεις, ταυτόχρονα με τη διαδικασία της ενέλιξης και της εξέλιξης των ανώτερων οντικών τροφών, και όλα σχεδόν όσα έχουν σχέση με τις βασικές ιδιαιτερότητες του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ.
39.324.Β	Όταν αυτά τα ενεργά στοιχεία, κατά την ανοδική τους εξελικτική επιστροφή με αφετηρία το τελευταίο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, εισδύουν στη συνολική παρουσία των «όντων-συσκευών» σαν πρώτη οντική τροφή, αρχίζουν, μόλις μπουν μέσα στο στόμα, να μετατρέπονται ακολουθώντας τη διαδικασία του νόμου δεύτερης τάξης που λέγεται Χαρνέλ-μιατσνέλ, δηλαδή αναμιγνύονται και συγχωνεύονται, ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους, με τα ενεργά στοιχεία τα οποία, έχοντας ήδη εξελιχτεί μέσα στην παρουσία των όντων, έχουν αποκτήσει μια ποιότητα δονήσεων αντίστοιχη προς το επόμενο Στόπιντερ της διαδικασίας του οντικού Επταπαραπαρσινόχ. Μέσα στο στομάχι μετασχηματίζονται σε συγκεκριμένα ενεργά στοιχεία που λέγονται «οντικά Πρωτοεχάρυ», τα οποία αντιστοιχούν, με τις δονήσεις τους, στο τέταρτο ανερχόμενο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ.
39.324.Β	Έπειτα, αυτό το σύνολο ενεργών στοιχείων, των οποίων το «κέντρο βάρους δονήσεων» είναι ίδιο με των «οντικών Πρωτοεχάρυ», εξελίσσεται προοδευτικά, αποκτώντας έτσι, και πάλι μόνο χάρη στη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ, την αρμόζουσα ποιότητα δονήσεων. Αφού φτάσουν στον δωδεκαδάκτυλο, τούτα τα στοιχεία μετασχηματίζονται οριστικά σε «οντικά Δευτεροεχάρυ».
39.324-5.Β	Ακολουθώντας τότε αυτό που ονομάζεται «εντερική διαδρομή», ένα μέρος από εκείνες τις συγκεκριμένες ουσίες, ή «οντικά Δευτεροεχάρυ», χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του ίδιου του πλανητικού σώματος, καθώς και για το τοπικό Χαρνέλ-μιατσνέλ που υφίσταται η νεοεισερχόμενη φρέσκια τροφή, ενώ το υπόλοιπο μέρος τους, με τη βοήθεια της ίδιας διαδικασίας του Χαρνέλ-μιατσνέλ τοπικού χαρακτήρα, συνεχίζει την ανεξάρτητη εξέλιξη του για να μετασχηματιστεί τελικά σε ειδικές ανώτερες ουσίες, που λέγονται «οντικά Τριτοεχάρυ».
39.325.Β	Όλες αυτές οι κοσμικές ουσίες που κρυσταλλώνονται προσωρινά στη συνολική παρουσία των «όντων-συσκευών», και που οι δονήσεις τους αντιστοιχούν στα «οντικά Τριτοεχάρυ», συγκεντρώνονται κυρίως στο όργανο το οποίο λέγεται «συκώτι».
39.325.Β	Σ’ αυτό το σταθμό του «οντικού Ανσαμπλουιτζάρ» βρίσκεται το «κατώτερο Μντνελ-ιν» του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που λέγεται «μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν»· έτσι οι ουσίες από τις οποίες αποτελούνται τα «οντικά Τριτοεχάρυ» παύουν να εξελίσσονται με ανεξάρτητο τρόπο, με μόνη τη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ.
39.325.Β	Πραγματικά, λόγω της τροποποίησης που έγινε στη συνολική λειτουργία του πρωταρχικού νόμου του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, το σύνολο των ουσιών που λέγονται «οντικά Τριτοεχάρυ» δεν μπορεί από δω και πέρα να εξακολουθήσει την εξέλιξη του παρά μόνο με τη βοήθεια δυνάμεων που προέρχονται απ’ έξω.
39.325.Β	Κι αν τα «οντικά Τριτοεχάρυ» δεν πάρουν καμιά εξωτερική βοήθεια για να συνεχίσουν να εξελίσσονται μέσα στη συνολική παρουσία των όντων, αυτές οι ουσίες, ακριβώς όπως κι εκείνες που προηγουμένως κρυσταλλώθηκαν σαν κέντρα βάρους του οντικού Ανσαμπλουιτζάρ, πρέπει οπωσδήποτε να ενελιχθούν μέχρι το σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν, για να ξαναγίνουν οι συγκεκριμένες κοσμικές κρυσταλλώσεις που ήταν προηγουμένως.
39.325-6.Β	Για να τους εξασφαλίσει αυτή τη βοήθεια, η Φύση, μέσα στην απέραντη σοφία της, προσάρμοσε την εσωτερική οργάνωση των όντων με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ουσίες που εισέρχονται αναγκαστικά στη συνολική τους παρουσία για να επενδύσουν και να θρέψουν το «δεύτερο οντικό σώμα» ή «σώμα Κεστζάν» — δηλαδή οι κοσμικές ουσίες που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «αέρα» — να μπορούν ταυτόχρονα να αποτελέσουν την απαραίτητη εξωτερική βοήθεια για την εξέλιξη των ουσιών της «πρώτης οντικής τροφής».
39.326.Β	Τα ενεργά στοιχεία τα οποία αποτελούν τη «δεύτερη οντική τροφή», ή «αέρα», εισχωρούν από τη μύτη μέσα στην παρουσία των όντων, για να εξελιχτούν εκεί, κάτω από τη δράση πολλών διαφορετικών διαδικασιών Χαρνέλ-μιατσνέλ τοπικού χαρακτήρα, και, αφού φτάσουν μέχρι τους «πνεύμονες» των όντων, μετασχηματίζονται με τη σειρά τους σε «Πρωτοεχάρυ», αλλά αυτή τη φορά, σε «Αστραλνομιανά Πρωτοεχάρυ».
39.326.Β	Οι ουσίες αυτών των «Αστραλνομιανών Πρωτοεχάρυ», που εισδύουν στην παρουσία των όντων για να ολοκληρώσουν εκεί τη δική τους εξέλιξη, και περιέχουν ακόμη, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες εξέλιξης με αφετηρία τα δικά τους κέντρα βάρους, μόνο με τη βοήθεια της διαδικασίας του Χαρνέλ-μιατσνέλ, συγχωνεύονται με όλες τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», που εξελίχθηκαν ήδη μέχρι το τρίτο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ. Εξελισσόμενες λοιπόν με τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», τις βοηθούν να ξεπεράσουν το «κατώτερο μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν» και να μετασχηματιστούν σε άλλες συγκεκριμένες ουσίες, που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ» — ενώ οι ίδιες μετασχηματίζονται σε «Αστραλνομιανά οντικά Δευτεροεχάρυ».
39.326.Β	Εδώ, παιδί μου, θα βρεις στις εξηγήσεις μου τον τρόπο να κατανοήσεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα στον «Αυτοεγωκράτη» και στον «Τρωγωαυτοεγωκράτη», τη διαφορά, δηλαδή, ανάμεσα στο πανάρχαιο «Αυτοεγωκρατικό» σύστημα της διατήρησης της ύπαρξης του Απόλυτου Ήλιου και στο «Τρωγωαυτοεγωκρατικό» σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε μετά τη δημιουργία του Μεγαλόκοσμου.
39.326-7.Β	Αν ο μετασχηματισμός των ουσιών, με τη μεσολάβηση των «όντων-συσκευών», γινόταν σύμφωνα με το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ όπως είχε πριν την τροποποίηση ορισμένων από τα Στόπιντέρ του, δηλαδή, όπως αυτός λειτουργούσε πριν τη δημιουργία του τωρινού Μεγαλόκοσμου, οι κοσμικές ουσίες οι οποίες αποτελούν την «πρώτη οντική τροφή», αφού θα εισχωρούσαν μέσα σ’ εκείνες τις «συσκευές-κόσμους» για να υποστούν εκεί την τοπική διαδικασία εξέλιξης, θα συνέχιζαν την άνοδό τους μέχρι τον πλήρη μετασχηματισμό τους σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», χωρίς κανένα εμπόδιο και χωρίς να χρειάζονται καμιά εξωτερική βοήθεια, μόνο με τη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ. Σήμερα όμως, από τότε που η λειτουργία αυτού του πρωταρχικού ιερού νόμου, έγινε, από ανεξάρτητη που ήταν, εξαρτημένη, η εξέλιξη και η ενέλιξη των ουσιών στο επίπεδο όπου τροποποιήθηκαν αυτά τα Στόπιντερ, πρέπει πάντα να εξαρτάται από εξωτερικές εκδηλώσεις «ξένης προέλευσης».
39.327.Β	Σε τούτη την περίπτωση, η εξωτερική αυτή βοήθεια που απαιτεί ο πλήρης μετασχηματισμός, μέσα από τα όντα, εκείνων των κοσμικών κρυσταλλώσεων σε «ανώτερες κρυσταλλώσεις», έρχεται από τη «δεύτερη οντική τροφή», με εντελώς διαφορετική προέλευση, και προορισμένη να πραγματοποιήσει εντελώς διαφορετικά κοσμικά αποτελέσματα.
39.327.Β	Αργότερα, θα σου εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες πώς γίνεται στα όντα ο μετασχηματισμός των ουσιών της δεύτερης και της τρίτης οντικής τροφής· στο μεταξύ, μάθε μονάχα ότι αυτές οι ανώτερες κοσμικές ουσίες μετασχηματίζονται στα όντα σύμφωνα με τις ίδιες αρχές όπως και οι ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής».
39.327.Β	∅
39.327.Β	Έτσι λοιπόν, όπως σου είπα, η πρώτη οντική τροφή μετασχηματίζεται προοδευτικά σε συγκεκριμένες ουσίες που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ», κι αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται στα δύο «εγκεφαλικά ημισφαίρια» των ευνοουμένων σου.
39.327.Β	Το ένα μέρος από αυτά τα «οντικά Τεταρτοεχάρυ» που εντοπίζονται στα δύο εγκεφαλικά τους ημισφαίρια χρησιμεύει τότε, χωρίς μετατροπές, για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος του όντος· το άλλο μέρος, το οποίο περιέχει, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες μιας ανεξάρτητης εξέλιξης, συνεχίζει να εξελίσσεται χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, και, όταν συγχωνευτεί κάτω από την επίδραση της διαδικασίας Χαρνέλ-μιατσνέλ με τις ανώτερες ουσίες που ήδη βρίσκονται σ’ εκείνο το ον, μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», που λέγονται «οντικά Πεντοεχάρυ».
39.327.Β	Αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται κυρίως στο «Σιανουρινάμ», που βρίσκεται επίσης στο κεφάλι· οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν αυτό το κομμάτι του πλανητικού τους σώματος «παρεγκεφαλίδα».
39.327-8.Β	Σύμφωνα με το πέμπτο διάστημα του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτές οι ουσίες είναι πάντα επιρρεπείς στο να εξαπολύουν, μέσα στις εκδηλώσεις της συνολικής παρουσίας των τρίμυαλων όντων, πότε το ένα και πότε το άλλο διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα.
39.328.Β	Γι’ αυτό και τα όντα θα πρέπει να είναι πάντα πολύ επιφυλακτικά ως προς αυτές τις οντικές ουσίες, για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες συνέπειες πάνω στο σύνολο της ολότητάς τους.
39.328.Β	Το ένα μέρος από τις συγκεκριμένες ουσίες της «παρεγκεφαλίδας» χρησιμοποιείται με τη σειρά του για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος· το άλλο, καθώς κατέρχεται «μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο» κατά μήκος των «νευρικών γαγγλίων» της ράχης και του στήθους, συγκεντρώνεται τελικά μέσα στους «όρχεις» ή μέσα στις «ωοθήκες», που είναι, στη συνολική παρουσία των όντων, τόποι συγκέντρωσης των «οντικών Εξιοεχάρυ», τα οποία αποτελούν για τα όντα το πιο ιερό απόκτημα. Πρέπει να ξέρεις ότι ο «ιδιαίτερος τρόπος» που ανάφερα ονομάζεται «Τρνλβά».
39.328.Β	Και τότε αυτές οι κοσμικές ουσίες, οι οποίες εισχώρησαν στα «όντα-συσκευές» για να συνεχίσουν εκεί μέσα την εξέλιξή τους, δηλαδή, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν το «κατώτερο Μντνελ-ιν» της βασικής ανταλλαγής των ουσιών, μετασχηματίζονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο σύνολο κοσμικών ουσιών, η παραγωγή του οποίου αποτελεί την αυτόματη δικαίωση του λόγου ύπαρξης όλων γενικά των όντων, και ιδιαίτερα των σημερινών τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη. Το σύνολο αυτό των κοσμικών ουσιών ονομάζεται παντού «Εξιοεχάρυ».
39.328-9.Β	Λοιπόν, παιδί μου, τούτα τα «Εξιοεχάρυ», που προέρχονται από την εξέλιξη της πρώτης οντικής τροφής μέσα από τα «όντα-συσκευές», έχουν δονήσεις αντίστοιχες προς το τελευταίο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ, και φθάνουν, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα αυτού του Στόπιντερ, ως το «θεληματικά πραγματοποιήσιμο ανώτερο Μντνελ-ιν» του νόμου του Επταπαραπαρσινόχ. Αλλά, για να πετύχουν το μετασχηματισμό τους σε καινούργιες ουσίες, ανώτερης τάξης, και να αποκτήσουν δονήσεις αντίστοιχες προς τη ζωογονητική δύναμη της επόμενης βαθμίδας, προς το πέμπτο δηλαδή Στόπιντερ της θεμελιώδους διαδικασίας του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, τους χρειάζεται οπωσδήποτε η εξωτερική βοήθεια την οποία μπορούν να προσφέρουν, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, μόνο οι παράγοντες που συγκροτούνται από τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, για τα οποία σου μίλησα πολλές φορές — με άλλα λόγια οι παράγοντες που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ευδόκησε να ορίσει σαν τα πρέποντα μέσα τα οποία επιτρέπουν σε ορισμένους Τεταρτόκοσμους να γίνουν, ενώ θα εξυπηρετούν τους σκοπούς του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ, αρωγοί στη διοίκηση του διευρυνόμενου κόσμου. Αυτοί οι παράγοντες που είναι το μόνο μέχρι σήμερα μέσο για να αφομοιωθούν οι αναγκαίες κοσμικές ουσίες για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων ονομάζονται σήμερα: «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία».
39.329.Β	Θα ήταν καλό να υπογραμμίσουμε και να σημειώσουμε εδώ, ότι, από το σύνολο εκείνων των πολύ συγκεκριμένων κοσμικών ουσιών οι οποίες συγκροτούνται και βρίσκονται πάντοτε μέσα στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, αυτοί γνωρίζουν καλά μόνο τα «οντικά Εξιοεχάρυ» που ονομάζουν «σπέρμα» — και το οποίο έχουν πια γίνει μάστορες στο να το υποβάλλουν σε κάθε είδους «κόλπα».
39.329.Β	Με το όνομα όμως αυτό προσδιορίζουν και θεωρούν μόνο όσες ουσίες συγκροτούνται μέσα στην παρουσία των όντων αρσενικού φύλου, χωρίς να δίνουν κανένα όνομα και καμιά βαρύτητα στο σύνολο των «ύστατων ουσιών» που συγκροτούνται στα όντα θηλυκού φύλου.
39.329.Β	Το σύνολο αυτό των ουσιών που κρυσταλλώνονται αναπόφευκτα στην παρουσία των όντων ως τελικό αποτέλεσμα των μετασχηματισμών της πρώτης οντικής τροφής τους, παύοντας, από τότε που τα όντα αμελούν να εκτελούν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, να δέχεται, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, την απαραίτητη εξωτερική βοήθεια για να επιτύχει την εξέλιξη του, δηλαδή τη μεταστοιχείωση του σε νέα ενεργά στοιχεία ανώτερης τάξης, ενελίσσεται πάλι προς το σημείο απ’ όπου ξεκίνησε, για να ξαναγίνει τελικά ίδιο με τις κρυσταλλώσεις που ήταν προηγουμένως. Από τότε, αυτές οι ενελικτικές διαδικασίες έγιναν παράγοντες που προκαλούν στη συνολική τους παρουσία την εμφάνιση των αναρίθμητων «ασθενειών» τους, που, και μόνο επειδή τις έχουν, υπονομεύουν το σχηματισμό της ατομικότητάς τους, συντομεύοντας τη διάρκεια της ύπαρξής τους.
39.332.Β	Ας ξαναγυρίσουμε τώρα σ’ εκείνα τα «ανώτερα οντικά σώματα», ή «ψυχές», τα οποία, αφού τελειοποιηθούν, έρχονται στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, και στα οποία αναφέρονταν οι προηγούμενες εξηγήσεις μου.
39.332-3.Β	Λοιπόν, στις αρχές, τον καιρό που αυτά τα ανώτατα οντικά μέρη εμφανίζονταν στα όντα με τη διαδικασία που σου περιέγραψα, και τελειοποιούνταν μέχρι την επιθυμητή βαθμίδα του αντικειμενικού Νου — μ’ άλλα λόγια, όταν σύμφωνα προς το «κατώτερο Μντνελ-ιν» του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σχηματιζόταν στα όντα το σώμα Κεστζάν από τη δεύτερη οντική τροφή, κι όταν σύμφωνα προς το «ανώτερο Μντνελ-ιν» του ίδιου ιερού νόμου επενδυόταν και τελειοποιόταν το «τρίτο οντικό σώμα» ή «ανώτερο σώμα» από την τρίτη οντική τροφή — μόλις αυτά τα ανώτερα οντικά σώματα, που τελειοποιήθηκαν ολότελα, αποχωρίζονταν από τα κατώτερα οντικά τους μέρη, θεωρούνταν άξια να έλθουν σε κοινωνία με την Αγιότατη Αρχική Πηγή και να εκπληρώσουν έτσι το θείο πεπρωμένο τους.
39.333.Β	Κι αυτό συνεχιζόταν έτσι μέχρι εκείνο το φοβερό κοσμικό γεγονός που, όπως σου είπα, είναι σήμερα γνωστό με το όνομα «Τσουτμπογκλιτανική περίοδος».
39.340.Β	Για να νιώσεις και να καταλάβεις καλύτερα — μέχρι την υπερβατική φώτιση — την έννοια των εκφράσεων που χρησιμοποίησα, «γέλιο της κότας» και «ρετσινόλαδο», πρέπει να πω και για μια άλλη συνέπεια των «υπερ-ραδιουργιών» των ευνοουμένων σου, που αυτή τη φορά αφορά τα «οντικά Εξιοεχάρυ» και κυρίως γιατί έτσι θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις με κάπως πιο συγκεκριμένο τρόπο ορισμένες ιδιαιτερότητες, που ήδη σου υπέδειξα, του θεμελιώδους κοσμικού νόμου του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.
39.342.Β	Για να καταλάβεις γιατί η εγκράτεια των σημερινών μοναχών δίνει τούτα τα δύο είδη αποτελέσματα πρέπει να σου επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι, σύμφωνα με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, όλοι οι μεγάλοι ή μικροί σχηματισμοί του Μεγαλόκοσμού μας οι οποίοι, κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους δε δέχονται την επιθυμητή εξωτερική βοήθεια τη στιγμή που ξεπερνάνε τα δύο Μντνελ-ιν του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αναγκάζονται να ενελιχθούν για να ξαναγυρίσουν στην κατάσταση όπου βρίσκονταν πριν την εξέλιξή τους.
	40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ
40.3.Γ	Εν πάση περιπτώσει, μπορώ τώρα να αντιληφθώ πολύ καλά τον ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω και τις ιδιαιτερότητες των τριών άγιων ανεξάρτητων δυνάμεων του· και τον συνειδητοποίησα κατά τρόπο που να ικανοποιεί πλήρως την ουσία μου. Για τον ιερό όμως νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, ορισμένες λεπτομέρειες, που άλλωστε μου φαίνονται μικρότερης σημασίας, παραμένουν ακόμα κάπως ασαφείς στο νου μου, αλλά ελπίζω ότι συνεχίζοντας να τις συλλογίζομαι ενεργητικά, θα τις κατανοήσω.
40.7.Γ	Τώρα, παιδί μου, άκου να δεις πώς ανακάλυψαν αυτά τα ανεπανάληπτα τρίμυαλα όντα για πρώτη φορά τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, πώς κατάφεραν ορισμένα όντα της αρχαιότητας να συνειδητοποιήσουν διάφορες λεπτομέρειές του, και πώς το σύνολο των πληροφοριών που αναφέρονταν σ’ αυτό το νόμο, καθώς μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, έγινε για κάθε τρίμυαλο ον του πλανήτη σου μια διαθήκη που του καθιστούσε προσιτή αυτή τη γνώση — και από την άλλη μεριά, τι κατάφερε ο παράξενος ψυχισμός τους να κάνει με όλα αυτά.
40.8.Γ	Η πρώτη φορά που τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν αντιλήφθηκαν το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ και τον συνειδητοποίησαν με όλη τους την παρουσία, ήταν στην ήπειρο Ατλαντίδα, κατά την περίοδο που ορισμένα όντα — όπως σου έχω διηγηθεί αν θυμάσαι — κατάλαβαν από μόνα τους ότι υπήρχε στην παρουσία τους «κάτι ύποπτο» και ανακάλυψαν επίσης πως είχαν κάποιες δυνατότητες που τους επέτρεπαν να καταστρέψουν αυτό το «κάτι ύποπτο», ώστε να γίνουν όπως θα έπρεπε να είναι.
40.10.Γ	Έτσι εκύλησαν πολλοί αιώνες προτού ξαναγίνει γνωστή η επιστήμη του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, τώρα χάρη σε δύο γήινους σοφούς, τους αδελφούς Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, που στη συνέχεια έγιναν Άγιοι, και βρίσκονται πια στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου που μόλις επισκεφθήκαμε.
40.11.Γ	Και στο νέο τόπο μόνιμης ύπαρξής τους, την «Κίνα», πρώτοι αυτοί, μετά την καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος, συνειδητοποίησαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.
40.25.Γ	Έτσι λοιπόν, παιδί μου, η εκπληκτική συσκευή Αλλά-ατταπάνν αποδείκνυε ότι τα τρία «παροδικά αποτελέσματα» των κοσμικών διαδικασιών για τα οποία σου μίλησα, όχι μόνο παίρνουν στις εσωτερικές τους εκδηλώσεις ανάλογες μορφές, αλλά συγκροτούνται από τους ίδιους παράγοντες.
40.25.Γ	Μέσω αυτής της συσκευής ήταν δυνατό να εξακριβωθεί και να αποδειχθεί, αφενός μεν ότι στο καθένα από εκείνα τα τρία παροδικά αποτελέσματα των γενικών κοσμικών διαδικασιών, παρόλο που δεν είχαν μεταξύ τους τίποτα το κοινό εξωτερικά, πραγματώνονταν οι ίδιες αμοιβαίες δράσεις, που επήγαζαν η μια από την άλλη για να συγκροτήσουν μια κοινή λειτουργία και ότι, σε ό,τι αφορούσε τις εξελικτικές και ενελικτικές ιδιαιτερότητες του νόμου Επταπαραπαρσινόχ, σε καθένα από τα ενδιάμεσα στάδια η δράση της γενικής λειτουργίας του ενός αποτελέσματος ασκούσε μια επίδραση στην δράση ενός άλλου στο αντίστοιχο στάδιο, ακριβώς όπως και μέσα στα δικά του όρια — και αφετέρου ότι υπήρχε πλήρης συνάφεια ανάμεσα σ’ εκείνα τα παροδικά κοσμικά αποτελέσματα, ως προς τις ιδιότητες των δονήσεων που τα αποτελούσαν.
40.26-7.Γ	Έτσι, λοιπόν, για δεύτερη φορά στη διάρκεια των παρατηρήσεων μου σχετικά με την ύπαρξη των τρίμυαλων όντων που συμπαθείς, είδα να εμφανίζεται και σ’ εκείνη την ολοκαίνουργια Κίνα, χάρη στους δύο δίδυμους αδελφούς, εκείνους τους αξιόλογους γήινους σοφούς, ένας ανεξάρτητος κλάδος της αληθινής επιστήμης, συγκροτημένος από «ένα σύνολο πληροφοριών που αφορούσαν το ειδικό πρόβλημα» για το οποίο είχε πλήρη συνείδηση ο τελειοποιημένος νους των τρίμυαλων όντων των περασμένων εποχών, και σχετιζόταν με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που τότε ονομαζόταν «Νόμος του Εννέα». Κατά την διάρκεια των δύο ή τριών αιώνων που ακολούθησαν το ιερό Ρασκουάρνο των δύο αξιόλογων δίδυμων αδελφών, αυτός ο κλάδος της επιστήμης όχι μόνο μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά με τρόπο σχεδόν φυσιολογικό και χωρίς παραμόρφωση, αλλά, χάρη σε άλλους αληθινούς σοφούς που τους διαδέχθηκαν, έγινε λεπτομερέστερος και τελικά προσιτός ακόμα και στα κοινά όντα.
40.31.Γ	Για την «επτάφθογγη κλίμακα ήχων», όμως, η οποία τους κληροδοτήθηκε από τα όντα της αρχαίας Κίνας, χρειάζεται να σου δώσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, καταρχήν επειδή έτσι θα καταλάβεις καλύτερα τους νόμους των δονήσεων που επιτρέπουν τον προσδιορισμό και τη γνώση όλων των ιδιαιτεροτήτων του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και στη συνέχεια γιατί έστειλα στο σπίτι, ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα που σκόπιμα κατασκευάστηκαν από τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν και τα χρησιμοποιούν καθημερινά στη συνηθισμένη τους ύπαρξη, ένα «όργανο παραγωγής ήχων» με το όνομα «πιάνο», στο οποίο οι «χορδές» που παράγουν τους ήχους είναι διευθετημένες και μπορούν να κουρδιστούν όπως στο «Ντζεντβόχ», το δεύτερο δηλαδή από τα βασικά μέρη της περίφημης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν, το δημιούργημα των αξιόλογων δίδυμων αδελφών. Όταν επιστρέψουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς, θα μπορέσω να σου κάνω στο πιάνο μια άμεση επίδειξη αυτού που ονομάζεται «σειρά διαδοχής των διαδικασιών αμοιβαίας συγχώνευσης των δονήσεων». Χάρη στις πρακτικές μου εξηγήσεις θα μπορέσεις να αντιληφθείς καλύτερα και να κατανοήσεις μέχρις ένα ορισμένο σημείο το πώς και με ποια σειρά πραγματώνεται στον Μεγαλόκοσμό μας η διαδικασία του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη, και με ποιον τρόπο αναδύονται οι μεγάλες και οι μικρές κοσμικές συγκεντρώσεις.
40.34.Γ	Τώρα, παιδί μου, για να γίνει ακόμη πιο φανερό το μεγαλείο των δύο Άγιων αδελφών, θα τραβήξω την προσοχή σου στο γεγονός ότι οι υπολογισμοί τους, για να διαπιστώσουν την «ποιότητα ζωογονητικότητας των ηχητικών δονήσεων», η οποία, σύμφωνα με τις υποθέσεις τους αντιστοιχούσε στη ζωογονητικότητα των κοσμικών πηγών των ουσιών, έτυχε να συμπίπτουν σχεδόν ακριβώς με την πραγματικότητα.
40.34-5.Γ	Έπειτα εκείνος ο σοφός, ο Κινγκ-Του-Τοζ, προσάρμοσε στο Λαβ-μερτζ-νοχ, σε ορισμένα σημεία κάθε οκτάβας, ανάμεσα στις λευκές χορδές που αντιστοιχούσαν στους ολόκληρους τόνους, πέντε άλλες χορδές, που αυτή τη φορά τις έβαψαν μαύρες. Ονόμασε τις μαύρες χορδές «Ημισαχσάχσα», που αντιστοιχούσαν, σύμφωνα με την ορολογία των γήινων όντων, σε αυτά που ονομάζουν «ημιτόνια». Στο Λαβ-μερτζ-νοχ, καμία «χορδή ημιτονίων» δεν τεντώθηκε ανάμεσα στις χορδές ολόκληρων τόνων, όπου, κατά τις υποδείξεις των Αγίων Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, και σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, δεν υπάρχει δυνατότητα ανεξάρτητης εξέλιξης ή ενέλιξης των δονήσεων του ήχου — τα διαστήματα αυτά ήταν οι πρώτοι που τα ονόμασαν «χάσματα». Και ακριβώς στα σημεία της οκτάβας όπου έπρεπε να βρίσκονται τα «χάσματα», εκείνο το σοφό ον, ο Κινγκ-Του-Τοζ, προσάρμοσε ανάμεσα στους ολόκληρους τόνους ειδικές χορδές φτιαγμένες από τρίχες που τις πήρε από την ουρά των όντων που εκεί κάτω λέγονται «άλογα».
40.35.Γ	Αυτές οι τρίχινες χορδές έδιναν δονήσεις που δεν ήταν πάντα οι ίδιες· έτσι ο Κινγκ-Του-Τοζ τις ονόμασε «χαοτικές δονήσεις».
40.40-1.Γ	Εκείνο που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε όλη την ιστορία που σου διηγήθηκα για τις γνώσεις που τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είχαν για τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, είναι ότι παρά τον μεγάλο αριθμό πληροφοριών κάθε είδους — ή, όπως λένε, τους «ανεξάρτητους κλάδους της επιστημονικής γνώσης» που έχουν πάλι εμφανιστεί εκεί και αναγκάζονται «να αποστηθίζουν» συνεχώς, όπως λένε — ο «νόμος των δονήσεων», ο οποίος αποτελεί και τον σπουδαιότερο κλάδο, αυτόν που δίνει τη δυνατότητα, τουλάχιστον κατά προσέγγιση, να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, εξακολουθεί και τους είναι εντελώς άγνωστος, με εξαίρεση, βέβαια, την περίφημή τους «θεωρία του ήχου», πρόσφατης σχετικά εμφάνισης, θεωρία που λέγεται ότι μελετήθηκε σε βάθος και είναι πασίγνωστη στους σύγχρονους «σοφούς φυσικούς» και «σοφούς μουσικούς» τους.
40.44.Γ	Ασφαλώς, οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου δεν ξέρουν, ούτε καν υποψιάζονται, ότι οι δύο τρόποι διαίρεσης της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους, διαιρέσεις που ονομάζουν «κινέζικη» και «ελληνική», ξεκίνησαν από δύο αιτίες ολότελα διαφορετικές: η πρώτη, δηλαδή η κινέζικη διαίρεση, ήταν, όπως σου είπα, αποτέλεσμα της βαθιάς γνώσης που είχαν για τον νόμο του Επταπαραπαρσινόχ οι δύο αξιόλογοι δίδυμοι αδελφοί, που παρέμειναν στη Γη σοφοί ασύγκριτοι· η δεύτερη, δηλαδή η ελληνική διαίρεση, οικοδομήθηκε μόνο με βάση τα «Ρεστοριάλ της φωνής» που έρχονταν φυσιολογικά στα όντα της Ελλάδας την εποχή που έγινε η σύνθεση της ελληνικής πεντατονικής οκτάβας.
40.47.Γ	Το επαναλαμβάνω, αν κουρδίσουμε με τον επιθυμητό τρόπο τις χορδές του πιάνου και προκαλέσουμε τις απαιτούμενες δονήσεις στις αντίστοιχες χορδές, η συγχώνευση των δονήσεων που προκύπτει συμπίπτει σχεδόν ακριβώς, ακόμα και από μαθηματική σκοπιά, με το σύνολο των δονήσεων των ουσιών που προέρχονται από τις κατάλληλες κοσμικές πηγές σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ.
40.47-8.Γ	Στο πιάνο, οι δονήσεις κάθε «ολόκληρου τόνου» και κάθε «ημιτονίου», οποιασδήποτε οκτάβας, περνούν οι μεν στις δε αυστηρά σύμφωνα με το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, έτσι που οι δονήσεις τους, όπως συμβαίνει παντού και πάντα στο Σύμπαν, βοηθούνται αμοιβαία να εξελιχθούν ή να ενελιχθούν.
40.48.Γ	Επ’ ευκαιρία, αξίζει να επισημανθεί εδώ ότι ο λόγος που οι υπολογισμοί και οι υποθέσεις εκείνων των αξιόλογων γήινων σοφών αποδείχθηκαν σχεδόν ακριβείς, ήταν επειδή πήραν κατά τύχη σαν βάση των υπολογισμών τους την ίδια μονάδα που χρησιμοποιείται παντού στον Μεγαλόκοσμο, δηλαδή το απειροελάχιστο σωματίδιο της αγιότατης ουσίας του Θεομερτμάλογου, που μπορεί ακόμα να εμπεριέχει ολόκληρη τη ζωογονητική δύναμη που του είναι σύμφυτη.
40.49.Γ	Αργότερα, όταν οι δύο αξιόλογοι αδελφοί και μελλοντικοί Άγιοι, επιχείρησαν να ερευνήσουν τον κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, γνωρίζοντας ήδη αυτό το κοσμικό αποτέλεσμα, διάλεξαν επίτηδες να εγκατασταθούν στον ίδιο τόπο, και εκεί κατόρθωσαν να διαφωτίσουν τον χαρακτήρα και τη φύση εκείνου του παράδοξου ήχου, απ’ όπου και προέκυψε η μονάδα μέτρησης για όλους γενικά τους υπολογισμούς τους.
40.49.Γ	Στο πιάνο, οι «δονήσεις ξένης προέλευσης» προέρχονται από διαφορετικά σοκ, θορύβους, επαφές, αλλά κυρίως από κάτι που ονομάζεται «αέριες δονήσεις αδράνειας», που δημιουργούνται γενικά στην ατμόσφαιρα με αφορμή προηγούμενες φυσικές δονήσεις.
40.49.Γ	Μ’ αυτή την ευκαιρία, μπορούμε να χαράξουμε μια παραλληλία, ώστε να παρουσιάσουμε την ταυτόσημη πραγμάτωση του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σε δύο διαδικασίες που εξωτερικά δεν έχουν τίποτα το κοινό. Όπως ακριβώς και η πρώτη οντική τροφή που αποκτά τη ζωογονητική της δύναμη μόνο μετά τον μετασχηματισμό της σε «οντικό Πεντοεχάρυ», έτσι και στο πιάνο, οι δονήσεις μιας χορδής αποκτούν την αντίστοιχη ζωογονητική ικανότητα μόνο μετά την συγχώνευσή τους με τις προηγούμενες δονήσεις που παράγονται, αρχίζοντας από το σύνολο των «κεντροβαρικών δονήσεων» της νότας «σολ».
40.49.Γ	Μπορούμε να πεισθούμε κατηγορηματικά για την πιο πάνω ιδιαιτερότητα του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ με το πιάνο, διαπιστώνοντας και μόνο ότι οι δονήσεις στις νότες «μι» και «σι», αν εκπέμπονται σ’ ένα χώρο ερμητικά κλειστό, παύουν ακαριαία· με άλλα λόγια, οι νότες «μι» και «σι», λόγω της αδράνειας που οφείλεται στο σοκ που τις προξένησε, υφίστανται μία ενέλιξη και παύουν ακαριαία: η νότα «μι» επιστρέφει στη νότα «ντο», και η νότα «σι» στο κατώτερο «φα».
40.50.Γ	Πρώτα γιατί σου μίλησα ήδη αρκετά γι’ αυτόν τον πρώτο ιερό θεμελιώδη νόμο Επταπαραπαρσινόχ, και θα με ενοχλούσε αρκετά αν για οποιονδήποτε λόγο δεν κατόρθωνες να συλλάβεις καθαρά όλες τις ιδιαιτερότητες του.
	41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα
41.51.Γ	Η πρώτη μου συνάντηση με το σύγχρονο γήινο τρίμυαλο ον που κοντά του είδα αυτά τα πειράματα θα είναι ίσως πολύ ενδιαφέρουσα για σένα, αλλά και εξίσου διδακτική, γιατί χάρη σ’ αυτόν η γνώση του θεμελιακού ιερού νόμου Επταπαραπαρσινόχ, κατά πάσα πιθανότητα, θα στεριώσει και θα γίνει προσιτή σε όλα τα συνηθισμένα όντα που διψούν για γνώση, ακόμη και στα σύγχρονα.
41.51.Γ	Κάποια μέρα έτυχε να μιλάμε για την αρχαία κινέζικη επιστήμη που ονομάζουν εκεί κάτω «Σατ-Τσάι-Μερνίς».
41.51-2.Γ	Η επιστήμη αυτή δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο παρά τα αποσπάσματα ενός συνόλου αυθεντικών πληροφοριών σχετικά με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, τις οποίες συνειδητοποίησαν οι δύο αξιόλογοι Κινέζοι αδελφοί, καθώς και άλλοι αληθινοί σοφοί της αρχαιότητας, και τις ονόμασαν «Σύνολο των αληθινών γνώσεων σχετικά με το Νόμο του Εννέα».
	42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική
42.118.Γ	Πριν σου μιλήσω για το αμερικάνικο ψωμί, πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κομμάτι της στεριάς στην επιφάνεια του πλανήτη σου που λέγεται «Βόρεια και Νότια Αμερική», σχηματίστηκε — έπειτα από πολλούς συμπτωματικούς συνδυασμούς οι οποίοι προήλθαν πρώτα από τη δεύτερη μεγάλη «μη σύμφωνη προς τους νόμους καταστροφή» που συνέβηκε στον άτυχό τους πλανήτη, και δεύτερο από τη θέση που καταλαμβάνει αυτή η στεριά μέσα στη διαδικασία της «συνολικής κίνησης των συστημάτων» — από ένα στρώμα «εδάφους» το οποίο ήταν και είναι από τα πιο κατάλληλα για την παραγωγή του «θείου σπόρου» από τον οποίο παρασκευάζεται το «πρόσφορο». Το έδαφος στην επιφάνεια αυτής της ηπείρου, αν ήξεραν να το εκμεταλλευτούν συνειδητά, έχει τη δυνατότητα να πραγματώσει, σε μία μόνο «καλή σοδειά», το σύνολο ολόκληρης της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ· με άλλα λόγια, μπορεί να αποδώσει τη «σαρανταεννιαπλάσια» συγκομιδή. Ακόμη κι όταν καλλιεργούν το έδαφος μισο-συνειδητά, όπως κάνουν σήμερα, οι συγκομιδές του «θείου σπόρου» είναι πολύ αφθονότερες από αυτές των άλλων ηπείρων.

Study of Beelzebub's Tales

Επταπαραπαρσινόχ

9 Η αιτία της γέννησης της Σελήνης

16 Η σχετικότητα της έννοιας του Χρόνου

17 Το Αρχι-παράλογοΣύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.

21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες

22 Ο Βεελζεβούλ για πρώτη φορά στο Θιβέτ

23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς

30 Η Τέχνη

37 Η Γαλλία

38 Η θρησκεία

39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα

42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

17 Το Αρχι-παράλογο
Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.