| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Αρμανατούργκα |
|---|---|
44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη» |
|
44.278.Γ |
Λίγο μετά την αναχώρηση των δικών μας, ένας κάποιος Αρμανατούργκα, που ζούσε στην εποχή που άκμαζε ο Τικλιαμουισιανός πολιτισμός, και ασκούσε το επάγγελμα του αρχιερέα, από εκείνους μάλιστα τους οποίους οι άλλοι θεωρούσαν τότε «σοφούς αρχιερείς», οικοδόμησε μια ολόκληρη θρησκευτική διδασκαλία πάνω στην ολέθρια αυτή ιδέα. |
44.278.Γ |
Εξήγησε, με τη θρησκευτική αυτή διδασκαλία, για πρώτη φορά, ότι ορισμένα αόρατα πνεύματα που υπήρχαν ανάμεσά τους μετέδιδαν το «εξωτερικό» Καλό και Κακό, αναγκάζοντάς τους ανθρώπους να δέχονται και να εκδηλώνουν αυτό το Καλό και το Κακό· τα πνεύματα μεταδότες του Καλού ονομάζονταν «Άγγελοι», τα πνεύματα μεταδότες του Κακού «Διάβολοι». |
44.278.Γ |
Οι «Άγγελοι», ως φορείς και μεταδότες του Καλού, ό,τι δηλαδή υψηλότερο και πιο θεϊκό υπάρχει στον κόσμο, είναι οι ίδιοι ανώτεροι και θεϊκοί, και δεν μπορούν ποτέ να είναι ορατοί, ούτε να γίνουν αισθητοί από τους ανθρώπους. |
44.278.Γ |
Αντίθετα, οι «Διάβολοι», που έχουν κατώτερη καταγωγή, αφού προέρχονται από τα «βάθη της αβύσσου», μπορούν να είναι ορατοί από τους ανθρώπους. |
44.278-9.Γ |
Και αν οι άνθρωποι, στην πράξη, δεν βλέπουν συνέχεια τους Διαβόλους, είναι μόνο και μόνο επειδή βρίσκονται κάτω από την επιρροή τους· γι’ αυτό το λόγο, όσο πιο ενάρετος γίνεται ο άνθρωπος, τόσο αυξάνει στα μάτια του η ορατότητα των Διαβόλων. |